“Ούτις”
Είμαι, που λέτε ρε καρντάσια, αραγμένος στη καναπεδιά, με τα πόδια απάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού- σκέτο αμέρικαν μπόις, μόνο οι μπότες με τα σπιρούνια μου έλειπαν- και έπινα τον ευωδιαστό καπουτσίνο μου. Σκέτη απόλαυση! Ο Ούτις συνεπής σαν ρολόι ελβετικό. Τους καλοκαιρινοί μήνες φρέντο και τους χειμερινοί καπουτσίνο, καθότι δεν είναι κανένα πιρπιτσόλι. Καφές ΑΑΑ, Illy με διαλεκτό καρπό σπυρί- σπυρί, τίγκα στο αφρόγαλα. Με δώδεκα φακελάκια στέβια- α, όλα κι όλα, εγώ προσέχω τη δίαιτά μου- όσα και τα μηνάκια του έτους, και κανέλα Κεϋλάνης περικαλώ, γιατίς σημασία έχει η ποιότης. Και μ’ αυτή δεν παίζουμε.
Απέναντι στο γυαλί να παίζει ειδήσεις. Δέκα παράθυρα είχε η Τρέμη- χώρια τους φεγγίτες- με ισάριθμους καλεσμένοi, που κανένας δεν άκουγε τον άλλονα, γιατί μίλαγαν ούλοι μαζί, σαν γνήσιοι Ελληνάρες. Ο καθένας το χαβά του πρωκτού του. Ούτε που πρόσεχε- ντιπ για ντιπ σας λέω- ο ένας κομματικός εκπρόσωπος τι έλεγε ο άλλος. Αυτός ζητούσε επίμονα να πει το ποιηματάκι του και οι άλλοι- ποιος τους χ@ζει τους άλλους- ας γίνουνε κολυμπηθρόξυλα.
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου