Από Ανεμολογίτες
Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου*
Την περασμένη άνοιξη, όταν η χώρα μας διασύρονταν διεθνώς επειδή βρέθηκε, η μόνη στον κόσμο, που δεν διέθετε αξιόπιστο σύστημα μέτρησης των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, η αντίδραση του υπουργείου Περιβάλλοντος ήταν να στοχοποιήσει τον προηγούμενο Έλληνα εκπρόσωπο στην επιτροπή τήρησης του πρωτοκόλλου του Κιότο, τον γνωστό για τη συμβολή του στην υπόθεση της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, τον καθηγητή Δημήτρη Λάλα. Κατηγορώντας τον ότι είχε δήθεν εκείνος συκοφαντήσει τη χώρα μας, διαρρέοντας στους ξένους επιθεωρητές το… ένοχο μυστικό.
Η αλήθεια έλαμψε πρόσφατα όταν έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του υπουργού Περιβάλλοντος, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να εξαιρείται από τους μηχανισμούς του πρωτοκόλλου του Κιότο, τιμωρούμενη για την παραβίαση των δεσμεύσεών της.
Σήμερα, δικάζεται η τέως Γενική Επιθεωρήτρια Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη, μετά από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που υπέβαλε εναντίον της ο διάδοχός της στη θέση αυτή. Η έμπειρη στα περιβαλλοντικά ζητήματα επιστήμονας, η οποία παρά το σημαντικό έργο της απομακρύνθηκε από τη θέση της πριν λήξει η θητεία της από την κυβέρνηση Καραμανλή για… ευνόητους λόγους, κατηγορείται ότι αρθρογράφησε, τολμώντας να πει τα… αυτονόητα.
Ότι δηλαδή η ρύπανση του Ασωπού ποταμού από το επικίνδυνο εξασθενές χρώμιο δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας αόρατης… ασύμμετρης απειλής, αλλά συνέπεια της αδράνειας του ΥΠΕΧΩΔΕ να ελέγξει τις ρυπογόνες βιομηχανίες της ευρύτερης περιοχής των Οινοφύτων. Άποψη υπέρ της οποίας συνηγορεί σύσσωμος ο επιστημονικός κόσμος της χώρας…
Όταν όμως η ποινικοποίηση του δικαιώματος στη δημόσια κριτική και η επιβολή του νόμου της σιωπής σε όσους γνωρίζουν, συνιστούν συστατικά στοιχεία της περιβαλλοντικής πολιτικής, τότε σε κίνδυνο δεν βρίσκονται μόνο τα δημόσια αγαθά κι η δημόσια υγεία. Πολύ περισσότερο, σε κίνδυνο βρίσκεται η ίδια η Δημοκρατία…
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ
Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου*
Την περασμένη άνοιξη, όταν η χώρα μας διασύρονταν διεθνώς επειδή βρέθηκε, η μόνη στον κόσμο, που δεν διέθετε αξιόπιστο σύστημα μέτρησης των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, η αντίδραση του υπουργείου Περιβάλλοντος ήταν να στοχοποιήσει τον προηγούμενο Έλληνα εκπρόσωπο στην επιτροπή τήρησης του πρωτοκόλλου του Κιότο, τον γνωστό για τη συμβολή του στην υπόθεση της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, τον καθηγητή Δημήτρη Λάλα. Κατηγορώντας τον ότι είχε δήθεν εκείνος συκοφαντήσει τη χώρα μας, διαρρέοντας στους ξένους επιθεωρητές το… ένοχο μυστικό.
Η αλήθεια έλαμψε πρόσφατα όταν έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του υπουργού Περιβάλλοντος, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να εξαιρείται από τους μηχανισμούς του πρωτοκόλλου του Κιότο, τιμωρούμενη για την παραβίαση των δεσμεύσεών της.
Σήμερα, δικάζεται η τέως Γενική Επιθεωρήτρια Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη, μετά από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που υπέβαλε εναντίον της ο διάδοχός της στη θέση αυτή. Η έμπειρη στα περιβαλλοντικά ζητήματα επιστήμονας, η οποία παρά το σημαντικό έργο της απομακρύνθηκε από τη θέση της πριν λήξει η θητεία της από την κυβέρνηση Καραμανλή για… ευνόητους λόγους, κατηγορείται ότι αρθρογράφησε, τολμώντας να πει τα… αυτονόητα.
Ότι δηλαδή η ρύπανση του Ασωπού ποταμού από το επικίνδυνο εξασθενές χρώμιο δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας αόρατης… ασύμμετρης απειλής, αλλά συνέπεια της αδράνειας του ΥΠΕΧΩΔΕ να ελέγξει τις ρυπογόνες βιομηχανίες της ευρύτερης περιοχής των Οινοφύτων. Άποψη υπέρ της οποίας συνηγορεί σύσσωμος ο επιστημονικός κόσμος της χώρας…
Όταν όμως η ποινικοποίηση του δικαιώματος στη δημόσια κριτική και η επιβολή του νόμου της σιωπής σε όσους γνωρίζουν, συνιστούν συστατικά στοιχεία της περιβαλλοντικής πολιτικής, τότε σε κίνδυνο δεν βρίσκονται μόνο τα δημόσια αγαθά κι η δημόσια υγεία. Πολύ περισσότερο, σε κίνδυνο βρίσκεται η ίδια η Δημοκρατία…
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου