Απο Ιστοπλόο Μιας και η συζήτηση περί λόγου και δη δημόσιου. Εμπεριέχει ο δημόσιος λόγος το στοιχείο της κριτικής; Βεβαίως ειδάλλως καταντά δοξαστικός κοινώς λιβανιστήρι. Και η κρίση πρέπει να περιορίζεται στο παρόν ή να αναδεικνύει προβλήματα που υπήρχαν και στο παρελθόν σε θέματα διαχείρισης κοινών υποθέσεων; Αν περιορίζεται μόνο στο παρόν υπάρχει φόβος να θεωρηθεί κατευθυνόμενη και προσπάθεια συγκάλυψης παραλείψεων του παρελθόντος. Αν επεκτείνεται και στο παρελθόν στοχεύει στην αποφυγή τακτικών ή συμπεριφορών που παρατηρήθηκαν τα προηγούμενα έτη και καταδικάστηκαν από την τοπική κοινωνία.
Διάχυτη είναι η προσπάθεια πολλών εκ των ανώνυμων σχολίων να προσανατολίσουν τη κριτική στο σήμερα, χωρίς αυτό να θεωρείται μεμπτό, ενώ διαφεύγουν της προσοχής των λάθη ή παραλείψεις που παρατηρήθηκαν στην άσκηση καθηκόντων προηγούμενων δημοτικών αρχών. Τακτική που κατά τη γνώμη μου υπηρετεί απροκάλυπτα μικροπολιτικά συμφέροντα και υποτάσσει το λόγο στην σκοπιμότητα. Εν προκειμένω. Η κοινοποίηση των αποτελεσμάτων του νερού και η πληροφόρηση του πολίτη για την ποιότητα του νερού που πίνει είναι σημερινό μόνο φαινόμενο ή και χθεσινό; Η απουσία της κοινωνίας στη λήψη αποφάσεων που την αφορούν και η δημιουργία μηχανισμών συμμετοχής της κοινωνίας απασχόλησε ποτέ έστω και μία Δημοτική Αρχή ή όλοι πρέσβευαν την αντίληψη Εμάς Εξέλεξαν, Εμείς Κυβερνάμε.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.) ως κύτταρο της δημοκρατίας μπορεί και πρέπει να γίνει αποτελεσματικός φορέας αποκεντρωμένης δράσης, αυθεντικός εκφραστής της βούλησης των πολιτών, βασικός μοχλός που θα επιδιώκει την ευαισθητοποίηση και την ενεργοποίηση των πολιτών στα προβλήματα του τόπου τους, και όχι μόνο, θα διασφαλίζει τις συνθήκες συμμετοχής τους στα ″κέντρα λήψης αποφάσεων″ εφαρμόζοντας διαδικασίες που θα προωθούν και θα ενθαρρύνουν τη λαϊκή συμμετοχή. Το Αυτοδιοικητικό κίνημα πάντα έδινε προτεραιότητα στη λαϊκή συμμετοχή προτείνοντας μέτρα που κινητοποιούν τους πολίτες, αφυπνίζουν τη συνείδηση των τοπικών κοινωνιών και τους τοποθετούν στο κέντρο της πολιτικής δίνοντας τους την ευκαιρία να αναδείξουν και να προτείνουν λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν. Μέτρα που βγάζουν τον πολίτη από το παρασκήνιο και την αφάνεια και τον καθιστούν δημιουργό της ιστορίας.
Οι άνθρωποι της Τ.Α. πρέπει να διαγράψουν από το ρεπερτόριό τους πρακτικές που διακρίνουν κυρίως τους διαχειριστές της κεντρικής εξουσίας και καταντούν το χώρο της Τ.Α. κακέκτυπό της. Οι πελατειακές σχέσεις, η αλαζονεία των κυβερνόντων-νυν και τέως-, ο νεποτισμός, η έπαρση, η αποξένωση από την εκλογική βάση και η συνεπαγόπενη αυτής αλλοτρίωση, η μικροπολιτική και πλείστα άλλα παρακμιακά φαινόμενα που παρατηρούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή ας μείνουν μακριά από την πρακτική των Τοπικών Αρχόντων. Με τη στάση τους και το ήθος τους ας προστατεύσουν αυτό το κύτταρο της δημοκρατίας από τις "νεοπλασίες" που απειλούν να το παραμορφώσουν και να νεκρώσουν κάθε ζωντανή του λειτουργία. Αν το αιτούμενο της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε πολύμορφη κρίση, είναι ο ενεργός πολίτης, ο πολίτης που συμμετέχει στις ″υποθέσεις της πόλης του″, ο πολίτης που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, σχεδιάζει και βοηθάει στην υλοποίηση πολιτικών που τον αφορούν και όχι ο πολίτης που παρακολουθεί παθητικά ″τα πολιτικά δρώμενα″ χωρίς λόγο στη χάραξη πολιτικών που τον αφορούν, ο πολίτης που « είναι σε θέση να φροντίζει ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές του υποθέσεις, και τις υποθέσεις της πόλης του ... γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμιγνυόμενο στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο ... (Περικλέους Επιτάφιος)», τότε ας υλοποιήσουν αυτά που ο νομοθέτης συμπεριέλαβε στο νέο Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα (άρθρα 214,215,216) και αφορούν την Τοπική Δημοκρατία. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν...
7 σχόλια:
Και ο Δήμος Βαγίων είναι μικρογραφία της ευρύτερης πολιτικής σκακιέρας.
ΙΣΤΟΠΛΟΟΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG,ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ BLOG,ΕΓΙΝΕ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΒΑΓΙΩΝ.
Εισαγωγικά:
{Φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ΄ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας· πλούτω τε έργου μάλλον καιρώ ή λόγου κόμπω χρώμεθα, και το πένεσθαι ουχ ομολογείν τινί αισχρόν, αλλά μη διαφεύγειν έργω αίσχιον.
Ένι τε τοις αυτοίς οικείων άμα και πολιτικών επιμέλεια, και ετέροις προς έργα τετραμμένοις τα πολιτικά μη ςνδεώς γνώναι· μόνοι γάρ τόν τε μηδέν των δε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν, και οι αυτοί ήτοι κρίνομέν γε ή ενθυμούμεθα ορθώς τα πράγματα, ου τους λόγους τοις έργοις βλάβην ηγούμενοι, αλλά μη προδιδαχθήναι μάλλον λόγω πρότερον ή επί ά δεί έργω ελθείν. διαφερόντως γάρ δη και τόδε έχομεν ώστε τολμάν τε οι αυτοί μάλιστα και περί ών επιχειρήσομεν εκλογίζεσθαι· ο τοις άλλοις αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει. κράτιστοι δ΄ άν την ψυχήν δικαίως κριθείεν οι τά τε δεινά και ηδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες και δια ταύτα μη αποτρεπόμενοι εκ των κινδύνων. και τα ες αρετήν ενηντιώμεθα τοις πολλοίς· ου γάρ πάσχοντες ευ, αλλά δρώντες κτώμεθα τους φίλους. βεβαιότερος δε ο δράσας την χάριν ώστε οφειλομένην δι΄ ευνοίας ώ δέδωκε σώζειν· ο δε αντοφείλων αμβλύτερος, ειδώς ουκ ες χάριν, αλλ΄ ες οφείλημα την αρετήν αποδώσων. και μόνοι ου του ξυμφέροντος μάλλον λογισμώ ή της ελευθερίας τω πιστώ αδεώς τινα ωφελούμεν}.
Γιατί είμαστε λάτρεις του ωραίου, όμως χωρίς σπατάλη χρήματος, και καλλιεργούμε το πνεύμα χωρίς να χάνουμε την ανδρεία μας. Και μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μία ευκαιρία δράσης παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχειά του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο το να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επιπλέον, οι ίδιοι εμείς όλοι είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και όσοι από εμάς είναι απασχολημενοί με ιδιωτικές υποθέσεις και αυτοί ακόμα κατέχουν τα πολιτικά ζητήματα στην εντέλεια.
Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που όποτε δεν τα επινοούμε και δεν τα προτείνουμε οι ίδιοι πάντως έχουμε τη δύναμη να κρίνουμε σωστά τα λαμβανόμενα μέτρα, τους δε λόγους δεν τους θεωρούμε καθόλου εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε σαν εμπόδιο το να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε μς αυτά.
Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό ακόμη, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι αποφασίζουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε και εμείς οι ίδιοι τα επιχειρούμε ενώ ως προς αυτό οι άλλοι... σε αυτούς η μεν αμάθεια τους κάνει να αποφασίζουν η δε σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο τολμηροί όμως από όλους είναι σωστό να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια ποιες είναι οι συμφορές και ποια τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους. Αλλά και στα ζητήματα της καλωσύνης διαφέρουμε από την πλειονότητα των ανθρώπων. Γιατί εμείς τους φίλους τους αποκτούμε μάλλον ευεργετώντας παρά ευεργετούμενοι από αυτούς. Σταθερότερος δε φίλος είναι ο ευεργετών τον άλλον, γιατί είναι φυσικό να προσπαθεί να διατηρεί την ανάμνηση της ευεργεσίας με το να φέρεται πάντοτε καλά προς τον ευεργετούμενο. Ενώ αντιθέτως αυτός που οφείλει την ευεργεσία είναι ψυχρότερος στις σχέσεις του, γιατί γνωρίζει, ότι πρόκειται να ανταποδώσει την καλωσύνη σαν πληρωμή χρέους και όχι για να εξασφαλίσει την ευγνωμοσύνη του άλλου. Και είμαστε οι μόνοι που βοηθούμε τον άλλο χωρίς την ελάχιστη ανησυχία, και αυτό μάλλον από την εμπιστοσύνη που εμπνέει η ελευθερία παρά από συμφεροντολογικούς απολογισμούς.
Περικλέους Επιτάφιος, Λόγος (Θουκυδίδου, Ιστοριών Β΄, § 35-46).
Ο Επιτάφιος γνωστός σε μας από το Θουκυδίδη, είναι ένα αριστούργημα ρητορικής τέχνης και ένας θαυμάσιος ύμνος για τη δημοκρατία. Φαίνεται καθαρά σ' αυτόν ότι η Αθήνα ήταν κράτος, που δεν μπορούσαν οι άθλιοι ν' ανέβουν στα κοινωνικά αξιώματα, αλλά μόνο οι ικανοί, ανεξάρτητα από τη φυλή και καταγωγή και την οικονομική κατάσταση. Ακόμη ότι όλοι ήταν ελεύθεροι να πουν τη γνώμη τους και ότι σέβονταν σε μεγάλο βαθμό τους συμπατριώτες τους.
Παραπέρα εξαίρει τις πολιτιστικές χαρές που παρέχει η πόλη, την ανδρεία των πολιτών και την ανατροφή των νέων, καθώς και το πως ετοιμάζονται για τον πόλεμο. Ιδιαίτερα περιγράφει, πως οι Αθηναίοι «φιλόκαλοι και φιλοσοφημένοι», χωρίς να θεωρούν απαραίτητη την «πολυτέλεια» και χωρίς μαλθακότητα, είναι όλοι ενεργοί πολίτες, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ασχολία τους.
Θεωρούσαν δε «άχρηστους» τους πολίτες εκείνους που δεν είχαν γνώμη για τα κοινά.
«Διαχρονικές και πολύτιμες διδαχές», που πρέπει να εφαρμοστούν στα «κοινά» και σήμερα, εξάλλου το ζητούμενο ποιο είναι;
Οι πολίτες, να είναι «ενεργοί» και να συμμετέχουν ουσιαστικά στα «κοινά», πόσω δε μάλλον, που οι μη ασχολούμενοι με τα κοινά ήταν κατά κυριολεξία «άχρηστοι».
Η διαχείριση της κοινωνικής πολιτικής και οι κανόνες που πρέπει να κατισχύσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε τοπικό επίπεδο περιγράφονται πολύ γλαφυρά στο βιβλίο: «Μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους και τοπική αυτοδιοίκηση. Συντονισμός και δικτύωση των δομών κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο». (Πρόλογος Ευάγγελου Βενιζέλου, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Απίστουλα, 284 σελ., εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2006).
Σε κάθε όμως περίπτωση τα όσα διαδραματίζονται και συμβαίνουν στις τοπικές κοινωνίες αποτελούν «μικρογραφία» του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού και «απηχούν» τις δυσλειτουργίες του. Λίγο ως πολύ και φαινόμενα φιλαυτίας θα υπάρξουν και νεποτισμού και ναρκισσισμού και εγωπάθειας αλλά και θα υπάρξουν και πρόσωπα ικανά, Δήμαρχος και Δημοτικοί Σύμβουλοι, που θα μπορέσουν να «αφουγκραστούν» τα προβλήματα της κάθε τοπικής κοινωνίας και να δώσουν τις «άριστες» λύσεις.
Και φυσικά αν οι «προγραμματικές δηλώσεις» και ο μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός για τη διαχείριση των κοινών των Βαγίων, δεν είναι απαρχής γνωστός και ευκρινής, τότε μοιραίως πως, θα «περιπέσουν» οι αιρετοί εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, στη «δίνη» των διαρθρωτικών και εγγενών δυσχερειών του συστήματος, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα συνήθη οξύτατα προβλήματα, με κύριο το γεγονός της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ, και, όπως είναι γνωστό χωρίς πόρους, τίποτα δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Εκτός αν πιστεύουν ό,τι οι τοπικοί Βοιωτοί βουλευτές ή και ο κ. «εκάστοτε Βοιωτός Υπουργός», θα συνδράμουν κατά τρόπο «μοναδικό» και θα τακτοποιήσουν ως «δια μαγείας» κάθε εκκρεμότητα, διοικητική, χωροταξική και οικονομική…
Το «απαύγασμα» της αντίληψης του υποτελούς δημοτικού άρχοντα και της εκούσιας ή ακούσιας, αδιάφορο, «αναγόρευσης» των βουλευτών, σε υπερτοπικούς παράγοντες, σαν να κάνουν «ελεημοσύνη» στην τοπική κοινωνία…
«Σκηνικά» βγαλμένα από παλιά, μόνον οι «κουμπαριές» λείπουν…
Στο χέρι λοιπόν των δημοτών είναι να «ανα-δείξουν» τους «άξιους» και να «καταποντίσουν» τους «άχρηστους» όπως περιέγραφε ο Θουκυδίδης…
Και φυσικά οι παραλείψεις των Δημοτικών Αρχών «εν Βαγίοις», έχουν και «προηγούμενο» όπως θάχουν και «επόμενο», αλλά ας δούμε τι στοιχεία υπήρχαν λ.χ για το πόσιμο νερό και τι ήξεραν οι Βοιωτοί και οι Βαγαίοι για την νιτρορύπανση, το χρώμιο κλπ
Δεν νομίζω να υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία προς έρευνα και αξιολόγηση και να στάθηκαν κάποιοι εκ των δημοτικών αρχόντων απαθείς και σε «ρόλο Πόντιου Πιλάτου» …
Και στο βάθος νάσου κι έρχεται ο Καποδίστριας 2…
Όπως συνήθως γίνεται σ΄ αυτή τη χώρα, πρώτα βγαίνουν στη γύρα τα μαντάτα , να δουν οι κυβερνώντες το κλίμα που δημιουργείται και μετά ακολουθούν τα προετοιμασμένα σχέδια. Έτσι λοιπόν και τώρα , για να μη χάσουμε τις συνήθειές μας, οι διαρροές για την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας 2, δίνουν και παίρνουν. Αυτό που θα επακολουθήσει σίγουρα δεν θα είναι πρωτόγνωρο, αφού τώρα πια η Κυβέρνηση, μας έχει πείσει για το «είδος των μεταρρυθμίσεων» που θέλει να επιβάλλει.
Ψάχνει άραγε να βρει τι συμφέρει τη χώρα, ή τι εξυπηρετεί καλλίτερα τα σχέδια του κομματικού της μηχανισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Και εδώ είναι που πρέπει οι Βαγαίοι να ανησυχούν και πολύ, για το τι «σενάριο», θα διαδραματισθεί μετά ή με τον «Καποδίστρια Νο2»…
Τάδε έφη “SFIGGA”.
"Υ.Γ": Ιστιόπλοε, μας δίνεις αέρα στα πανιά με τα επίκαιρα και εξόχως σημειολογικά άρθρα σου!!!
Τελικά η "ΗΡΩΝ" σχεδιάζει κάτι προς μεριά "ΚΟΜΠΟΤΗ" ;;
Μετά την "ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ" ;;
Μήπως τελικά το θράσος κάποιων είναι απύθμενο;;
Και παίρνοντας αφορμή από τα "Θουκυδίδεια" να αναφωνήσουμε:
ΑΙΣΧΟΣ, για αυτούς που η αμάθειά τους κάνει να "αποφασίζουν"...
Γιατί είμαστε ο μόνος λαός, που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που όποτε δεν τα επινοούμε και δεν τα προτείνουμε οι ίδιοι πάντως έχουμε τη δύναμη να κρίνουμε σωστά τα λαμβανόμενα μέτρα, τους δε λόγους δεν τους θεωρούμε καθόλου εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε σαν εμπόδιο το να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά".
Κι όχι μόνον τελικά κατατοπίστηκαν κάποιοι δημοτικοί άρχοντες αλλά φέρονται να δήλωσαν "ότι αφού δεν θέλουν οι κάτοικοι ούτε και εμεις"...το ΗΡΩΝ-ικό εργοστάσιο;; Λέτε να ξαναρχίσουν τα ίδια ;;
"Έπεα πτερόεντα"...;;
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ.
ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΓΙΑ. ΓΙΑ 15 MONO ΑΤΟΜΑ ΑΝΩΝΥΜΕ (27 Μάϊος 2008 2:53 μμ) ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΓΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΑΥΤΟ ;;;
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ,ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΦΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΧΑΡΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ 4985 ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ;ΣΕ ΤΙ ΣΠΙΤΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ;ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΣΚΕΦΤΕΙ;ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ;
Δημοσίευση σχολίου