Mε αφορμή τη νέα σχολική χρονιά που ξεκίνησε …

Aπό τον Πολιτικό Μηχανικό, Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Μια ξεχωριστή μέρα για την ελληνική κοινωνία είναι πάντα η ημέρα έναρξης των μαθημάτων στα σχολεία, μια ημέρα γιορτής, μια ημέρα απόφασης, αφετηρία νέων προσπαθειών και ελπίδας Η πρώτη αυτή ημέρα της σχολικής χρονιάς παραδοσιακά βρίσκει μαθητές και εκπαιδευτικούς έτοιμους και αισιόδοξους να εξερευνήσουν το συναρπαστικό κόσμο μάθησης και γνώσης. Η γενίκευση όμως της κρίσης αξιών η οποία πλήττει την σημερινή κοινωνία και όλους μας προβληματίζει, επηρεάζει ποικιλοτρόπως τα σχολεία μας και είναι ένα ακόμη πρόβλημα Παιδείας. Μόνο μέσω των σχολείων, της σωστής διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης των νέων μας, μπορούμε να αντισταθούμε στις σαρωτικές αλλαγές που έφερε η λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης.

Το ελληνικό σχολείο μπορεί και πρέπει να παραμείνει ο θεματοφύλακας της ιστορίας και της παράδοσης, σφυρηλατώντας συνειδήσεις πολιτών με ελεύθερη σκέψη, μορφώνοντας ανθρώπους ικανούς να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, διατηρώντας την εθνική μας ταυτότητα μέσα σ' ένα ανταγωνιστικό πολυπολιτισμικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μεγάλο το έργο και τεράστια η προσφορά των εκπαιδευτικών που καλούνται να ανταποκριθούν σ' ένα τιτάνιο έργο με πολλές αντιξοότητες.

Ανέκαθεν θεωρούσα ότι ως εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στον υψηλής ευαισθησίας αυτό κοινωνικό χώρο με τα συλλογικά τους όργανα επικεφαλής, οφείλουν να συνοικοδομήσουν ένα ισχυρό μορφωτικό και αγωνιστικό ρεύμα που να διαπερνά και να διαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας. Στην πολιτιστική αλλοτρίωση, στη συνεχή υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος όλων των βαθμίδων, οφείλουν να δώσουν συλλογική απάντηση με την ποιότητα των ιδεών και των προτάσεων τους. Μπορούν να δυναμώσουν τη συνοχή και τη συλλογική δράση του κλάδου τους με τη διαρκή, ανιδιοτελή και συνολική προσφορά. Όμως στο άκρως νευραλγικό αυτόν τομέα για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας συνυπάρχουν δύο παράγοντες: 1) ένα εκπαιδευτικό σύστημα υποδεέστερο τις απαιτήσεις της εποχής, παρά τις ωραιολογίες που μηρυκάζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες και 2) τα ‘λύτρα’ που ως ‘αιχμάλωτοι’ καταθέτουν οι γονείς όλο και περισσότερο απ΄ το υστέρημα των στο βωμό της ευόδωσης των προσδοκιών τους γιατί διαιωνίζεται το ανεπίλυτο πρόβλημα της παιδείας. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για το 2008, το 2,4% των μηνιαίων εξόδων των Ελλήνων δαπανάται στην εκπαίδευση, ποσοστό μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Επειδή όμως: 1) η επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού είναι υπέρμετρη για τα ελληνικά νοικοκυριά, ενώ το συνολικό κόστος διαβίωσης συνεχώς ανεβαίνει με την έξαρση της ακρίβειας που υπάρχει στη χώρα μας. 2) σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, η Ελλάδα κατατάσσεται μεταξύ των χωρών που δίνουν τα λιγότερα χρήματα ανά φοιτητή (μόλις που ξεπερνά τα 4.200 ευρώ ετησίως), όταν ο μ. ο. των χωρών του ΟΟΣΑ είναι περί τα 8.500 ευρώ. 3) η χώρα μας βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις με ποσοστό μικρότερο από 20% όσον αφορά τον αριθμό των φοιτητών που παίρνουν πτυχίο από τη σχολή τους στη λήξη του κανονικού χρόνου φοίτησης, όταν ο μέσος όρος στις 23 από τις 30 χώρες του ΟΟΣΑ ανέρχεται στο 37%. 4) τα νοικοκυριά του Δήμου Βαγίων, του Ν. Βοιωτίας, της Περιφέρειας αλλά και της Χώρας γενικότερα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην κάλυψη των εξόδων των σπουδών και διαβίωσης των μαθητών και των φοιτητών, πού τη νέα σχολική χρονιά σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ο κ. υπουργός και οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές: ποια μέτρα προτίθενται να λάβουν ή να προτείνουν προκειμένου να υπάρξει όχι μόνο επαρκής χρηματοδότηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αλλά και βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για να μην απαξιώνεται ο δημόσιος ρόλος της εκπαίδευσης στη χώρα μας”.

Χωρίς όμως τη συσπείρωση σε ζωντανούς ‘και όχι σφραγίδες’ συλλόγους γονέων, η γονική ατομική αντιμετώπιση δεν λύνει συνολικά το πρόβλημα Τέτοιοι ικανοί σύλλογοι μέχρι πρότινος υπήρξαν στα Βάγια τόσο στο 2ο Δημοτικό Σχολείο, όσο και στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Με δική τους πρωτοβουλία και επιμονή έφτιαξαν τις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων κλπ, πέρα από κάποιες ομιλίες σε φλέγοντα θέματα της εποχής μας και ευελπιστώ ότι αυτή η παράδοση θα έχει συνέχεια, με αρωγό και συμπαραστάτη την ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ στη βάση των διακριτών ρόλων. Αν πάμε στην εποχή μου (όχι για να περιαυτολογήσω αλλά να απαντήσω σε σε αναρτημένο σχόλιο στο άρθρο μου με τίτλο «... Latet anguis in herba ...» στις 8-9-08 όσο αφορά τα δικά μου πριν 26 χρόνια πεπραγμένα ), ιδρύθηκε αλλά δυστυχώς δεν συνεχίσθηκε η πρώτη σχολή γονέων στην Ελλάδα. Ήταν μέσα στα πλαίσια της τότε πολιτιστικής αναβάθμισης μαζί με άλλες αξιόλογες δράσεις π. χ. το « Ανοικτό Πανεπιστήμιο» πού συντόνιζε με επιτυχία ο νέος τότε τοπογράφος μηχανικός Σωτήρης Νίκας και η ίδρυση Κοινοτικής Βιβλιοθήκης με πρωταγωνιστή το ακόμη μαχητικό μαθηματικό Γιάννη Χατζίνα, που πρέπει να έλιωσε κάποια ζευγάρια παπούτσια για να μαζέψει βιβλία απ΄ όλους τους εκδοτικούς οίκους και τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας Από πολλών ετών, στα πλαίσια του Δήμου υπάρχει ένα αξιόλογο αλλά αναξιοποίητο θεσμοθετημένο «εργαλείο», η λεγόμενη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας …
Εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους μαθητές καλή πρόοδο, στους εκπαιδευτικούς καλή δύναμη και κουράγιο για μια παραγωγική σχολική χρονιά, με υγεία και επιτυχία.