Σώπα μη μιλάς !

Από Ιστοπλόο

Το όπλο ήταν η προέκταση του χεριού του «οργάνου της τάξεως» και το χέρι η προέκταση του μυαλού του. Ποιος όπλισε το χέρι του εκτελεστή; Ποιος όπλισε το μυαλό του; Ποιος τον γαλούχησε με ηθική «επιθεωρητή Κάλαχαν» ώστε να ξαπλώσει στην άσφαλτο ένα εκαπεντάχρονο, πατέρας κι αυτός τριών παιδιών; Το σύστημα. Για την ακρίβεια το χάλκεον του συστήματος χέρι για να μπορεί να προστατεύει το αργυρούν όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Η σφαίρα δε σημάδευε μόνο τα στήθη του έφηβου. Στόχευε στο μυαλό. Τα μυαλά όλων των ανυπότακτων εφήβων. Των παιδιών που βγάζουν γλώσσα στο σύστημα, εκείνων που δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, όσων αντιστέκονται στην κοινωνία της σήψης και της διαφθοράς. Των παιδιών που βλέπουν να τους κλέβουν τα όνειρα, πριν ακόμα ονειρευτούν. Το όνειρο σημάδευε, επειδή τα όνειρα κατάντησαν επικίνδυνα για τους διαχειριστές της εξουσίας. Κι επειδή δεν μπορούν να επικηρύξουν το όνειρο εκτελούν όσους τολμούν να ονειρεύονται. Αδίστακτα. Χωρίς δεύτερη σκέψη.Στα Εξάρχεια, στο κέντρο της Αθήνας. Πώς φτάσαμε έως εδώ και ο ορκισμένος στο σύνταγμα ένστολος υπερασπιστής του πολίτη να γίνεται δήμιός του και ο δαίμονάς του; Σιωπήσαμε όταν ένστολοι περιέπαιζαν τις πόρνες, βασάνιζαν τον αλλοδαπό, προπηλάκιζαν τον αδύναμο γιατί δεν ήμασταν εμείς στη θέση τους ούτε τα παιδιά μας. Δεν ήμασταν ούτε πόρνες ούτε αλλοδαποί για να ενδιαφερθούμε και νομίσαμε ότι η σιωπή μας θα μας σώσει. Τη σιωπή μας πλήρωσε ο νεαρός έφηβος και η αγανάκτησή μας για την αποτρόπαια εκτέλεση δε μπορεί να μας λυτρώσει για τα όσα αφήσαμε να γίνουν.

Σώπα μη μιλάς ! (του Αζίζ Νεσίν)

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις,σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!....