Ο μύθος του Κυπάρισσου

[[ δαμ- ων ]]

Ένα δέντρο αρκετά διαδεδομένο στην πατρίδα μας είναι το κυπαρίσσι. Δεσπόζει στις άκρες των αγρών που είναι σε λόφους, σαν φυσικό σύνορο, ενώ το συναντάμε σε όλα τα κοιμητήρια της χώρας μας. Τα κυπαρίσσια συνδέονται με την τελευταία φάση της επίγειας ζωής των ανθρώπων.

Ο Όμηρος στην “Οδύσσεια” τον αναφέρει ως «ευώδη κυπάρισσο». Περιγράφει τη σπηλιά, όπου κατοικούσε η θεά Καλυψώ και συζούσε με τον Οδυσσέα για τρία χρόνια, όπως την είδε ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος των θεών, που της μετέφερε το μήνυμα ν’ αφήσει το βασιλιά της Ιθάκης να επιστρέψει στο νησί του:

« Ξύλα περίσσια στη γωνιά, κέδροι και θυές σκισμένες,

που μοσκοβόλαε το νησί παντού απ’ τη μυρουδιά τους.

Στον αργαλειό της ομπροστά γλυκοτραγούδαε εκείνη,

και το πανί της έφαινε με τη χρυσή σαγίτα,

Τριγύρω δάσια φουντωτά με σκλήθρες και με λεύκες,

και μυρωδάτα ανάμεσα στεκόνταν κυπαρίσσια.

Λογής πυκνόφτερα πουλιά κουρνιάζανε στα δέντρα,

γκιώνηδες, και γεράκια, και φωναχτερές κουρούνες

της θάλασσας, που χαίρουνται να ζούνε στα νερά της.

και γύρω στις βαθιές σπηλιές της νύφης απλωνόταν

ήμερο κλήμα θαλερό σταφύλια φορτωμένο‡

αράδα βρύσες τέσσερες άσπρο νεράκι χύναν,

κοντά κοντά, μα καθεμιά κι αλλού κατρακυλούσε.

Πλάγι λιβάδια μαλακά με σέλινα και βιόλες,

που αθάνατος κι αν ήρχουνταν σε τέτοιες πρασινάδες,

με θαμασμό θα κοίταζε και θ΄ άνοιγε η καρδιά του.» ( Όμηρος, “Οδύσσεια”, ε΄, 59- 74)

Η συνέχεια >>> vagiaBlog