[[ δαμ- ων ]]
Πόσες φορές πιάσαμε τον εαυτό μας άλλα να επιθυμούμε να κάνουμε κι άλλα στο τέλος να κάνουμε; «Το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σάρξ ασθενής» είχε πει ο Ιησούς. Έτσι κάνουμε σχέδια, δίνουμε υποσχέσεις, μα όταν φτάνει η ώρα να τα κάνουμε πράξη, νιώθουμε τα γόνατα να λύνονται, να λυγίζουν. Κι αν τα παρατήσουμε, μικρό το κακό. Όμως πολλές φορές προδίδουμε τον εαυτό μας, τις πεποιθήσεις μας, καταπατούμε τις ιδέες μας, αναιρούμε τις υποσχέσεις μας. Στο τέλος τα βάζουμε με τον εαυτό μας, τον λοιδορούμε, νιώθοντας πόσο μικροί κι ασήμαντοι είμαστε.
Ο δυνατότερος από τους δώδεκα μαθητές, που επέλεξε ο Ιησούς, ήταν ο Σίμωνας, που τον μετονόμασε Πέτρο: «Κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.» (Ματθαίος, ιστ΄, 18) Αυτόν όρισε σαν ακρογωνιαίο λίθο της εκκλησία Του! Επιπλέον τον τίμησε πολλές φορές παίρνοντάς τον μαζί Του σε ιδιαίτερα γεγονότα. Χωρίς να γνωρίζουμε το λόγο, ο Κύριος είχε τρεις ξεχωριστούς μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που Τον συντρόφευαν σε συμβάντα μείζονος σημασίας, όπως λ.χ. στην Μεταμόρφωση. Επομένως ο Ιησούς είχε διακρίνει στον Πέτρο κάποια γνωρίσματα, που δεν τα είχαν οι άλλοι μαθητές. Κι όμως, ο Σίμωνας Πέτρος πολλές φορές φέρθηκε ανώριμα δείχνοντας αδύναμος και δειλός. Πολυλογάς μεν- ίσως και καυχισιάρης- εύκολος στις υποσχέσεις και τις μεγαλοστομίες, αλλά την ώρα της πράξης έμενε στο μηδέν. Το ακόλουθο απόσπασμα από το ευαγγέλιο αποδεικνύει τα λεγόμενά μας:
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου