Νικόδημος, ο καθελών εκ του ξύλου το του Χριστού άχραντον σώμα

[[ δαμ- ων ]]

Άρχισε να θαμπώνει το φως της ημέρας στο Γολγοθά εκείνη τη θλιβερή Παρασκευή. Στον αποκαλούμενο “κρανίου τόπο” υψώνονταν τρεις σταυροί. Στον μεσαίο είχε ήδη παραδώσει το Πνεύμα Του ο Ιησούς. Οι μαθητές του είχαν σκορπίσει από τον φόβο. Κάποιοι έπρεπε να φροντίσουν για την ταφή. Αυτό πριν να πέσει το σκοτάδι. Δυο άτομα τότε ανηφόρισαν προς το Γολγοθά. Ήσαν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ο κρυφός μαθητής, και ο Νικόδημος, ο νυχτερινός μαθητής, εκλεκτά μέλη του Ιουδαϊκού Συνεδρίου. Μέσα στη φορτισμένη ατμόσφαιρα της σταύρωσης ο Ιωσήφ τόλμησε και παρουσιάσθηκε στον Πιλάτο ζητώντας το σώμα του Χριστού για να το θάψει. Ο Πιλάτος είχε ήδη πληροφορηθεί από τον εκατόνταρχο για το θάνατο του Χριστού και γι’ αυτό έδωσε την άδεια. Αφού προμηθεύτηκαν τα αναγκαία για την ταφή- ο Ιωσήφ αγόρασε καινούργιο σεντόνι και ο Νικόδημος εκατό λίτρα σμύρνας και αλόης- έφθασαν στον Γολγοθά με πόνο βαθύ και δάκρυα πολλά για τον άδικο θάνατο του αγαπημένου τους Διδάσκαλου. Κατέβασαν ευλαβικά το σώμα Του από τον σταυρό, το τύλιξαν με τα οθόνια και το περίελουσαν με τα πολύτιμα μύρα. Μετά το εναπέθεσαν στο καινούργιο μνημείο, που ήταν σκαλισμένο στο βράχο, και κύλησαν μπροστά ένα μεγάλο λίθο.

Στους πρώτους στίχους του “επιτάφιου θρήνου” διαβάζουμε:

« Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον,

καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου σὺν Νικοδήμῳ,

Η συνέχεια >> VAGIAblog