Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Θηβαίοι Πολίτες για το Περιβάλλον



ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ  ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ

Τυπική αλλά κυρίως ουσιαστική υποχρέωση της Δημοτικής αρχής και ειδικότερα της ΔΕΥΑΘ είναι να ενημερώνει τους πολίτες, για την κίνηση του τοξικού καρκινογόνου εξασθενούς χρωμίου στο νερό .
Ποτέ, όλο αυτό το διάστημα, από τον Αύγουστο του 2007 μέχρι σήμερα, η ΔΕΥΑΘ και ο Δήμος, δεν έχουν κάνει ανακοινώσεις και δεν έχουν δημοσιοποιήσει, τις μετρήσεις του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό της πόλης μας.

Αφού επισημάνουμε για μία ακόμη φορά ότι :
 Το εξασθενές χρώμιο είναι ειδιαίτερα τοξικό και καρκινογόνο
 Είναι τοξικό απόβλητο, συγκεκριμένων βιομηχανιών.
 Βρίσκεται στα υπόγεια νερά, γιατί κάποιοι ( βιο-μήχανοι ), για ίδιον όφελος με την ανοχή και κάλυψη Δημοτικών, Νομαρχιακών και κυβερνη-τικών υπηρεσιών και παραγόντων, το εναποθέτουν παρανόμως στα ρέματα (Ασωπός), στις χωματερές ( Σχηματαρίου-0ινοφύτων και Θήβας κλπ ) και σε πηγάδια. 
 Το περιβόητο όριο των 50 mg/lit για το ΟΛΙΚΟ ΧΡΩΜΙΟ είναι μια συμβατική παραδοχή χωρίς ιδιαίτερη σημασία. 
ΟΡΙΟ για το ΕΞΑΣΘΕΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Το εξασθενές χρώμιο στο νερό ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝ.
 Εξάλλου, όπως μαρτυρούν οι πίνακες, το 90% του ολικού χρωμίου είναι εξασθενές!!!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Υποτίθεται ότι η γεώτρηση των «Καλών Κυράδων» στη Θήβα (40,5/35 mg/lit Gr/Gr+6. Ιανουάριος 2008) είναι κληστή. Η δε γεώτρηση στη θέση “Διασταύρωση” στον Ελεώνα (37/37 mg/lit Gr/Gr+6. Νοέμβριος 2007), ήταν κληστή τον Δεκέμβριο 2007 και Ιανουάριο 2008.

2. Μια μικρή ποσότητα ( περίπου το 25% ) νερού που πέφτει σήμερα στις δεξαμενές της Θήβας, προέρχεται από τον ΜΟΡΝΟ. Αυτό σημαίνει ότι η αραίωση του καρκινογόνου Χρωμίου είναι μεγαλύτερη και επομένως οι ενδείξεις του εξασθενούς χρωμίου λογικά θα πρέπει να ήταν μικρότερες. 

Παρ’ όλα αυτά:

Το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο βρήσκεται εν αφθονία σε γεωτρήσεις και δεξαμενές.
Σχεδόν αμετάβλητο. Στα ίδια επιπεδα με τις τιμές του Φθινοπώρου 2007. Γεγονός που σημαίνει ότι, οι ρυπαντές βιομήχανοι, ανενόχλητοι συνεχίζουν να ρυπαίνουν τα υπόγεια νερά μας.
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε, από τότε που γνωρίζουμε ότι, πίνουμε, πλενόμαστε, μαγειρεύουμε με καρκινογόνο νερό. Ένα ολόκληρο χρόνο, απροστάτευτοι, βουτηγμένοι στον καρκίνο, όλοι μικροί μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, δεξιοί κι’ αριστεροί.
Υπουργεία, Περιφέρεια, Νομαρχία, Δήμος ΟΛΟΙ μας εμπαίζουν.
Και ΕΜΕΙΣ…. ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ;
Αγοράζουμε το ύποπτο και ακριβό εμφιαλωμένο νερό και ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα.
Ο κάθε πολίτης πρέπει ν’ αναλογιστεί τις ευθύνες του και όλοι μαζί να υπερασπίσουμε την ζωή μας και ν’ απαιτήσουμε καθαρό νερό ΣΗΜΕΡΑ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΘΗΒΑIOI!!

Ανώνυμος είπε...

Για ν’ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του χρωμίου και των άλλων επιβλαβών ουσιών χρησιμοποιούμε εμφιαλωμένο νερό. Είναι όμως λύση η χρήση αυτού του νερού; Πολύ φοβάμαι πως όχι.
«Ενός κακού μύρια έπονται», έλεγαν οι αρχαίοι προγονοί μας, κι είχαν απόλυτο δίκιο. Ας δούμε κάποια στοιχεία:
 Η παγκόσμια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια και έχει αρχίσει να επιβαρύνει υπέρμετρα το περιβάλλον του πλανήτη, προειδοποιεί έκθεση ανεξάρτητου ιντστιτούτου στις ΗΠΑ.
«Ακόμα και σε περιοχές όπου το νερό της βρύσης είναι ασφαλές, η ζήτηση για εμφιαλωμένο νερό αυξάνεται, παράγοντας περιτά σκουπίδια και καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας» δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσων η Έμιλι Αρνολντ, συγγραφέας της έκθεσης του Earth Policy Center στην Ουάσιγκτον.
«Η παραγωγή φιαλών για να καλυφθεί η ζήτηση εμφιαλωμένου νερού από τους Αμερικανούς απαιτεί πάνω από 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ετησίως, ποσότητα αρκετή για να κινεί 100.000 αμερικανικά αυτοκίνητα για έναν χρόνο» αναφέρει η έκθεση. «Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 2,7 εκατ. τόνοι πλαστικού χρησιμοποιούνται για την εμφιάλωση νερού κάθε χρόνο.
Και η ειρωνία είναι ότι το 40% του εμφιαλωμένου νερού ξεκινά ως νερό της βρύσης, στο οποίο απλά προστίθενται μεταλλικά άλατα χωρίς σαφή οφέλη για την υγεία.
Ένας ακόμα παράγοντας είναι η επιβάρυνση των καταναλωτών με περιττά έξοδα, καθώς το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει έως και 10.000 φορές περισσότερο από το πόσιμο νερό της βρύσης. «Με τιμή έως και 2,5 δολάρια ανά λίτρο, το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει [στις ΗΠΑ] περισσότερο από τη βενζίνη» τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Όσον αφορά την κατά κεφαλή κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, πρώτοι έρχονται οι Ιταλοί με 184 λίτρα το χρόνο, περίπου δύο ποτήρια την ημέρα για κάθε Ιταλό. Ακολουθούν το Μεξικό με 169 λίτρα ανά κάτοικο ανά έτος, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 164 λίτρα.
Η ζήτηση αυξάνεται ταχύτατα και στις αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς το διάστημα 1999-2004 η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού υπερδιπλασιάστηκε στην Κίνα και τριπλασιάστηκε στην Ινδία.
Πεντακόσια περίπου χρόνια πρέπει να περάσουν για να αποσυντεθεί ένα πλαστικό μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού. Κάθε χρόνο καταλήγουν στις χωματερές περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια νερού (αντιπροσωπεύουν το 20% των απορριμμάτων), αφού η ανακύκλωση στη χώρα μας βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Τα μπουκάλια αυτά κατασκευάζονται από πολυεστέρα τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου, το γνωστό PET, που ναι μεν αποτελεί θεωρητικά καλύτερο υλικό από το PVC, το οποίο ανακυκλώνεται πολύ δύσκολα, αλλά δεν παύει να αποτελεί παράγωγο του αργού πετρελαίου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η εμφιάλωση νερού απαιτεί 2,7 εκατομμύρια τόνους πλαστικού.
Κάθε φορά που ανοίγουμε ένα μπουκαλάκι νερό πρέπει να σκεφτόμαστε και τα ακόλουθα….
Κάθε μπουκάλι νερό για να κατασκευαστεί (το πλαστικό τμήμα του) χρησιμοποιεί πετρέλαιο. Πόσο; Αναλογιστείτε ότι μόνο η Αμερική καταναλώνει 26.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Αυτό για να συσκευαστεί χρειάζεται 17.000.000 λίτρα πετρέλαιο. Όχι και λίγα ε;
Για να μεταφερθεί το μπουκάλι στον τελικό καταναλωτή (μέσω πλοίων, φορτηγών κτλ.) καταναλώνει πάλι πετρέλαιο.
Όταν ο τελικός καταναλωτής πιει το νεράκι του, το μπουκαλάκι καταλήγει στα σκουπίδια και όχι στην ανακλύκλωση (κατά πάσα πιθανότητα).
Αν δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, θα πεταχτεί (από τους ασυνείδητους) στο περιβάλλον, μολύνοντάς το τουλάχιστον για πάνω από 300-400 χρόνια (τόσο κάνει για να λιώσει ένα μπουκαλάκι νερό).
Αν πάει στα σκουπίδια και θαφτεί σε καμία χωματερή υπολογίστε τουλάχιστον 1000 χρόνια για να λιώσει.
Αν πάει στα σκουπίδια και καταλήξει να αποτεφρωθεί, τότε το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο (PET) εκλύει χλωρίνη σε αέριο και βαρέα μέταλλα τα οποία είναι άκρως τοξικά.
Αν καταλήξει στην ανακύκλωση, σε πολλές χώρες δεν ανακυκλώνεται εκεί, αλλά μεταφέρεται σε άλλες χώρες για να διασπαστεί (επιπλέον πετρέλαιο για μεταφορά).
Συμπέρασμα: Για να πιούμε καθαρό νερό ρυπαίνουμε το περιβάλλον για εκατοντάδες χρόνια!
Το νερό είναι απαραίτητο για να ζήσουμε. Και πρέπει να είναι καθαρότατο. Όμως το εμφιαλωμένο μας λύνει το πρόβλημα; Το καλύτερο νερό που θα ξεκινήσει από το εργοστάσιο εμφιάλωσης είναι αναγκαίο να φτάσει στον καταναλωτή με ορισμένες συνθήκες που να εξασφαλίζουν την υγιεινή του συντήρηση, ώστε να μην αναπτυχθούν παθογόνοι μικροοργανισμοί. Το εμφιαλωμένο νερό εκτός του ότι είναι “κονσέρβα”, κανείς δεν ξέρει αν αυτός που το πουλάει το έχει αφήσει κανένα δεκαήμερο στον ήλιο (όχι οι εταιρείες παρασκευής αλλά τα καταστήματα) πράγμα το οποίο είναι ό,τι χειρότερο
Πού θέλω να καταλήξω: Είναι τελείως χαζό να δίνουμε 1700 φορές περισσότερο για ένα προϊόν- μερικές φορές αμφίβολης ποιότητας- που ο καθένας δικαιούται να απολαμβάνει σε αφθονία σπίτι του. Επομένως, έχει το ηθικό χρέος η κυβέρνηση, η νομαρχία, ο δήμος να εξασφαλίσουν νερό κατάλληλο για να πιουν οι πολίτες. Έχουν γίνει εγκληματικές παραλήψεις και ενέργειες. Οφείλουν, τώρα, που χτύπησε συναγερμός, να κάνουν ό,τι δεν έκαναν τόσα χρόνια. Όπως διέθεσαν δισεκατομμύρια ευρώ να σώσουν τους τοκογλύφους- τραπεζίτες, να διαθέσουν δισεκατομμύρια και για το κατάλληλο νερό. Λύσεις υπάρχουν, κοινό μυαλό δεν υπάρχει…

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το σχόλιο σου, Δάμ-ων αλλά απλώς φορτώνει με ενοχές τους ήδη ευαισθητοποιημένους που καταφεύγουν στο εμφιαλωμένο ως αναγκαία λύση, όσο για τα παχύδερμα- ζητώ συγγνώμη από τα ζώα- δεν ιδρώνει το αφτί τους.
Βέβαια θα μου πεις, πολύ σωστά, ότι μας δίνεται άλλο ένα επιπλέον κίνητρο για δράση και άσκηση πίεσης. Σίγουρα έτσι είναι. Με τέτοια όμως αποβλάκωση, ανευθυνότητα και αναλγησία τι να κάνει και ο έρμος ο Οίστρος;