Τα όπλα του Ηρακλή

[[ δαμ- ων ]]

Β΄ μέρος

Η εσωτερίστρια Αλίκη Μπέιλη στο βιβλίο της “Οι άθλοι του Ηρακλή” μας δίνει την μυητική διαδικασία της δωροδoσίας:

[[ Ο Ηρακλής στάθηκε μπροστά στο Δάσκαλο . Καταλάβαινε αόριστα ότι έμπαινε σε κρίση που θα προκαλούσε αλλαγή στην ομιλία, τη στάση και το σχέδιο. Ο δάσκαλος τον κοίταζε, τον συμπαθούσε. “Το όνομά σου;” τον ρώτησε και περίμενε την απάντηση.

“Ηρακλής”, ήλθε η απάντηση. “Μου είπαν ότι σημαίνει το κλέος της Ήρας, η ακτινοβολία και η λάμψη της ψυχής. Τι είναι ψυχή, Δάσκαλε; Πες μου την αλήθεια.”

“Την δική σου την ψυχή θα την ανακαλύψεις κάνοντας το καθήκον σου και θα βρεις και θα ανακαλύψεις την φύση της, που είναι και δική σου. Ποιοι είναι οι γονείς σου; Πες μου, υιέ μου.”

“Ο Πατέρας μου είναι Θείος. Δεν τον γνωρίζω, αλλά μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι υιός Του. Η μητέρα μου είναι γήινη. Τη γνωρίζω καλά και με έκανε αυτό που βλέπετε. Επίσης, Δάσκαλε της ζωής μου, είμαι δίδυμος. Υπάρχει και άλλος σαν εμένα. Τον γνωρίζω καλά, αν και δεν τον γνωρίζω. Ο ένας είναι γήινος, από πηλό, ο άλλος είναι υιός του Θεού.”

“Πώς εκπαιδεύτηκες, Ηρακλή, παιδί μου; Τι μπορείς να κάνεις και τι διδάχθηκες;”

“Σε κάθε επίτευγμα είμαι ειδικός.

Διδάχθηκα καλά, μορφώθηκα καλά καθοδηγήθηκα καλά και έμαθα καλά. Γνωρίζω όλα τα βιβλία, καθώς και όλες τις τέχνες και τις επιστήμες.

Οι άθλοι του ανοικτού πεδίου μου είναι γνωστοί, εκτός από τη γνώση εκείνων που έχουν τα μέσα να ταξιδεύουν και να γνωρίζουν τους ανθρώπους.

Γνωρίζω τον εαυτό μου σαν άνθρωπο που σκέπτεται, νιώθει και ζει.

Ένα πράγμα, Δάσκαλε, πρέπει να σου πω και αυτό για να μην σ’ εξαπατήσω.

Δεν είναι πολύς καιρός που σκότωσα όλους εκείνους που με δίδαξαν στο παρελθόν. Σκότωσα τους δασκάλους μου στην προσπάθεια για αναζήτηση της ελευθερίας είμαι πια ελεύθερος. Ζητώ να γνωρίσω τον εαυτό μου μέσα στον εαυτό μου και δια του εαυτού μου.”

Η συνέχεια >>> vagiaBlog