Ιφιγένεια και Ορέστης

[[ δαμ- ων ]]

B΄ μέρος

[[ Η ιέρεια από την Ελλάδα σπλαχνίστηκε τους δύο νέους, που οδήγησαν για θυσία. Ζήτησε να μάθει νέα από την πατρίδα, μετά από τόσα χρόνια που ήταν στη βάρβαρη χώρα. Θέλησε να μάθει για τον Αχιλλέα, που σαν μνηστήρα της τον χρησιμοποίησαν, ώστε μα δόλο να την φέρουν στην Αυλίδα. Λυπήθηκε σαν άκουσε πως ο γενναιόψυχος πολεμιστής δε ζει. Μετά έμαθε για του Οδυσσέα τις μάχες με τους αγέρηδες και την ανταριασμένη θάλασσα, που συνέχεια μακριά από την πατρίδα τον έσπρωχναν. Έμαθε και για του γονιού της το φονικό. Τέλος μέσα σε χαρά ανάκατη με λύπη έμαθε για τον Ορέστη, που πήρε εκδίκηση για του Αγαμέμνονα το φόνο, σκοτώνοντας τη μητέρα του, μη βρίσκοντας ησυχία. Χαρά γιατί ο αδελφός της ζούσε και λύπη για του σπιτικού της τη συμφορά και την άραχλη ζωή του αδελφού.

Τότε πέρασε από το νου της να θυσιάσει μόνο τον Πυλάδη και να στείλει τον άλλο, χωρίς να γνωρίζει πως είναι ο αδελφός της, πίσω στο Άργος με ένα γράμμα προς τον Ορέστη, λέγοντάς του πως ζει και ζητώντας του να προστρέξει να την πάρει πίσω στην πατρίδα. Θα ζητούσε από το βασιλιά να επιτρέψει να γυρίσει ο ένας στην Ελλάδα, φέρνοντας το γράμμα στους δικούς της.

Η συνέχεια >> VAGIAblog