Διαβάστε στο ΒΗΜΑonline το χρονικό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (17 Nοεμβρίου 1973.
3 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Θα ξεκινήσω με τα λόγια του Σεφέρη στο BBC στις 28-3-1969: " Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν στα ελώδη στεκούμενα νερά...Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος..." Θαρρείτε πως σήμερα ζούμε σε κατάσταση δημοκρατίας;Μάλλον στρουθοκαμηλίζουμε αν πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Που είναι η δημοκρατία όταν: • Γίνεται διασπάθιση του δημοσίου χρήματος χωρίς κανένα έλεγχο και με κουκούλωμα. Όταν σε περιπτώσεις κραυγαλέες, κανείς δεν τιμωρήθηκε. • Οι βουλευτές, που δήθεν μας αντιπροσωπεύουν, δεν έχουν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, αλλά πειθαρχούν κομματικά. Όταν τους στέλνουμε στη βουλή για τα δικαιώματά μας, κι αυτοί προωθούν τα συμφέροντα μόνον του κεφαλαίου. • Στην προεκλογική περίοδο άλλα υπόσχονται κι άλλα κάνουν σαν πάρουν την εξουσία. • Ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο για ένα κομμάτι ψωμί, βγάζοντας και τη δική τους μίζα, χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν. • Από δική τους ανικανότητα ρίχνουν έξω κερδοφόρες- μονοπωλιακές εταιρίες (όπως ΔΕΗ-ΟΤΕ) και δεν αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν για τους δικούς τους ανθρώπους που τα έκαναν μπάχαλο. • Παίρνουν τα χρήματα των ταμείων για αμφίβολες επενδύσεις κι αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα φάρμακα και τη σύνταξη. • Οδηγούν τον μικροκαταθέτη στο σφαγείο του Χρηματιστηρίου, ενώ είχαν χρέος να το προφυλάξουν. Κι από την άλλη μεριά βρίσκονται στα κότερα εκείνων που έκλεψαν και τρώνε χαβιάρι, πίνοντας γαλλική σαμπάνια στην υγεία των εξαπατημένων από τις κυβερνήσεις. • Επιτρέπουν το νοίκιασμα της εργασίας των νέων με το μισθό των 350 και 700 ευρώ. Διέλυσαν τις ελπίδες και δεν επιτρέπουν στη νεολαία να κάνει όνειρα για το μέλλον της. Που αντί να έχουμε νέους με ζωτικότητα κι ενέργεια τους κάνουνε αφαίμαξη προσδοκιών και τους γερνάνε πρόωρα. • Παραγκωνίζονται οι άξιοι κι εργατικοί για να πάρουν τη θέση τους οι τεμπέληδες και ημιμαθείς. • Δεν ασχολούνται με τα κοινά οι άριστοι, αλλά οι τυχάρπαστοι. • Στη θέση της τιμιότητας, της ανιδιοτέλειας, της αξιοσύνης, της δικαιοσύνης του ήθους, έχουμε βάλει τα αντίθετά τους. • Καταπατούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ταβαντζήδων και των διαπλεκομένων. Θα μπορούσαμε να γράψουμε αμέτρητα “|όταν”… Τα συνθήματα της εξέγερσης του Νοέμβρη 1973 με τα αιτήματα: « Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία » είναι πάντοτε επίκαιρα. Κανένα απ’ αυτά, αν και πέρασαν 35 χρόνια δεν έχουν εκπληρωθεί. ΨΩΜΙ: Όσα οι εργαζόμενοι κέρδισαν σε αγώνες δεκάδων χρόνων, με τη συνεργία των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, χάθηκαν υπέρ του κεφαλαίου. Έτσι οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Οι νέοι βρίσκονται σε απόγνωση με μισθούς που τους ξεφτιλίζουν σαν ανθρώπινες οντότητες. Το δουλεμπόριο εργασίας ανθεί και οι πεινασμένοι σέρνουν τα βήματά τους στους σκουπιδοτενεκέδες. ΠΑΙΔΕΙΑ: Μαστίζεται σε όλα τα επίπεδα. Αφαιρούνται χρήματα από την παιδεία για να δοθούν στα Βατοπέδια και στους τραπεζίτες. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Το ίδιο το κράτος σου έχει αφαιρέσει τις πραγματικές ελευθερίες, παρέχοντάς σου άλλες εικονικές κι ανούσιες. Ειπώθηκαν και θα ειπωθούν λόγια του αέρα για τη σημερινή επέτειο. Ο φαρισαϊσμός θα περισσέψει…Μα θα είναι μονάχα λόγια. Οι νέοι να βουλώσουν τ’ αυτιά τους στις μεγάλες κουβέντεες και να οργανωθούν να κάνουν το δικό τους ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ. Αυτά που δεν πέτυχε η δική μας γενιά, γιατί εύκολα βολεύτηκε και ξέχασε τους στόχους της, να τα πραγματοποιήσουν οι σημερινοί νέοι. Γιατί δεν έχουν τα χάσουν τίποτα…Μόνο να κερδίσουν έχουν… Και πρώτα- πρώτα την αξιοπρέπειά τους…
Συνέχεια των όσων έγραψα παραπάνω από δημοσίευμα της ΕΛΕΥΡΟΤΥΠΙΑΣ:
[[ ΑΠΟΨΕΙΣ
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
ΕΠΙΚΑΙΡΟ όσο ποτέ άλλοτε στα 35 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος, είναι το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μήνυμα διαχρονικό, ανθρώπινο, βαθιά δημοκρατικό, που συμπυκνώθηκε σε τρεις απλές λέξεις που έχουν, ωστόσο, ουσιαστικό περιεχόμενο για κάθε πολίτη: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευση της δικτατορίας. Εννέα μήνες μετά αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, αλλά έως σήμερα δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τα αιτήματα που έθεσε η νεολαία της εποχής εκείνης.
ΜΕΤΕΧΟΥΝ στη σημερινή μεγάλη πορεία οι γενιές της εξέγερσης και της δοκιμασίας της τυραννίας, μαζί με τις επόμενες γενιές της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Τις ενώνει το ίδιο σύνθημα πάνω από κόμματα και χρώματα: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
ΤΟ ΨΩΜΙ, καρπός του ανθρώπινου μόχθου και ιδρώτα, αλλά και δικαίωμα, είναι πικρό για τη γενιά των 700 ευρώ, για τους άνεργους, για τους συνταξιούχους της φτώχειας. Είναι έως και απρόσιτο για τις γενιές των νέων ανθρώπων, που με πλήθος προσόντα -πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες κ.ά.- βρίσκουν κλειστές τις πόρτες της απασχόλησης. Θα κλείσουν περισσότερες με την οικονομική κρίση, που έρχεται καλπάζουσα, χωρίς να βρίσκει αντίσταση. Ανοχύρωτη είναι η κοινωνία και η Δημοκρατία, παραδομένες στο έλεος των τραπεζιτών.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν, έχει μετατραπεί από κοινωνικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν, προσιτό στους έχοντες και κατέχοντες. Αθλια, ανεπαρκής και συνεχώς υποβαθμιζόμενη είναι η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Η Παιδεία, η πραγματικά δωρεάν παιδεία, παραμένει μακρινό όνειρο.
ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ στην Παιδεία αύξηση των κρατικών δαπανών στο 5% του Προϋπολογισμού. Της πρόσφεραν μείωση κάτω απ' όσα της έδιναν χθες. Κινητοποιήσεις, καταλήψεις, απεργίες, συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, ματαίως υπενθυμίζουν την υπόσχεση. Μόνιμη είναι η λιτότητα στις κοινωνικές δαπάνες.
ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ η Ελευθερία με την οικονομική αυτοδυναμία του πολίτη. Καθένας έχει τόσην ελευθερία όσο είναι το εισόδημά του, όσο του επιτρέπει, κατά τη λαϊκή ρήση, «το πάπλωμα». Ποια ελευθερία, λοιπόν, απολαμβάνουν όσοι στερούνται τα στοιχειώδη, όσοι έχουν εισόδημα κάτω από τα όρια της φτώχειας, όσοι περιμένουν το επίδομα του «φτωχοταμείου», το οποίο δεν έρχεται και αντ' αυτού έρχεται η κρίση με οδυνηρές συνέπειες;
ΦΑΙΝΕΤΑΙ από τα κονδύλια του προϋπολογισμού, που κατατίθεται την προσεχή Πέμπτη, πώς η Δημοκρατία αντιμετωπίζει τα αιτήματα για Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία. Καθηλωμένες στη λιτότητα παραμένουν οι κοινωνικές δαπάνες. Δεν τις ταρακουνούν επί 35 χρόνια οι μεγάλες πορείες του Πολυτεχνείου. ]]
Αντιγραφή από άλλο blog: "Πέρασα από το Πολυτεχνείο για να δω τι γίνεται, αλλά δεν μπόρεσα να πλησιάσω. Είχαν αποκλείσει το χώρο κάτι μαύρες λιμουζίνες της «Εταιρεία Ηρώων Πολυτεχνείου Α. Ε.». Πίσω από τα μαύρα αλεξίσφαιρα τζάμια σκούπιζαν διακριτικά τα μάτια τους η Μαρία Δαμανάκη, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Νίκος Χριστοδουλάκης και τόσοι άλλοι αγωνιστές της εξέγερσης. Είχαν δώσει όλοι τους «τον όρκο της νιότης, της ζωής και της λευτεριάς» μπροστά στην γκρεμισμένη πόρτα. Και προκειμένου να μην πάει χαμένος φρόντισαν αργότερα να τον εξαργυρώσουν. Ήταν εκεί και ο Θοδωρής με τον Αρσένιο, ως παλιοί αριστεροί κι αυτοί." Όλους αυτούς τους ξέρετε. Ήσαν λέει αγωνιστές στον αντιδικτατορικό αγώνα και πρωταγωνιστές στο φοιτικό κίνημα. Μα δεν είχαν καμιά σχέση με κείνους που πάλεψαν για ιδανικά και ιδέες. Οι παραπάνω, κι άλλοι όμοιοί τους ξαργύρωσαν την "αγωνιστική τους διάθεση" εισπράτοντας πολλές επιταγές σε βάρος του λαού, του οποίου το όνομα χρησιμοποιούσαν σαν λαϊκιστές. Να κρατήσουμε την αγωνιστική διάθεση των ανωνύμων και να αποστρέψουμε το βλέμμα μας από το βόλεμα και τον πλουτισμό των επωνύμων!
3 σχόλια:
Θα ξεκινήσω με τα λόγια του Σεφέρη στο BBC στις 28-3-1969:
" Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν στα ελώδη στεκούμενα νερά...Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος..."
Θαρρείτε πως σήμερα ζούμε σε κατάσταση δημοκρατίας;Μάλλον στρουθοκαμηλίζουμε αν πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Που είναι η δημοκρατία όταν:
• Γίνεται διασπάθιση του δημοσίου χρήματος χωρίς κανένα έλεγχο και με κουκούλωμα. Όταν σε περιπτώσεις κραυγαλέες, κανείς δεν τιμωρήθηκε.
• Οι βουλευτές, που δήθεν μας αντιπροσωπεύουν, δεν έχουν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, αλλά πειθαρχούν κομματικά. Όταν τους στέλνουμε στη βουλή για τα δικαιώματά μας, κι αυτοί προωθούν τα συμφέροντα μόνον του κεφαλαίου.
• Στην προεκλογική περίοδο άλλα υπόσχονται κι άλλα κάνουν σαν πάρουν την εξουσία.
• Ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο για ένα κομμάτι ψωμί, βγάζοντας και τη δική τους μίζα, χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν.
• Από δική τους ανικανότητα ρίχνουν έξω κερδοφόρες- μονοπωλιακές εταιρίες (όπως ΔΕΗ-ΟΤΕ) και δεν αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν για τους δικούς τους ανθρώπους που τα έκαναν μπάχαλο.
• Παίρνουν τα χρήματα των ταμείων για αμφίβολες επενδύσεις κι αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα φάρμακα και τη σύνταξη.
• Οδηγούν τον μικροκαταθέτη στο σφαγείο του Χρηματιστηρίου, ενώ είχαν χρέος να το προφυλάξουν. Κι από την άλλη μεριά βρίσκονται στα κότερα εκείνων που έκλεψαν και τρώνε χαβιάρι, πίνοντας γαλλική σαμπάνια στην υγεία των εξαπατημένων από τις κυβερνήσεις.
• Επιτρέπουν το νοίκιασμα της εργασίας των νέων με το μισθό των 350 και 700 ευρώ. Διέλυσαν τις ελπίδες και δεν επιτρέπουν στη νεολαία να κάνει όνειρα για το μέλλον της. Που αντί να έχουμε νέους με ζωτικότητα κι ενέργεια τους κάνουνε αφαίμαξη προσδοκιών και τους γερνάνε πρόωρα.
• Παραγκωνίζονται οι άξιοι κι εργατικοί για να πάρουν τη θέση τους οι τεμπέληδες και ημιμαθείς.
• Δεν ασχολούνται με τα κοινά οι άριστοι, αλλά οι τυχάρπαστοι.
• Στη θέση της τιμιότητας, της ανιδιοτέλειας, της αξιοσύνης, της δικαιοσύνης του ήθους, έχουμε βάλει τα αντίθετά τους.
• Καταπατούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ταβαντζήδων και των διαπλεκομένων.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε αμέτρητα “|όταν”…
Τα συνθήματα της εξέγερσης του Νοέμβρη 1973 με τα αιτήματα: « Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία » είναι πάντοτε επίκαιρα. Κανένα απ’ αυτά, αν και πέρασαν 35 χρόνια δεν έχουν εκπληρωθεί.
ΨΩΜΙ: Όσα οι εργαζόμενοι κέρδισαν σε αγώνες δεκάδων χρόνων, με τη συνεργία των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, χάθηκαν υπέρ του κεφαλαίου. Έτσι οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Οι νέοι βρίσκονται σε απόγνωση με μισθούς που τους ξεφτιλίζουν σαν ανθρώπινες οντότητες. Το δουλεμπόριο εργασίας ανθεί και οι πεινασμένοι σέρνουν τα βήματά τους στους σκουπιδοτενεκέδες.
ΠΑΙΔΕΙΑ: Μαστίζεται σε όλα τα επίπεδα. Αφαιρούνται χρήματα από την παιδεία για να δοθούν στα Βατοπέδια και στους τραπεζίτες.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Το ίδιο το κράτος σου έχει αφαιρέσει τις πραγματικές ελευθερίες, παρέχοντάς σου άλλες εικονικές κι ανούσιες.
Ειπώθηκαν και θα ειπωθούν λόγια του αέρα για τη σημερινή επέτειο. Ο φαρισαϊσμός θα περισσέψει…Μα θα είναι μονάχα λόγια.
Οι νέοι να βουλώσουν τ’ αυτιά τους στις μεγάλες κουβέντεες και να οργανωθούν να κάνουν το δικό τους ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ. Αυτά που δεν πέτυχε η δική μας γενιά, γιατί εύκολα βολεύτηκε και ξέχασε τους στόχους της, να τα πραγματοποιήσουν οι σημερινοί νέοι. Γιατί δεν έχουν τα χάσουν τίποτα…Μόνο να κερδίσουν έχουν… Και πρώτα- πρώτα την αξιοπρέπειά τους…
.
Συνέχεια των όσων έγραψα παραπάνω από δημοσίευμα της ΕΛΕΥΡΟΤΥΠΙΑΣ:
[[ ΑΠΟΨΕΙΣ
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
ΕΠΙΚΑΙΡΟ όσο ποτέ άλλοτε στα 35 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος, είναι το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μήνυμα διαχρονικό, ανθρώπινο, βαθιά δημοκρατικό, που συμπυκνώθηκε σε τρεις απλές λέξεις που έχουν, ωστόσο, ουσιαστικό περιεχόμενο για κάθε πολίτη: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευση της δικτατορίας. Εννέα μήνες μετά αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, αλλά έως σήμερα δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τα αιτήματα που έθεσε η νεολαία της εποχής εκείνης.
ΜΕΤΕΧΟΥΝ στη σημερινή μεγάλη πορεία οι γενιές της εξέγερσης και της δοκιμασίας της τυραννίας, μαζί με τις επόμενες γενιές της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Τις ενώνει το ίδιο σύνθημα πάνω από κόμματα και χρώματα: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
ΤΟ ΨΩΜΙ, καρπός του ανθρώπινου μόχθου και ιδρώτα, αλλά και δικαίωμα, είναι πικρό για τη γενιά των 700 ευρώ, για τους άνεργους, για τους συνταξιούχους της φτώχειας. Είναι έως και απρόσιτο για τις γενιές των νέων ανθρώπων, που με πλήθος προσόντα -πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες κ.ά.- βρίσκουν κλειστές τις πόρτες της απασχόλησης. Θα κλείσουν περισσότερες με την οικονομική κρίση, που έρχεται καλπάζουσα, χωρίς να βρίσκει αντίσταση. Ανοχύρωτη είναι η κοινωνία και η Δημοκρατία, παραδομένες στο έλεος των τραπεζιτών.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν, έχει μετατραπεί από κοινωνικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν, προσιτό στους έχοντες και κατέχοντες. Αθλια, ανεπαρκής και συνεχώς υποβαθμιζόμενη είναι η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Η Παιδεία, η πραγματικά δωρεάν παιδεία, παραμένει μακρινό όνειρο.
ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ στην Παιδεία αύξηση των κρατικών δαπανών στο 5% του Προϋπολογισμού. Της πρόσφεραν μείωση κάτω απ' όσα της έδιναν χθες. Κινητοποιήσεις, καταλήψεις, απεργίες, συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, ματαίως υπενθυμίζουν την υπόσχεση. Μόνιμη είναι η λιτότητα στις κοινωνικές δαπάνες.
ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ η Ελευθερία με την οικονομική αυτοδυναμία του πολίτη. Καθένας έχει τόσην ελευθερία όσο είναι το εισόδημά του, όσο του επιτρέπει, κατά τη λαϊκή ρήση, «το πάπλωμα». Ποια ελευθερία, λοιπόν, απολαμβάνουν όσοι στερούνται τα στοιχειώδη, όσοι έχουν εισόδημα κάτω από τα όρια της φτώχειας, όσοι περιμένουν το επίδομα του «φτωχοταμείου», το οποίο δεν έρχεται και αντ' αυτού έρχεται η κρίση με οδυνηρές συνέπειες;
ΦΑΙΝΕΤΑΙ από τα κονδύλια του προϋπολογισμού, που κατατίθεται την προσεχή Πέμπτη, πώς η Δημοκρατία αντιμετωπίζει τα αιτήματα για Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία. Καθηλωμένες στη λιτότητα παραμένουν οι κοινωνικές δαπάνες. Δεν τις ταρακουνούν επί 35 χρόνια οι μεγάλες πορείες του Πολυτεχνείου. ]]
Αντιγραφή από άλλο blog:
"Πέρασα από το Πολυτεχνείο για να δω τι γίνεται, αλλά δεν μπόρεσα να πλησιάσω.
Είχαν αποκλείσει το χώρο κάτι μαύρες λιμουζίνες της «Εταιρεία Ηρώων Πολυτεχνείου Α. Ε.».
Πίσω από τα μαύρα αλεξίσφαιρα τζάμια σκούπιζαν διακριτικά τα μάτια τους η Μαρία Δαμανάκη, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Νίκος Χριστοδουλάκης και τόσοι άλλοι αγωνιστές της εξέγερσης.
Είχαν δώσει όλοι τους «τον όρκο της νιότης, της ζωής και της λευτεριάς» μπροστά στην γκρεμισμένη πόρτα.
Και προκειμένου να μην πάει χαμένος φρόντισαν αργότερα να τον εξαργυρώσουν.
Ήταν εκεί και ο Θοδωρής με τον Αρσένιο, ως παλιοί αριστεροί κι αυτοί."
Όλους αυτούς τους ξέρετε. Ήσαν λέει αγωνιστές στον αντιδικτατορικό αγώνα και πρωταγωνιστές στο φοιτικό κίνημα. Μα δεν είχαν καμιά σχέση με κείνους που πάλεψαν για ιδανικά και ιδέες. Οι παραπάνω, κι άλλοι όμοιοί τους ξαργύρωσαν την "αγωνιστική τους διάθεση" εισπράτοντας πολλές επιταγές σε βάρος του λαού, του οποίου το όνομα χρησιμοποιούσαν σαν λαϊκιστές.
Να κρατήσουμε την αγωνιστική διάθεση των ανωνύμων και να αποστρέψουμε το βλέμμα μας από το βόλεμα και τον πλουτισμό των επωνύμων!
Δημοσίευση σχολίου