Για δεύτερη φορά μέσα σ' ένα χρόνο, Οκτώβριος 6, 2008, 4:40 π.μ., το διαστημόπλοιο "Μessenger" (Aγγελιαφόρος) της ΝΑΣΑ πέρασε 200 χιλιόμετρα πάνω απο την επιφάνεια του πλανήτη "ΕΡΜΗ". Δείτε φωτογραφίες απο την αποστολή του "Messenger" ΕΔΩ
Credit photo-NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington
1 σχόλιο:
Κάποιοι επιθυμούμε αυτή η ιστοσελίδα να παρέχει και γνώση. Όποτε δίνεται η ευκαιρία, θα προσθέτουμε λίγες ψηφίδες με την ελπίδα ότι δε γινόμαστε κουραστικοί.
Με αφορμή το θέμα της ανάρτησης, θα προσθέσω κάποιες πληροφορίες για τον πλανήτη Ερμή:
[[ Ο Ερμής είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιό κοντά στον ήλιο αλλά και ο 2ος μικρότερος πλανήτης, ελάχιστα μόνο πιο μεγάλος από της Σελήνη.. Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του θεού Ερμή, ο οποίος ήταν ο αγγελιοφόρος των Θεών. Βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο.
Ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο ώστε είναι πολύ δύσκολο να τον διακρίνουμε καθαρά από τη Γη. Ο Ερμής μπορεί να παρατηρηθεί μόνο, χαμηλά στον ουρανό, στις ώρες του λυκόφωτος (αυγή και ηλιοβασίλεμα).
Η αξονική περιστροφή του Ερμή καθορίστηκε από το ραντάρ το 1965 σε 58,64 ημέρες, και αντιστοιχεί ακριβώς στα 2/3 της τροχιακής περιόδου του (87,97 ημέρες). Θεωρείται ότι αυτό οφείλεται στην παλιρροιακή σύζευξη μεταξύ της βαρυτικής δύναμης του ήλιου στο περιήλιο και των ανωμαλιών στη μορφή του Ερμή.
Η ηλιακή του ημέρα (από ανατολή σε ανατολή) διαρκεί διπλάσιο χρόνο (176 γήινες ημέρες) απ' ότι το έτος του, αν και μια πλήρης περιστροφή γύρω από τον άξονά του διαρκεί 59 ημέρες, ενώ μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 88 μόνο ημέρες. Αν κάποιος βρισκόταν στον Ερμή, στο περιήλιο του γύρω από τον Ήλιο, ο Ήλιος θα φαινόταν να επιβραδύνει την κίνησή του στον ουρανό μέχρι να σταματήσει, και μετά θα άρχιζε να κινείται αργά προς την αντίθετη κατεύθυνση, ανατολικά, επί οκτώ γήινες ημέρες.
Οι περιοχές του Ερμή με τις μακρύτερες ημέρες κατά το περιήλιο, δεχόμενες περισσότερη θερμότητα, αφού και η απόσταση από τον Ήλιο είναι μικρότερη, βρίσκονται πάντα στα ίδια γεωγραφικά μήκη, περί τις 0 και 180 μοίρες. Αντίθετα, τα μήκη κοντά στις 90 και 270 μοίρες δέχονται συνολικά 2,5 φορές λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία. Ο Ερμής, συνεπώς, εμφανίζει διακύμανση των θερμοκρασιών της επιφάνειάς του όχι μόνο ως συνάρτηση του πλάτους, αλλά και του μήκους!
Οι εικόνες του Ερμή λήφθηκαν από το Mariner 10, ο οποίος έκανε τρεις στενές προσεγγίσεις στον Ερμή το 1974 και το 1975, στέλνοντάς μας 10.000 περίπου φωτογραφίες. Ανάμεσα στα διάφορα χαρακτηριστικά της επιφάνειας ήταν και ένα τεράστιο λεκανοπέδιο που ονομάστηκε Λεκανοπέδιο των Θερμίδων (Caloris).
Πιθανολογείται, πως επειδή η διάμετρος του λεκανοπέδιου αυτού έχει μήκος 1.400 χιλιομέτρων, ήταν το αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης του Ερμή με έναν αστεροειδή που πρέπει να είχε διάμετρο 100 χιλιομέτρων. Ο αστεροειδής αυτός έπεσε στην επιφάνεια με ταχύτητα 500.000 km/h. Η μεγάλη ταχύτητα του αστεροειδούς οφείλονταν, κατά ένα μεγάλο μέρος, στην μεγάλη βαρυτική δύναμη που εξασκούσε πάνω του ο Ήλιος.
Εάν κοιτάξετε πολύ με το τηλεσκόπιο, μπορείτε να δείτε ότι ο Ερμής μοιάζει με το φεγγάρι, δεδομένου ότι έχει μια επιφάνεια γεμάτη από κρατήρες και ενδιάμεσα στρώματα ηφαιστειακής πλημμύρας (Maria).
Πράγματι, η επιφάνεια του είναι κυριολεκτικά σκαμμένη και παντού υπάρχουν κρατήρες από πτώσεις μετεωριτών. Αυτό οφείλεται κυρίως στη άμεση γειτνίασή του με τον Ήλιο. Η τεράστια βαρύτητα του Ήλιου προσελκύει μικρούς και μεγάλους μετεωρίτες και άλλους διαστημικούς βράχους, με αποτέλεσμα η επιφάνειά του να βομβαρδίζεται συνεχώς.
Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται και από τεράστιες χαράδρες με μήκη που ξεπερνούν τα 500 χιλιόμετρα και ύψη που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνώνονταν. Η συρρίκνωση αυτή επήλθε με την αργή στερεοποίησή του, που σημαίνει ότι ο Ερμής είναι σήμερα μικρότερος απ' ότι ήταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.
Η επιφάνειά του την ημέρα, λόγω της πολύ μικρής απόστασής του από τον Ήλιο, βρίσκεται σε θερμοκρασίες τέτοιες που λιώνουν ακόμη και τα μέταλλα, ενώ την νύχτα παγώνει από το κρύο λόγω της έλλειψης οποιασδήποτε ατμόσφαιρας. Ο Ερμής έχει πολύ λεπτή ατμόσφαιρα, με το οξυγόνο και το Ήλιο σε μεγάλη αναλογία, περίπου 40% το καθένα.
Η βαρύτητά του, η οποία δεν υπερβαίνει το 1/3 της γήινης, δεν αρκεί για να συγκρατήσει κάποια ατμόσφαιρα, παρ' όλο που περιβάλλεται από ένα λεπτό στρώμα ηλίου.
Οποιοδήποτε άλλο είδος ατμόσφαιρας και αν είχε, χάθηκε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Το ήλιο προέρχεται από τον ηλιακό άνεμο και συγκρατείται από το μαγνητικό του πεδίο, ενώ η ποσότητα που υπάρχει είναι πάρα πολύ μικρή.
Χωρίς ατμόσφαιρα γύρω του, δεν υπάρχει προστασία ούτε από τη ζέστη, ούτε από το κρύο. Έτσι στο αφήλιό του οι θερμοκρασίες το μεσημέρι, στην επιφάνεια του, φθάνουν σε 285 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο περιήλιο φθάνουν σε 430 βαθμούς Κελσίου. Για σύγκριση η μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην επιφάνεια της Γης είναι 57,7 βαθμοί Κελσίου στη Λιβύη, τον Σεπτέμβριο του 1922. Αντίθετα οι νύχτες του Ερμή είναι ιδιαίτερα παγερές και ξεπερνούν τους 180 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Στον Ερμή βρέθηκε ότι έχει ένα μικρό μαγνητικό πεδίο, περίπου το 1% της Γης. Δεν γνωρίζουμε αν παράγεται από τον πυρήνα ή το μαγνητισμό του φλοιού. Η πυκνότητα του Ερμή πάντως υπονοεί ότι έχει έναν πυρήνα από σίδηρο και νικέλιο.
Η μοίρα πάντως του Ερμή είναι διαγεγραμμένη από τώρα. Αφού σε πέντε περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, όταν ο Ήλιος θα αρχίσει να διογκώνεται μετατρεπόμενος σε κόκκινο γίγαντα, η επιφάνειά του θα φτάσει τον Ερμή και θα τον εξαερώσει.
Οι πόλοι του όμως κρύβουν ένα μεγάλο μυστικό, όπως και η εξίσου ξηρή Σελήνη. Εκεί στους πυθμένες των κρατήρων, όπου το ηλιακό φως δεν φθάνει ποτέ, οι θερμοκρασίες είναι περίπου μείον 170° C. Το 1991, πάλι με τη μέθοδο του ραντάρ, ανακαλύφθηκαν ισχυρά ανακλαστικές επιφάνειες στον Ερμή και αποδόθηκαν στην ύπαρξη πάγου. Το 1994 νέες παρατηρήσεις ταύτισαν τις περιοχές αυτές με 20 κρατήρες κοντά στον Β. Πόλο του Ερμή, όπου υπάρχουν μόνιμες σκιές. Το ότι το Mariner 10 δεν ανίχνευσε πάγο εξηγείται αν αυτός καλύπτεται από στρώμα σκόνης. Το νερό πρέπει να προέρχεται από κομήτες που προσέκρουσαν κάποτε στον πλανήτη.]]
Δημοσίευση σχολίου