[[ δαμ- ων ]]
Σπάνια είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό, που είμαστε. Σπάνια επίσης είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε. Τις περισσότερες φορές νιώθουμε ριγμένοι για τη θέση που έχουμε στην εργασία μας. Πιστεύουμε πως έχουμε αδικηθεί στο εργασιακό μας περιβάλλον, γιατί αξίζουμε για περισσότερα. Όσο για τα υλικά μας αγαθά, εκεί είναι που είμαστε ανικανοποίητοι. Θέλουμε να έχουμε πολύ περισσότερα απ’ αυτά που αξιωθήκαμε να έχουμε. Πολύ σπάνια βγαίνει από μέσα μας το «Δόξα τω Θεώ, είμαστε καλά»!
Πιστεύουμε ότι ο διπλανός μας περνάει καλύτερα. Η τύχη του στάθηκε πιο γενναιόδωρη. Και πολλές φορές ζηλεύουμε. Μερικές φορές φτάνουμε μέχρι το φθόνο, με αποτέλεσμα να δηλητηριάζεται η ψυχή μας. Μάλιστα κάποιες φορές- ευτυχώς σπάνια- μας πιάνει μια καταστροφική μανία και ο φθόνος μας γίνεται εκδίκηση. Εκδίκηση ενάντια στην ευτυχία του άλλου. Μας πονάει γιατί είναι ευτυχισμένος και θέλουμε να τον δούμε δυστυχισμένο για να ικανοποιηθούμε. Φυσικά αυτό είναι μια αρρωστημένη κατάσταση. Αλλά οι ψυχικές ασθένειες είναι ανθρώπινες. Εκδηλώνονται σε ανθρώπους και πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με κατανόηση.
Πόσες φορές δεν πιάσαμε τον εαυτό μας να πιστεύει ότι το σπίτι μας είναι μικρό. Πως αν είχαμε ένα μεγαλύτερο, θα ζούσαμε ανετότερα. Η αιτία της αναταραχής της σκέψης μας είναι το γεγονός πως ζούμε σε ένα πληκτικό περιβάλλον, όπως το θεωρούμε. Και είναι πληκτικό γιατί δεν έχουμε τις ανέσεις μας. Πιστεύουμε ότι ο δείνα συγγενής, ή ο τάδε φίλος μας έχει καλύτερο σπίτι, αρτιότερα εξοπλισμένο. Αυτό μας στεναχωρεί, βασανίζει τη σκέψη μας. Συνήθως έχουμε την τάση να υποβαθμίζουμε τις δικές μας συνθήκες ζωής και να υπερεκτιμούμε τις συνθήκες των άλλων. Υπερτονίζουμε τα δικά μας μικρά προβλήματα, ενώ θεωρούμε πως οι άλλοι περνούν ζωή χαρισάμενη. Έτσι οι ψευδαισθήσεις μας ρίχνουν τη διάθεσή μας. Σε αρκετές περιπτώσεις μας φέρνουν κατάθλιψη.
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου