Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Οι Μαθητές που από φόβο κρύφτηκαν και οι διακόνισσες που με θάρρος Του παραστάθηκαν…

[[ δάμ- ων ]]

Αυτό που περιμέναμε, ήταν οι Μαθητές, που ο Ίδιος είχε επιλέξει, να Του συμπαρασταθούν στο Θείο Πάθος μέχρι τέλους με αυταπάρνηση. Να μη δειλιάσουν και να προτάξουν τα στήθη τους για να υπερασπίσουν το Δάσκαλό τους. Τρία χρόνια ήσαν κοντά Του. Είχαν ακούσει τη διδασκαλία Του, είχαν δει τα θαύματά Του, είχαν νιώσει την ανάσα Του, βρίσκονταν κάτω από την αύρα Του. Είχαν οδοιπορήσει μαζί Του και είχαν φάει από το ίδιο ψωμί. Είχαν μοιραστεί τα ίδια σκεπάσματα και τις παγωμένες μέρες είχαν σμίξει τα κορμιά τους για να ζεσταθούν. Κι όμως τον απαρνήθηκαν. Ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Ιωάννης στο ευαγγέλιό του πάει λίγο να σώσει την κατάσταση, γράφοντας πως ό ίδιος ήταν κοντά Του κάτω από τον σταυρό. Οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές, όμως, δεν το αναφέρουν. Τυχαίο; Ή μήπως, πράγματι, δεν ήταν; Γιατί στην περιγραφή της σταύρωσης υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ευαγγελίων των δύο Μαθητών, δηλαδή του Ματθαίου και του Ιωάννη, που έζησαν από κοντά το Θείο Πάθος κι όσα δεν είδαν τα άκουσαν από τα ίδια πρόσωπα.
Κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου ο Ιησούς τους αναγγέλλει πως κάποιος από τους δώδεκα θα τον παραδώσει για να θανατωθεί. Μπροστά στη συγκλονιστική αυτή αναγγελία κανείς από τους υπόλοιπους έντεκα δεν δείχνει την απαιτούμενη ωριμότητα, αλλά αντίθετα- αφού ο Διδάσκαλος θα έφευγε από κοντά τους εφόσον θα θανατωνόταν- άρχισαν να μαλώνουν για την πρωτοκαθεδρία! Μας το διηγείται ο ίδιος ο ευαγ. Λουκάς:
«Και αυτοί άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους, ποιος τάχα από αυτούς θα ήταν εκείνος, που έμελλε να διαπράξει αυτό το έγκλημα. Έγινε όμως και φιλονικία μεταξύ τους περί του ποιος από αυτούς θεωρούνταν πρώτος.» (Λουκάς, κβ΄, 22-23) Ο Διδάσκαλός τους, τους προετοιμάζει για τα πάθη Του και αυτοί ονειρεύονται πρωτοκαθρεδίες! Μπροστά στην αγωνία Του δείχνουν σκληρότητα κι αναλγησία.

Η συνέχεια >>> VAGiablog

Δεν υπάρχουν σχόλια: