[[ δαμ- ων ]]
Β΄ μέρος
Την περιγραφή της μάχης ανάμεσα στον βροντορίχτη Δία και τον φιδόμορφο Τυφώνα, δίνει και ο Ησίοδος:
«Και θα γινότανε κακό αγιάτρευτο τη μέρα εκείνη
και θα βασίλευε ο Τυφώνας στου; Αθάνατους και τους θνητούς,
αν γρήγορα δε το ‘νιωθε ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων.
Και βρόντησε ξερά και δυνατά, και γύρω η γη
φρικτά αντιβόησε και ο πλατύς ο ουρανός επάνω
κι ο πόντος και του Ωκεανού το ρέμα και τα τάρταρα της γης.
Κι από τα πόδια τα αθάνατα του βασιλιά, καθώς κινούσε,
έτρεμε ο μέγας Όλυμπος. Και στέναζε μαζί κι η γη.
Και πύρωμα που ερχόταν κι απ’ τους δυο το μελανό κατείχε πόντο,
πύρωμα της βροντής, της αστραπής, και της φωτιάς που έβγαινε απ’ το τέρας,
των ορμητικών ανέμων, του κεραυνού που φλέγεται.
Έβραζε όλη η γη κι ο ουρανός κι η θάλασσα.
Μεγάλα κύματα μαίνονταν πλάι στις ακτές, από παντού ολόγυρα,
απ’ την ορμή των αθανάτων και άσβεστος σεισμοσηκώθηκε.
Από το βρόντο τον ασίγαστο κι απ’ το σκληρό αγώνα
τρόμαξε ο Άδης που βασιλεύει στους νεκρούς κάτω απ’ τη γη
και οι τιτάνες μες τα τάρταρα που γύρω απ’ τον Κρόνο είναι.
Κι όταν κορύφωσε ο Δίας την ορμή του και τα όπλα πήρε,
τη βροντή, την αστραπή, τον αιθαλώδη κεραυνό,
τον χτύπησε πηδώντας απ’ τον Όλυμπο.
Κι έκαψε ολόγυρα όλα τα’ ανείπωτα κεφάλια του φοβερού θεριού.
Κι αφού το δάμασε με χτυπήματα μαστιγώνοντάς το,
σωριάστηκε ο Τυφώνας πληγωμένος, και στέναζε η πελώρια γη.
Και φλόγα τινάχτηκε απ’ τον κεραυνωμένο άρχοντα,
όταν αυτός χτυπήθηκε στα φαράγγια του βουνού,
σε τόπο απόκρημνο και σκοτεινό. Σε εύρος η πελώρια γη καιγότανε
μ’ άφατη θέρμη κι έλιωνε σαν κασσίτερος που θερμάνθηκε
σε χωνευτήρια καλότρυπα με την τέχνη των σφιγηλών μαστόρων,
ή σαν σίδηρος, που ‘ναι το πιο δυνατό από τα μέταλλα,
που δαμάζεται στα φαράγγια των βουνών με καυτερή φωτιά
και λιώνει μέσα στη θεϊκή τη γη με τις τεχνικές του Ηφαίστου.
Έτσι λοιπόν έλιωνε η γη από τη λάμψη της φωτιάς που έκαιγε.
Κι ο Δίας, θλιμμένος στην καρδιά, τον έριξε στον πλατύ τον Τάρταρο.» (Ησίοδος, Θεογονία, 836- 868)
Η συνέχεια >>> vagiaBlog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου