"Περικλέους επιτάφιος" ... τα κοινωνικά αξιώματα

Τάδε έφη: "SFIGGA"

Ο Επιτάφιος γνωστός σε μας από το Θουκυδίδη, είναι ένα αριστούργημα ρητορικής τέχνης και ένας θαυμάσιος ύμνος για τη δημοκρατία. Φαίνεται καθαρά σ' αυτόν ότι η Αθήνα ήταν κράτος, που δεν μπορούσαν οι άθλιοι ν' ανέβουν στα κοινωνικά αξιώματα, αλλά μόνο οι ικανοί, ανεξάρτητα από τη φυλή και καταγωγή και την οικονομική κατάσταση. Ακόμη ότι όλοι ήταν ελεύθεροι να πουν τη γνώμη τους και ότι σέβονταν σε μεγάλο βαθμό τους συμπατριώτες τους. Παραπέρα εξαίρει τις πολιτιστικές χαρές που παρέχει η πόλη, την ανδρεία των πολιτών και την ανατροφή των νέων, καθώς και το πως ετοιμάζονται για τον πόλεμο. Ιδιαίτερα περιγράφει, πως οι Αθηναίοι «φιλόκαλοι και φιλοσοφημένοι», χωρίς να θεωρούν απαραίτητη την «πολυτέλεια» και χωρίς μαλθακότητα, είναι όλοι ενεργοί πολίτες, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ασχολία τους. Θεωρούσαν δε «άχρηστους» τους πολίτες εκείνους που δεν είχαν γνώμη για τα κοινά. «Διαχρονικές και πολύτιμες διδαχές», που πρέπει να εφαρμοστούν στα «κοινά» και σήμερα, εξάλλου το ζητούμενο ποιο είναι; Οι πολίτες, να είναι «ενεργοί» και να συμμετέχουν ουσιαστικά στα «κοινά», πόσω δε μάλλον, που οι μη ασχολούμενοι με τα κοινά ήταν κατά κυριολεξία «άχρηστοι».

Η διαχείριση της κοινωνικής πολιτικής και οι κανόνες που πρέπει να κατισχύσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε τοπικό επίπεδο περιγράφονται πολύ γλαφυρά στο βιβλίο: «Μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους και τοπική αυτοδιοίκηση. Συντονισμός και δικτύωση των δομών κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο». (Πρόλογος Ευάγγελου Βενιζέλου, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Απίστουλα, 284 σελ., εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2006). Σε κάθε όμως περίπτωση τα όσα διαδραματίζονται και συμβαίνουν στις τοπικές κοινωνίες αποτελούν «μικρογραφία» του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού και «απηχούν» τις δυσλειτουργίες του.

Λίγο ως πολύ και φαινόμενα φιλαυτίας θα υπάρξουν και νεποτισμού και ναρκισσισμού και εγωπάθειας αλλά και θα υπάρξουν και πρόσωπα ικανά, Δήμαρχος και Δημοτικοί Σύμβουλοι, που θα μπορέσουν να «αφουγκραστούν» τα προβλήματα της κάθε τοπικής κοινωνίας και να δώσουν τις «άριστες» λύσεις. Και φυσικά αν οι «προγραμματικές δηλώσεις» και ο μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός για τη διαχείριση των κοινών των Βαγίων, δεν είναι απαρχής γνωστός και ευκρινής, τότε μοιραίως πως, θα «περιπέσουν» οι αιρετοί εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, στη «δίνη» των διαρθρωτικών και εγγενών δυσχερειών του συστήματος, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα συνήθη οξύτατα προβλήματα, με κύριο το γεγονός της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ, και, όπως είναι γνωστό χωρίς πόρους, τίποτα δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Εκτός αν πιστεύουν ό,τι οι τοπικοί Βοιωτοί βουλευτές ή και ο κ. «εκάστοτε Βοιωτός Υπουργός», θα συνδράμουν κατά τρόπο «μοναδικό» και θα τακτοποιήσουν ως «δια μαγείας» κάθε εκκρεμότητα, διοικητική, χωροταξική και οικονομική … Το «απαύγασμα» της αντίληψης του υποτελούς δημοτικού άρχοντα και της εκούσιας ή ακούσιας, αδιάφορο, «αναγόρευσης» των βουλευτών, σε υπερτοπικούς παράγοντες, σαν να κάνουν «ελεημοσύνη» στην τοπική κοινωνία … «Σκηνικά» βγαλμένα από παλιά, μόνον οι «κουμπαριές» λείπουν…Στο χέρι λοιπόν των δημοτών είναι να «ανα-δείξουν» τους «άξιους» και να «καταποντίσουν» τους «άχρηστους» όπως περιέγραφε ο Θουκυδίδης …

Και φυσικά οι παραλείψεις των Δημοτικών Αρχών «εν Βαγίοις», έχουν και «προηγούμενο» όπως θάχουν και «επόμενο», αλλά ας δούμε τι στοιχεία υπήρχαν λ.χ για το πόσιμο νερό και τι ήξεραν οι Βοιωτοί και οι Βαγαίοι για την νιτρορύπανση, το χρώμιο κλπ. Δεν νομίζω να υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία προς έρευνα και αξιολόγηση και να στάθηκαν κάποιοι εκ των δημοτικών αρχόντων απαθείς και σε «ρόλο Πόντιου Πιλάτου» … Και στο βάθος νάσου κι έρχεται ο Καποδίστριας 2 … Όπως συνήθως γίνεται σ΄ αυτή τη χώρα, πρώτα βγαίνουν στη γύρα τα μαντάτα, να δουν οι κυβερνώντες το κλίμα που δημιουργείται και μετά ακολουθούν τα προετοιμασμένα σχέδια. Έτσι λοιπόν και τώρα, για να μη χάσουμε τις συνήθειές μας, οι διαρροές για την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας 2, δίνουν και παίρνουν. Αυτό που θα επακολουθήσει σίγουρα δεν θα είναι πρωτόγνωρο, αφού τώρα πια η Κυβέρνηση, μας έχει πείσει για το «είδος των μεταρρυθμίσεων» που θέλει να επιβάλλει. Ψάχνει άραγε να βρει τι συμφέρει τη χώρα, ή τι εξυπηρετεί καλλίτερα τα σχέδια του κομματικού της μηχανισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται; Και εδώ είναι που πρέπει οι Βαγαίοι να ανησυχούν και πολύ, για το τι «σενάριο», θα διαδραματισθεί μετά ή με τον «Καποδίστρια Νο2» …