Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Παναγιά, η μάνα του Χριστού μας

[[ δαμ-ων ]]

Έφτασε και ο Δεκαπενταύγουστος. Σήμερα τιμούμε την Πλατυτέρα των Ουρανών, τη μητέρα του Χριστού μας. Στη μεγάλη γιορτή της 15ης Αυγούστου, που την αποκαλούμε και Πάσχα του Καλοκαιριού, όλη η Ελλάδα, απ’ το Βορρά ως το Νότο κι απ’ την Ανατολή μέχρι τη Δύση, σε εκκλησίες κι εξωκλήσια γιορτάζει την κοίμηση της Θεοτόκου.
Στην Παναγιά μας σήμερα θα αφιερώσω λίγες αράδες από ανάκατα γράμματα, σαν να της ανάβω ένα κερί.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο (άγνωστο στους περισσότερους) του Ν. Καζαντζάκη με τίτλο “Συμπόσιον” :
[[ Όταν μπήκα στη σκοτεινή εκκλησία, ανατρίχιασα: ήτανε γιομάτη αγίους, αγγέλους, πέτρινα περιστέρια στα κεφαλοκόλονα και κισσούς και κεφάλια κριαριών και κλήματα με χοντρά σταφύλια. Τρεμάμενος προσκύνησα το εξαίσιο θαματουργό κόνισμα της Παναγιάς της Πορταΐτισσας, που το φέραν αγγέλοιαναβαστώντας το απάνου απ’ το κύμα, κι όλο το πέλαο σιγούσε, με τρόμο φιλώντας τα πόδια της Κεράς του, κι ,ένιωσα να κυκλώνουμαι από αόρατες παρουσίες και να γλιστρούν απ’ το θόλο και να με αγγίζουν ψαχουλεύοντας τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ.
Κι ανάμεσα στη σκοτεινιά, τεράστια, γλυκύτατα εφέγγαν τα μάτια της Πορταΐτισσας και το στρογγυλό της, σαν της Ήρας, ρωμαλέο πηγούνι.
Γλυκοφιλούσα, Κερά της Θάλασσας, της είπα, ω Καρδιά ανθρώπινη που χάρισες εκείνον που ουρανός και γης δεν τον χωρούν, ω Πράξη που γαληνά αναβαίνοντας το Όρος της Σιωπής αγγίζεις την κορφή της θεότητας, ω Μάνα, που κάρπισες το σαπημένο δέντρο της ζωής κι υπόταξες το θάμα, ήρθα στο περιβόλι σου, χτυπώ τη θύρα του σπιτιού σου κι είμαι όλος ένα κρίνο ευαγγελικό, κλειστό και καταπόρφυρο, σα δόρατο στα χέρια σου, Αμαζόνα.

Η συνέχεια >>> vagiaBlog

Δεν υπάρχουν σχόλια: