Ο αγώνας θα διεξαχθεί στους δρόμους της πόλης της Θήβας, την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα έναρξης την 12.00 μεσημβρινή. Η εκκίνηση και ο τερματισμός του αγώνα θα γίνει στον πεζόδρομο της οδού Επαμεινώνδα στη Θήβα και οι αγωνιζόμενοι θα ακολουθήσουν τις οδούς:
Α΄-Β΄ κατηγορία: Επαμεινώνδου, Ετεοκλέους, Πολυνείκους, Αμφίωνος, Βουρδουμπά, Τσεβά, Πινδάρου, Αντιγόνης, Επαμεινώνδου
Γ΄ και Δ ΄κατηγορία: Επαμεινώνδου, Ετεοκλέους, Πολυνείκους, Αμφίωνος, Βουρδουμπά, Αυλίδος , Χρυσ. Σμύρνης, Μύρτιδος, Καβείρων, Διρκαίου, Κυνος Κεφαλών, Αγ. Τριάδος, Επαμεινώνδου, Πινδάρου, Αντιγόνης, Επαμεινώνδου (διαδρομή των επτά Πυλών της Αρχαίας Καδμείας)
ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Η διαδρομή για την Α΄-Β κατηγορία είναι οδόστρωμα και έχει μήκος 1.800 μ.
Η διαδρομή για την Γ΄ και Δ΄ κατηγορία είναι οδόστρωμα και έχει μήκος 4.500 Στον αγώνα έχουν δικαίωμα να συμμετάσχουν άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας καθώς και αγόρια – κορίτσια που ανήκουν σε σωματεία του ΣΕΓΑΣ όπως επίσης και ανεξάρτητοι αθλητές και πολίτες.
Συγκεκριμένα: Για την Α΄ κατηγορία θα συμμετέχουν οι γεννημένοι το έτος 1997 και νεότεροι(αγόρια – κορίτσια), Για την Β΄ κατηγορία θα συμμετέχουν οι γεννημένοι το έτος 1994-1995-1996, Για την Γ΄ κατηγορία θα συμμετέχουν οι γεννημένοι το έτος 1974 έως 1993, Για την Δ΄ κατηγορία θα συμμετέχουν Βετεράνοι γεννημένοι 1973 και μεγαλύτεροι.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Οι αγωνιζόμενοι θα αγωνισθούν σε δύο διαφορετικές κατηγορίες.
Α΄- Β’ κατηγορία: Απόσταση 1.800 μ. Ώρα εκκίνησης 12.00 μεσημβρινή.
Γ΄- Δ΄ κατηγορία: Απόσταση 4.500 μ. Ώρα εκκίνησης 12.30.
ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ
Οι συμμετέχοντες αθλητές /αθλήτριες θα πρέπει να εξεταστούν πριν από τους αγώνες από ιατρό με δική τους ευθύνη ή των συλλόγων τους , για να διαπιστωθεί ότι είναι σε θέση να αγωνισθούν χωρίς κίνδυνο της υγείας τους.
Ειδικά για τους ανηλίκους (κάτω των 18 ετών) θα χρειασθεί στην κύρια συμμετοχή να υπάρχει και συγκατάθεση του γονέα – κηδεμόνα του συμμετέχοντα.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Οι δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται στα γραφεία του Δ.Α.Ο.Θ, στα τηλέφωνα 22620-23970, FAX 22620-27628
Επίσης θα γίνονται την ημέρα των αγώνων (28-12-2003) έως πριν την έναρξη του αγώνα στη Γραμματεία των αγώνων.
Ειδικά οι μαθητές των σχολείων Α/βμιας και Β/θμιας Εκπ/σης της περιοχής θα παραλαμβάνουν τα δελτία συμμετοχής από τους καθηγητές φυσικής αγωγής του σχολείου τους.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Οι οργανωτές θα καλύψουν τη μετακίνηση που θα γίνει ομαδικά. Σχετικές πληροφορίες με την μετακίνηση (ώρα – σημείο αναχώρησης – δηλώσεις) θα δίνονται από τον Δ.Α.Ο.Θ
Σε όλους τους συμμετέχοντες θα απονεμηθεί αναμνηστικό δίπλωμα και θα δοθούν, γλυκά και αναψυκτικά.
Στους τρεις πρώτους νικητές και νικήτριες κάθε κατηγορίας θα δοθούν μετάλλια και αναμνηστικά, στον πρώτο και κύπελλο.
ΓΕΝΙΚΑ
α. όλοι οι συμμετέχοντες θα πρέπει να βρίσκονται στο χώρο της αφετηρίας μία (1) ώρα πριν την εκκίνηση, για τον έλεγχο των δελτίων συμμετοχής
β. Η διαδρομή θα καθορίζεται από βέλη που θα είναι χαραγμένα στο οδόστρωμα, καθώς επίσης και από τους κριτές ΣΕΓΑΣ και την Τροχαία
γ. Οι αγωνιζόμενοι θα πρέπει να φορούν κατά την διάρκεια του αγώνα την κάρτα συμμετοχής στο στήθος τους με μία παραμάνα.
Στον τερματισμό και στην έξοδο της χοάνης θα την παραδίδουν στους κριτές.
δ. Η κάρτα συμμετοχής έχει δύο μέρη, εκ των οποίων το ένα (ΚΑΡΤΑ ΑΓΩΝΑ) το φορά ο αθλητής/τρια στο στήθος κατά τη διάρκεια του αγώνα και το άλλο (ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ) το παραδίδει υποχρεωτικά στη Γραμματεία του αγώνα την ημέρα του αγώνα, Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008.
Ο,τι δεν προβλέπει η παρούσα προκήρυξη και αφορά τεχνικά θέματα θα επιλύεται από τον Αλυτάρχη την ημέρα του αγώνα.
Τον Γύρο της Καδμείας διοργανώνουν ο δημοτικός αθλητικός οργανισμός Θήβας ,ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Βοιωτίας-Εύβοιας και ο Γ.Σ. ΠΙΝΔΑΡΟΣ.
ΠΗΓΗ: Thiva-press
2 σχόλια:
Με αφορμή τον σημερινό αγώνα δρόμου στην “Καδμεία”, την πόλη που ίδρυσε ο Κάδμος, θα σας μεταφέρουμε κάποιες πληροφορίες για την ιερή αυτή πόλη:
ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΔΜΕΙΑΣ
Η Καδμεία, μετέπειτα Θήβα, λεγόταν ‘‘επτάπυλος’’ γιατί είχε επτά πύλες ( και για τους αρχαίους Έλληνες ο αριθμός 7 ήταν ιερός ). Οι πύλες ήσαν :
Ηλέκτρες πύλες : ήσαν οι κυριότερες και πιο μεγάλες πύλες της πόλης, απ’ όπου ξεκινούσε ο δρόμος που οδηγούσε στην Αθήνα διαμέσου του Κιθαιρώνα. Θεωρούνταν η είσοδος της πόλης. Ανασκάφηκαν από τον αρχαιολόγο Κεραμόπουλο, κι αποκαλύφτηκε πως η δίφυλλη θύρα βρισκόταν ανάμεσα σε δύο ισχυρούς στρογγυλούς πύργους. Κατά την παράδοση η επώνυμη των πυλών ηρωίδα δεν ήταν αδελφή του Κάδμου, όπως την παρουσιάζει ο Παυσανίας, αλλά πεθερά του Κάδμου. Υπάρχει η παραλλαγή η Αρμονία να είναι θυγατέρα της Ηλέκτρας από τον Δία.
Προιτίδες πύλες : απ’ όπου ξεκινούσε ο δρόμος προς την Χαλκίδα. Πρέπει να ήταν η πύλη απέναντι από τα Καστέλλια. Ο θηβαίος Προίτος ήταν σύγχρονος του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης. Γνωστότερη είναι η κόρη του Γαλιθιάς, που βοήθησε στη γέννηση του Ηρακλή και για την οποία οι Θηβαίοι πρόσφεραν θυσία στη γιορτή των Ηρακλείων. Ωγύγιαι πύλες : στο βορειότερο άκρο της πόλης, απέναντι από το λόφο του Αμφείου. Η επωνυμία οφείλεται στον πολύ παλιό γεννάρχη Ώγυγο, που για ορισμένους ήταν και πατέρας του Κάδμου. Πιθανόν η ονομασία να συνδέεται και με τον θεωρούμενο τάφο του στον ίδιο λόφο, που αναφέραμε. Άλλες πηγές αναφέρουν αυτές τις πύλες με την ονομασία Βορραίαι πύλες λόγω της γεωγραφικής θέσης.
Κρηναίοι πύλες : απ’ αυτές πήγαιναν στην κοντινή πηγή της Δίρκης ( παραπόρτι ), που ήταν στο ανατολικό μέρος της πόλης.
Ύψιστες πύλες : βρίσκονταν κοντά στο ιερό του Διός Υψίστου. Κατά τον Κεραμόπουλο πρέπει να ήσαν οι μοναδικές πύλες την νότιας πλευράς, γειτονικές των Ηλεκτρών πυλών. Αυτές οι πύλες πρέπει να ταυτιστούν με τις από τον Αισχύλο ονομαζόμενες πύλες “όγκας Αθηνάς”, ή όπως αλλιώς αναφέρονται Ογκαίαι πύλαι.
Ομολωίδες πύλες : οι πλέον εντυπωσιακές πύλες, που βρίσκονταν στην ανατολική πλευρά της πόλης, ανάμεσα στις Ηλέκτρες και στις Προιτίδες. Όμολος όρος ή Ομόλη ή Ομόλιον ήταν αρχικά η βορειότερη κορυφή της Όσσας, κοντά στις εκβολές του Πηνειού, στα βόρεια της θεσσαλικής Μαγνησίας, όπου υπήρχε και ομώνυμη πολίχνη. Η τοπωνυμία προφανώς είχε μεταφερθεί από τους Βοιωτούς, όταν εγκαταστάθηκαν στη Βοιωτία. Πιθανόν το όνομα της πύλης να οφειλόταν και στη γειτνίασή της προς το ιερό του ομολώιου Δία, καθόσον τόσο στη Βοιωτία όσο ειδικότερα στη Θήβα λάτρευαν τον Ομολώιο Δία έχοντας καθιερώσει γιορτή Ομολώια και μήνα Ομολώιο.
Νήιστες πύλες : πήραν το όνομα από τον Νήιτα, γιο του Ζήθου και βρίσκονταν στη δυτική πλευρά. (12) Θα πρέπει να βρίσκονταν στο μέσο της Δυτικής πλευράς του τείχους της Καδμείας. Απ’ αυτήν έβγαιναν όσοι πήγαιναν στο ιερό των Καβείρων, αφού πρώτα περνούσαν από το ρέμα της Δίρκης.
Σχετικά με τις πύλες διαβάζουμε στον Παυσανία ( Βοιωτικά, κεφ. 8) : « Οι Θηβαίοι είχαν στον περίβολο του αρχαίου τείχους εφτά πύλες, οι οποίες παραμένουν και επί των ημερών μας. Τα ονόματά τους έμαθα πως τα πήραν μια από την αδελφή του Κάδμου Ηλέκτρα, άλλη, οι Προιτίδες πύλες, από άνδρα του τόπου. Την εποχή του Προίτου και την καταγωγή του ήταν δύσκολο να τα βρει κανείς. Οι Νήιστες πύλες πήραν, λένε, το όνομά τους από το εξής περιστατικό. Από τις χορδές της λύρας η τελευταία λέγεται νήτη. Λένε λοιπόν πως ο Αμφίων σ’ αυτές τις πύλες επινόησε τη χορδή αυτή. Άκουσα όμως και την παράδοση πως ο γιος του Ζήθου, αδελφού του Αμφίονα, είχε το όνομα Νήις, και από τον Νήιν αυτόν πήραν οι πύλες το όνομα. Άλλες πύλες τις λένε Κρηναίες και άλλες Ύψιστες, για τον εξής λόγο, ότι στις Ύψιστες κοντά υπάρχει ιερό του Δία, του επονομαζόμενου ύψιστου. Οι μετά τις ύψιστες πύλες έχουν το όνομα Ωγύγιες και τελευταίες είναι οι Ομολωίδες. Μου φαίνεται πως το όνομα Ομολωίδες είναι το πιο νέο, ενώ το όνομα Ωγύγιες το πιο αρχαίο. Λένε πως οι Ομολωίδες πήραν το όνομά τους από το εξής περιστατικό:όταν οι Θηβαίοι νικήθηκαν από τους Αργείους σε μάχη παρά τον Γλίσαντα, τότε οι περισσότεροι υπό τον Λαοδάμαντα, γιο του Ετεοκλή, ξέφυγαν από την πόλη. Ένα μέρος απ’ αυτούς δίστασε να πάει στην Ιλλυρία, κατευθύνθηκε στη Θεσσαλία και κατέλαβε την Ομόλη, ένα βουνό θεσσαλικό, που φημίζεται για της εφορία και τα πολλά νερά. Όταν ο Θέρσαντος, γιος του Πολυνείκη, τους ανακάλεσε στην πατρίδα, ονόμασαν τις πύλες, από τις οποίες, επιστρέφοντας, μπήκαν στην πόλη Ομολωίδες, από την Ομόλη. Ο ερχόμενος από την Πλάταια μπαίνει στη Θήβα από τις Ηλέκτρες πύλες. Αυτού λένε πως χτυπήθηκε με κεραυνό ο Καπανεύς, γιος του Ιππόνου, καθώς όλο και πιο ορμητικά έκαμνε επιθέσεις κατά του τείχους».
Τον ερχομό του Κάδμου συνόδευαν πολλοί τεχνίτες, που στόλισαν την πόλη με θαυμαστά έργα, όπως οδούς, γέφυρες και υδραυλικά έργα. Οι Γεφυραίοι, ονομαστοί τεχνίτες, έφτιαξαν περίτεχνα υδραγωγεία και άλλα υδραυλικά έργα εκμεταλλευόμενοι τα νερά του Ισμηνού ποταμού και της Δίρκης, οπότε η πόλη διαρρέονταν από απειράριθμα ρυάκια και γι’ αυτό ονομάστηκε ( κατ’ ευφημισμό ) και ‘‘νήσος των μακάρων’’.
Η ΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ- ΙΕΡΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ
Όταν η αγελάδα οδήγησε τον Κάδμο στην περιοχή που θα έχτιζε την νέα πόλη, ο ο γιος του Αγήνορα έκανε το σχέδιό της κι αφού ένωσε τους παλιούς κατοίκους της περιοχής, τους Σπαρτούς και όσους από τους συντρόφους απόμειναν από τις κακουχίες της περιπλάνησης και τον δράκο του Άρη, έκτισε την πόλη, της οποίας έγινε βασιλιάς.
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες σε κάποια διάλεξή του είπε: « Πρέπει να υπάρχει ένας μυστικός χάρτης, ένα υπέρτατο σχέδιο που περιγράφει τον κόσμο με μια νέα μορφή που δεν την έχουμε ξανακοιτάξει μέχρι σήμερα! Ένας χάρτης που συμπεριλαμβάνει την άμετρη γεωγραφία της ανθρώπινης καρδιάς και του άχρονου ανθρώπινου πνεύματος, και τα σημεία στα οποία ο εσωτερικός κόσμος ενώνεται με τον εξωτερικό. Κι ακόμη πιο ψηλά: τις ακριβείς συντεταγμένες, μέσα από τις οποίες αυτοί οι δύο κόσμοι ενώνονται με άλλους και όλα τα μονοπάτια που μπορεί να διαβεί κανείς για να τους χαρτογραφήσει…». Οι διάφορες τοποθεσίες με ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Γη αποτελούν μια προβολή του ουρανού πάνω στη γήινη σφαίρα. Και μια πόλη αποτελεί μια μικρογραφία του ουρανού. Αυτές είναι γνώσεις, που έχουν οι μύστες, γιατί κατέχουν το Νόμο της Αναλογίας. Κι ο Κάδμος, μυημένος στα Καβείρια μυστήρια, γνώριζε ποιες προϋποθέσεις έπρεπε να πληροί κάποια πόλη, για να είναι σωστά σχεδιασμένη.
Μια πόλη αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό γιατί κατοικείται από ζωντανά όντα και μάλιστα ευφυή. Η πόλη του Κάδμου έπρεπε να έχει αίγλη, να είναι ευχάριστη και λειτουργική στους κατοίκους της κι επίσης ευχάριστη και φιλική στους επισκέπτες. Αφού ο άνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού, και η πόλη θα έπρεπε να είναι απεικόνιση του ουρανού, της κατοικίας του Θεού. Η ψυχή μας, το θείο στοιχείο, ενοικεί στο σώμα, που αποκαλείται και ναός του Θεού. Επομένως η πόλη, το σώμα της ομάδας των ψυχών, θα έπρεπε να επιλεγεί με τα κριτήρια επιλογής των ιερών χώρων.
Στην Αποκάλυψη, ο Ιωάννης, « ο μαθητής όν ηγάπα ο Ιησούς », μας λέει: « …και έδειξέ μοι την αγίαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού…έχουσα τείχος μέγα και υψηλόν, έχουσα πυλώνας δώδεκα…απ’ ανατολών πυλώνες τρεις, και από βορρά πυλώνες τρεις, και από νότου πυλώνες τρεις, και από δυσμών πυλώνες τρεις…Και ο λαλών μετ’ εμού είχε μέτρον κάλαμον χτυσούν, ίνα μετρήση την πόλιν και τους πυλώνας αυτής και το τείχος αυτής. Και η πόλις τετράγωνος κείται, και το μήκος αυτής όσον και το πλάτος• και εμέτρησε την πόλιν εν τω καλάμω επί σταδίους δώδεκα χιλιάδων• το μήκος και το πλάτος αυτής ίσα εστι.Και εμέτρησε το τείχος αυτής εκατόν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχών, μέτρον ανθρώπου, ό εστιν αγγέλου. Και ην η ενδόμησις του τείχους αυτής ίασπις, και η πόλις χρυσίον καθαρόν , όμοιον υάλω καθαρώ. Οι θεμέλιοι του τείχους της πόλεως παντί λίθω τιμίω κεκοσμημένοι• ο θεμέλιος ο πρώτος ίασπις, ο δεύτερος σάπφειρος, ο τρίτος χαλκηδών, ο τέταρτος σμάραγδος…». Υπάρχει, επομένως, για τον καθένα ιδρυτή ένα πρότυπο, ένα αρχέτυπο οικοδόμησης. Με βάση αυτό το πρότυπο- αρχέτυπο, χαράσσουν το σχέδιο της υπό ίδρυση πόλης, γιατί οι αρχέτυπες μορφές στα δημιουργήματα της φύσης και κατ΄ επέκταση στα ανθρώπινα δημιουργήματα έχουν σαν σκοπό την ένωση της γης με τον ουρανό, την επικοινωνία του ανθρώπου με το θείο, τη σύνδεση του “κτιστού” με το “άκτιστο”.
Για τον Αριστοτέλη η θέση και ο σχεδιασμός μιας πόλης έπρεπε να καλύπτουν τις προϋποθέσεις της αρμονικής ζωής, της υγείας και της ευημερίας των κατοίκων της, της άμυνας, της ομορφιάς και της πρόκλησης των πολιτικών δραστηριοτήτων. Η θέση των πόλεων, καθώς και των ιερών τόπων, στον ελλαδικό χώρο, δεν ήταν τυχαία. Αν ενώσουμε με ευθείες αυτές τις θέσεις, σχηματίζονται συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα.
Η ίδρυση μιας πόλης ήταν για τους αρχαίους μια ιερή πράξη. Τον χώρο επέλεγε κάποιος θεός, ο οποίος αναλάμβανε την προστασία της πόλης ( θεός προστάτης ), που εμφανιζόταν στον αρχηγό της ομάδας, η οποία αναζητούσε τον νέο τόπο κατοικίας της, ή υποδεικνυόταν ο τόπος από το μαντείο, που φανέρωνε την επιθυμία του θεού. Μπορούσε η επιλογή να γίνει κι από τον άρχοντα- ιερέα, πάντα με την υπόδειξη κάποιας θεότητας. Την πόλη του Κάδμου επέλεξε ο Απόλλωνας, δίνοντας τον χρησμό, όταν ο ήρωας πήγε στο μαντείο των Δελφών.
Τα ιερά και οι σημαντικές πόλεις κτιζόντουσαν σε τοποθεσίες δύναμης, σε περιοχές όπου διασταυρώνονταν τελλουρικά ρεύματα.
Η γη μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ο κάθε πλανήτης αποτελεί το φυσικό σώμα, στο οποίο ενοικεί μια μεγάλη οντότητα, ο λεγόμενος Πλανητικός Λόγος. Έτσι και ο πλανήτης μας είναι το σώμα της μεγάλης οντότητας που η θρησκευτική παράδοση ονομάζει ο “Αρχαίος των Ημερών” και η απόκρυφη παράδοση Σανάτ Κουμάρα. Γι’ αυτό το θέμα η Α. Μπέιλη γράφει: « Ο Πλανητικός λόγος του συστήματος της γης, Ένα από τα Επτά Πνεύματα, τα “ιστάμενα ενώπιον του Θρόνου”, έλαβε σχήμα φυσικό και υπό τη μορφή του Σανάτ Κουμάρα, του Αρχαίου των Ημερών, του Κυρίου του Κόσμου, κατήλθε στο στερεό τούτο φυσικό πλανήτη και παραμένει έκτοτε μαζί μας. Εξ αιτίας της υψίστης αγνότητας της φύσης Του λαο του γεγονότος ότι, από ανθρώπινη άποψη, είναι σχετικά αναμάρτητος, και συνεπώς ανίκανος ν’ ανταποκριθεί σε ο,τιδήποτε το οποίο ανήκει στο συμπαγές φυσικό πεδίο, δεν ήταν δυνατό να περιβληθεί φυσικό σώμα, όπως το δικό μας, και κατά συνέπεια είναι υποχρεωμένος να δρα στο αιθερικό Του σώμα. Αυτός είναι ο πιο μεγάλος απ’ όλα τα Αβατάρ ή Ερχομένους, γιατί είναι η άμεση ανταύγεια της μεγάλης Εκείνης Οντότητας η Οποία ζει, αναπνέει και λειτουργεί διαμέσου όλων των τύπων εξέλιξης του πλανήτου αυτού, και συνέχει όλους μέσα στην Αύρα Του ή στη σφαίρα της μαγνητικής Του επιρροής. Μέσα σ’ Αυτόν ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε και κανείς από μας δεν είναι σε θέση να υπερβεί τα όρια της Αύρας Του. Είναι η Μεγάλη Θυσία, Εκείνος που εγκατέλειψε τη δόξα των υψηλών τόπων και για χάρη των εξελισσόμενων υιών των ανθρώπων προσέλαβε φυσική μορφή και έγινε κατά την ομοίωση του ανθρώπου.» (60ε)
Η διάχυση της ενέργειας από το αιθερικό σώμα του Πλανητικού λόγου στον πλανήτη μας γίνεται διαμέσου μαγνητικών ρευμάτων, που είναι τα τελλουρικά ρεύματα. Μπορούμε να πούμε πως είναι οι “αιθερικές αρτηρίες” της Γης. Η αγελάδα, και τα ζώα ασυνείδητα επηρεάζονται από μαγνητικά ρεύματα, βρήκε την τοποθεσία όπου τα τελλουρικά ρεύματα διασταυρώνονταν, για να κτιστεί η νέα πόλη, που με τη μυθολογία της και την ιστορία της θα έπαιζε παγκόσμιο πολιτιστικό ρόλο στην ανθρωπότητα διαχρονικά.
Σ’ αυτόν τον επιλεγμένο τόπο από τον Φοίβο, ο Κάδμος έκανε πρώτα την τελετή του καθαγιασμού με ράντισμα από το νερό της πηγής του Άρη και θυσία. Έτσι ο τόπος απόκτησε κοσμική υπόσταση, έγινε τόπος επικοινωνίας ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους, έγινε ιερός τόπος. Ο Ρωμαίος Σενέκας, αρκετούς αιώνες αργότερα, επιβεβαίωσε την ιερότητα της πόλης, λέγοντας: « Αθήναι μεν εν λόγοις διάσημοι, Θήβαι δ’ εν ιεροίς, Σπάρτη δ’ εν όπλοις ».
Στην μετώπη της Πλατωνικής Ακαδημίας υπήρχε η επιγραφή: « Μηδείς αγεωμέτρητος εισήτω. Του γαρ αεί όντος η γεωμετρική γνώσις εστιν. ». Οι πρόγονοί μας δεν χάραζαν άναρχα και τυχαία μια πόλη. Έδιναν σχήματα γεωμετρικά, μιμούμενοι τον δημιουργό, γιατί σε κάθε δημιούργημα: « …σχήμα δε έδωκεν αυτώ ( ο Θεός ) το πρέπον και το συγγενές ».
Ο λόφος, πάνω στον οποίο κτίστηκε η πόλη είχε ελλειπτικό σχήμα. Το σχήμα της έλλειψης απεικονίζει την πορεία, την τροχιά, της Γης γύρω από τον ήλιο, μα κι όλων των ουρανίων σωμάτων. Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι η τροχιές των πλανητών και των δορυφόρων τους είναι κυκλικές ή ελλειπτικές. Έτσι, πόλεις με ιερό χαρακτήρα έχουν κυκλικό σχήμα ή ελλειπτικό, ενώ πόλεις με γήινο χαρακτήρα έχουν τετράγωνο σχήμα. Το τετράγωνο αντιστοιχεί στην ύλη. Κάθε του πλευρά αντιστοιχεί σ’ ένα από τα κατώτερα πεδία: το φυσικό, το αιθερικό, το αστρικό και το νοητικό. Ο κύκλος είναι το τελειότερο σχήμα και έχει ιερό χαρακτήρα απεικονίζοντας το θείο.
Η έλλειψη έχει δύο βασικά σημεία, τις εστίες. Στο ένα απ’ αυτά σχεδιάστηκε ο μεγάλος της πόλης ναός και στο άλλο το παλάτι. Γύρω απ’ αυτά τα άλλα σημαντικά κτίρια, τα ιερά της πόλης, τα διδασκαλεία, το θέατρο και το ωδείο, τα εργαστήρια των καλών τεχνών, τα σπίτια των ιερέων, των αρχόντων και των στρατιωτικών, μετά των τεχνιτών και των άλλων χειρονακτών. Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στον προσανατολισμό και στην ακριβή θέση των κτισμάτων, γιατί αυτά έπρεπε να είναι οι προβολές των αστερισμών και των μεγάλων άστρων στην πόλη, η αντανάκλαση της θείας τάξης στη γη, η εικόνα του μακρόκοσμου του σύμπαντος στον μικρόκοσμο της πόλης. Στην πόλη ,στην οποία θα κατοικούσε η Αρμονία, η βασίλισσα- γυναίκα του Κάδμου, έπρεπε να επικρατεί η αρμονία του ουράνιου θόλου.
Η ακρόπολη σχεδιάστηκε να περιβάλλεται από ένα μεγάλο τοίχος, που θα είχε επτά πύλες. Εκεί θα κατοικούσαν οι άρχοντες, που θα ασκούσαν κάθε είδους διοίκηση, αυτοί δηλ. που θα ήσαν το μυαλό της πόλης. Στο ανθρώπινο κεφάλι, που το σχήμα του θυμίζει την ακρόπολη, βρίσκεται η έδρα του νου, που κατευθύνει όλο το σώμα. Το κεφάλι έχει επτά πύλες,( τις δύο κόχες των ματιών, τους δύο ακουστικούς πόρους, τα δύο ρουθούνια και το στόμα) για να έρχεται ο νους σ’ επικοινωνία με το περιβάλλον, τον κόσμο. Στο μυαλό, το όργανο του νου, υπάρχουν δύο βασικοί κύριοι αδένες, η υπόφυση και η επίφυση. Αυτούς τους απεικονίζουν ο βασιλιάς και ο αρχιερέας της πόλης. Ο βασιλιάς από το παλάτι θα εμπνεόταν από το θείο την ορθή διακυβέρνηση, που θα συνέβαλε στην ευημερία και την πνευματική τελείωση των πολιτών κι ο αρχιερέας από το ναό με θυσίες κι ευχαριστήριες προσευχές προς το θείο, θα ήσαν οι δύο μετασχηματιστές ενεργειών, στην κυκλοτερή κίνηση της θείας ενέργειας και χάρης μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ του δημιουργού και του δημιουργήματος.
Αυτή την ιερή πολεοδομία χειρίζονται οι μύστες, για να χαράξουν το σχέδιο των ιερών πόλεων. Και ο Κάδμος ήταν μύστης, κατέχοντας τα μυστικά της ιερής γεωμετρίας, την οποία χρησιμοποίησε στη σχεδίαση της πόλης που ίδρυσε. Μετά οι καλύτεροι τεχνίτες υλοποίησαν αυτά τα σχέδια, χρησιμοποιώντας τα καταλληλότερα υλικά, που έδεναν αρμονικά με το περιβάλλον. Ενώθηκαν όλοι γι΄ αυτό το σκοπό, οι Φοίνικες και οι Σπαρτοί, οι Άονες και οι Έκτηνες, οι νέοι με του παλιούς κατοίκους της περιοχής. Κτίρια επιβλητικά, αλλά και λειτουργικά ξεπρόβαλαν πάνω στην ακρόπολη. Ναοί και ιερά για να επικοινωνούν οι θνητοί με τους αθάνατους. Πλατείες ομορφοστολισμένες κι αγορά για τη συγκέντρωση των κατοίκων. Με υδραυλικά δίκτυα το νερό των πηγών κυκλοφορούσε στην πόλη ποτίζοντας τα ομορφολούλουδα και τα σκιερά δέντρα. Μια λαμπρή πολιτεία στεφάνωνε το λόφο, που έσφιζε από τη ζωτικότητα των κατοίκων της, οι οποίοι ζούσαν ευημερώντας.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.Από τον Παυσανία έχουμε την ακόλουθη πληροφορία: « Στο δρόμο που αρχίζει από τις Νήιστες πύλες υπάρχει ιερό της Θέμιδας με λατρευτικό άγαλμά της μαρμάρινο, κατόπιν ιερό Μοιρών και τρίτο τουαγοραίου Δία. Το άγαλμα του Δία είναι λίθινο, για τις Μοίρες δεν υπάρχουν αγάλματα. Σε μΙκρή απόσταση είναι στημένος στο ύπαιθρο ένας Ηρακλής με το προσωνύμιο ρινοκολούστης, γιατί, κατά τα λεγόμενα των Θηβαίων, για να προσβάλει τους κήρυκες που είχαν έρθει από τον Ορχομενό για να ζητήσουν το φόρο, τους έκοψε τις μύτες. Σε απόσταση εικοσιπέντε σταδίων υπάρχει άλσος τη; Δήμητρας Καβειραίας και της Κόρης, στο οποίο μπορούν να μπουν οι μυημένοι. Από το άλσος αυτό απέχει εφτά περίπου στάδια το ιερό των Καβείρων…» ( Παυσανίου “Ελλάδος Περιήγησις- Βοιωτικά”, IX, 4- 5 )
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σαν εισαγωγή στα παραπάνω στοιχεία που σας έδωσα, σε όσους είχαν την υπομονή και το ενδιαφέρον να τα διαβάσουν, σας μεταφέρω και τα ακόλουθα:
[[Οι Ωγύγιοι Θήβαι, που σημαίνει πανάρχαιες Θήβες, έχουν τις ρίζες τους στην προϊστορική περίοδο, που υπήρξε ένδοξη για την πόλη. Το όνομα Ώγυγος που έδιναν στον πρώτο βασιλιά της Θήβας σημαίνει απλώς "ο πολύ παλαιός". Η Θήβα, όπως και ολόκληρη η Βοιωτία, έχει εξαιρετικά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία. Σ' αυτή την περιοχή, συγκεκριμένα στον στον Παρνασσό, διεσώθη ο Δευκαλίων μετά τον κατακλυσμό και ο απόγονός του ο Έλλην. Στα ηρωικά χρόνια οι πανελλήνιες εκστρατείες των "Επτά επί Θήβας" και των επιγόνων τους είχαν ως κέντρο αναφοράς τη Θήβα. Η αργοναυτική εκστρατεία είναι σχεδόν Βοιωτική υπόθεση. Η εκστρατεία κατά της Τροίας οργανώθηκε στη Βοιωτία. Από τη Βοιωτία προέρχονται επίσης ο ιστορικός Ησίοδος, ο ποιητής Πίνδαρος και ο στρατηγός Επαμεινώνδας.
Η ίδρυση της Θήβας περιγράφεται από τους γοητευτικότερους μύθους της ελληνικής μυθολογίας. Στα Ομηρικά έπη οι μύθοι την απέδιδαν στους αδελφούς Ζήθο (που έφερνε τις πέτρες) και Αμφίωνα, ο οποίος παίζοντας τη λύρα του, τις μάγεψε ώστε μετακινήθηκαν μόνες τους και σχημάτισαν τα περίφημα τείχη της επτάπυλης πόλης. Άλλοι μύθοι απέδιδαν την ίδρυση της πόλης στον Κάδμο, γιο του Αγήνορα, βασιλέα της Φοινίκης. Σύμφωνα μ' αυτούς ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο έκλεψε την αγαπημένη κόρη του Αγήνορα Ευρώπη και ο βασιλέας διέταξε τους γιους του να ψάξουν να την βρουν και να μην επιστρέψουν πίσω χωρίς αυτή. Στην αναζήτηση της αδελφής του Ευρώπης, ο Κάδμος ζήτησε τη βοήθεια του Απόλλωνα στο μαντείο των Δελφών. Τότε πήρε την εντολή από τον θεό να σταματήσει τις αναζητήσεις και να ακολουθήσει την πρώτη δαμάλα που θα συναντήσει. Σε όποιο σημείο γονατίσει η δαμάλα, εκεί να κτίσει μιά πόλη, τη Θήβα, στην οποία οι θεοί θα μοίραζαν απλόχερα τις ευλογίες τους.
Ο Κάδμος ακολούθησε τη θεϊκή εντολή και όταν η δαμάλα γονάτισε σε ένα λόφο της Βοιωτίας, τη θυσίασε στους θεούς και αναζήτησε πηγή για να πλυθεί και να κάνει σπονδές. Την πηγή Δίρκη που βρήκε την προστάτευε ένας φοβερός δράκοντας, γιος του θεού Άρη. Με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς σκότωσε τον δράκοντα, πήρε το νερό που χρειαζόταν η νέα πόλη και έσπειρε τα δόντια του δράκου στη Θηβαϊκή γή, απ' όπου ξεφύτρωσαν οι προπάτορες των Θηβαίων, οι Σπαρτοί. Έτσι θαυμαστά, με θεϊκή εντολή κτίστηκε, οχυρώθηκε και κατοικήθηκε η νέα πόλη στο κέντρο της εύφορης πεδιάδας, πλούσιας σε νερά και λίμνες, που περιβάλλεται από πανέμορφα και βαθύσκιωτα βουνά, τον Παρνασσό, Ελικώνα, Κιθαιρώνα και άλλα μικρότερα που της χάριζαν υγιεινό κλίμα. Η πόλη βρισκόταν στο κέντρο της Ελλάδας, κοντά στον Κορινθιακό και Ευβοϊκό κόλπο. Ο Κάδμος δίδαξε στους Έλληνες τα «Φοινίκια» γράμματα, το ελληνικό δηλαδή αλφάβητο. Παντρεύτηκε την Αρμονία και στο γάμο τους για πρώτη και μοναδική φορά όλοι οι Ολύμπιοι θεοί κατέβηκαν από τον Όλυμπο και γλέντησαν με το καινούριο ζευγάρι, στο οποίο χάρισαν πλούσια δώρα.
Ο Κάδμος αργότερα τιμωρήθηκε από το θεό Άρη επειδή είχε σκοτώσει τον δράκοντα και εξορίστηκε μακριά από τη Θήβα. Πήγε στα μέρη της Ηπείρου, έκτισε μία πόλη, την Φοινίκη, και ένας από τους απογόνους του, ο Ιλλυριός, έγινε ο γενάρχης του έθνους των Ιλλυριών τους οποίους οι σημερινοί Αλβανοί θεωρούν προγόνους τους. Οι απόγονοι του Κάδμου στη Θήβα, οι Λαβδακίδες, ενέπνευσαν τους τραγικούς της αρχαιότητας, οι οποίοι διέσωσαν στις τραγωδίες την άσχημη μοίρα τους. ]]
Δημοσίευση σχολίου