Αναφορά σε τρεις συνεχόμενες παγκόσμιες ημέρες ...

Γράφει ο Πολιτικός Μηχανικός Θεόδωρος Κ. Παπαϊωάννου

Θα κλείσω για το 2008 την αναφορά μου στις παγκόσμιες ημέρες, όπως στην προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφέρει με τις ακόλουθες:

1) Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς (9η- 12) Καθιερώθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του Ο. Η. Ε. μετά από πρόταση της «Διεθνούς Διαφάνειας», της μοναδικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς. Η διαφθορά, όπως άλλωστε και όλα τα κοινωνικά προβλήματα, δεν αντιμετωπίζεται με μοιρολατρία, με ευχολόγια, ούτε βέβαια με αδιαφορία από την πλευρά των πολιτών. Χρειάζεται η ενεργή συμμετοχή όλων και κυρίως των νέων –που αν θελήσουμε εμβαθύνουμε σήμερα βρίσκεται ως ένα από τα προβλήματα στον πυρήνα των αιτημάτων των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Η καταπολέμησή της απαιτεί επίμονη, εργώδη,ανυποχώρητη, αταλάντευτη προς τη σωστή κατεύθυνση προσπάθεια με ταυτόχρονη επένδυση στην Παιδεία. Μέσα από την Παιδεία, κυρίως μπορεί να γίνει πράξη η αποδόμηση του ευδαιμονισμού και ατομικιστικού προτύπου, που τροφοδοτεί τη διαφθορά. Προβάλλοντας και υιοθετώντας ένα πλαίσιο ζωής βασισμένο σε αξίες σχετικές με την κοινωνική συνείδηση και την υπευθυνότητα απέναντι στους άλλους, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τη διαφθορά αλλά πολλά άλλα από τα προβλήματα που μαστίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Η καθιέρωση της 9ης Δεκεμβρίου ως «Ημέρας κατά της Διαφθοράς», υπογραμμίζει τη σημασία της κατοχύρωσης της διαφάνειας στο δημόσιο βίο και προβάλλει τη σημασία του διαρκούς αγώνα για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Από όλους μας και ιδιαίτερα από τις μη αρτηριοσκληρωμένες και γρηγορούσες συνειδήσεις των νέων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η καταπολέμησή του. Η αδιαφορία και η παθητική στάση θέτουν σε κίνδυνο τις αξίες, τα ιδανικά και το ίδιο το μέλλον τους. Από τους νέους εξαρτάται αν ο κόσμος του μέλλοντος θα είναι καλύτερος, πιο ηθικός και πιο δίκαιος.

2) Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10η -12) Εφέτος συνέπεσε με την 60η επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η Διακήρυξη αυτή γεννήθηκε μέσα στο περιβάλλον της μεγάλης καταστροφής και της μεγάλης φτώχειας που ακολούθησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες της ανθρωπότητας για ένα μέλλον ευημερίας, αξιοπρέπειας και ειρηνικής συνύπαρξης. Η υιοθέτησή της αποτέλεσε ένα ιστορικό ορόσημο και εξακολουθεί να αποτελεί βασικό «σπόνδυλο» της ίδιας της ταυτότητας του ΟΗΕ. Σήμερα ενώπιον μιας διατροφικής και μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι τόσο μεγάλες, όσο και αυτές που αντιμετώπισαν οι συντάκτες της Διακήρυξης. Η επίθεση του ανθρώπινου γένους εναντίον του περιβάλλοντος συνεχίζεται ακάθεκτη. Σε πολλές χώρες η πολιτική καταπίεση είναι στυγνή πραγματικότητα . Και όπως πάντα, οι πιο ευάλωτοι γίνονται πρώτοι τα θύματα των κακουχιών και της κακοποίησης. Οι θεωρητικά πιο «βολεμένοι» από μας, αυτοί που έχουμε αποφύγει την καταστροφή, τη φτώχεια και την αστάθεια, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε, γιατί οι συνέπειες της αδιαφορίας μπορούν τελικά να καταστρέψουν ολόκληρο τον πλανήτη. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και κυρίως ο αγώνας για την προστασία τους πρέπει να ενώσουν τον κόσμο. Εύχομαι, ελπίζω, προσδοκώ όλοι να αντιληφθούμε ότι πρέπει να δράσουμε σύμφωνα με τη συλλογική μας ευθύνη για την προστασία των δικαιωμάτων που περιέχονται στο εμπνευσμένο κείμενο της Οικουμενικής Διακήρυξης. 

3) Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (11η -12) καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 -11- 1989 και πρόσφερε ένα νέο ορισμό για την παιδική ηλικία με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήταν ο προάγγελος για σημαντικές προόδους στην πραγμάτωση των δικαιωμάτων των παιδιών στην επιβίωση, την υγεία και την εκπαίδευση μέσω της παροχής των στοιχειωδών αγαθών και υπηρεσιών. Ήταν αποτέλεσμα της αυξανόμενης αναγνώρισης της ανάγκης για δημιουργία ενός περιβάλλοντος θωράκισης των παιδιών απέναντι στην εκμετάλλευση, την κακοποίηση και τη βία. Η παιδική ηλικία είναι μια ξεχωριστή περίοδος στη ζωή του καθενός. Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να μαθαίνουν και να παίζουν μέσα στην οικογένειά τους και σε έναν ευρύτερο περίγυρο ενηλίκων που νοιάζονται για αυτά, συντελώντας στην ανάπτυξη υγιών και παραγωγικών μελλοντικών γενιών. Παρά τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ακόμη και σήμερα, μιλάμε για ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων του παιδιού και εφαρμογής των Νόμων, αφού ως κοινωνία δεν κατορθώσαμε τα δικαιώματα αυτά να τα καταστήσουμε αυτονόητα και σεβαστά. Ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού έχει ιδιαίτερη σημασία και συμβολισμό για τη χώρα μας γιατί αλληλοτέμνεται με μια περίοδο ευρύτερης έντασης και προβληματισμού ως αποτέλεσμα της τραγικής και άδικης δολοφονίας ενός δεκαεξάχρονου παιδιού που κατ΄ ακολουθία αποτέλεσε το έναυσμα για την εκδήλωση της αντίδρασης ενός μεγάλου μέρους της νεολαίας σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Αποτελεί θλιβερή τραγική σύμπτωση και ειρωνεία ότι αυτός ο θάνατος συνέβη λίγες μέρες πριν την «Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού». Υπ΄ αυτές τις συνθήκες ως πολίτες πενθήσαμε και καταδικάσαμε τη βία και του βανδαλισμούς που μάστισαν τη χώρα και τη νεολαία μας κατά το τελευταίο διάστημα. Με αυτή την έννοια η αποφράδα εκείνη ημέρα φέρνει στο προσκήνιο περισσότερο από κάθε φορά την ανάγκη για ουσιαστική, διαρκή και ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ των γενεών, την ανάγκη να προσφέρουμε στα παιδιά του σήμερα την ευκαιρία να ακουστούν, να εκφράσουν, να καταθέσουν τη δική τους συνεισφορά στο αύριο που διαμορφώνεται καθημερινά. Τα παιδιά με την υπεύθυνη στάση τους όλες αυτές τις ημέρες απέδειξαν ότι ξέρουν να τραγουδούν τα όνειρά τους, ξέρουν να δαμάζουν το λόγο και να τον κάνουν Τέχνη, στέλνοντας έτσι τα δικά τους μηνύματα για τη ζωή που ονειρεύονται, για τη ζωή που θέλουν και διεκδικούν. Η 11η Δεκεμβρίου, θα πρέπει να αποτελέσει ημέρα ορόσημο, αναφοράς, ευαισθητοποίησης και αφύπνισης όλων μας για τα παιδιά του. Σήμερα, την ελπίδα του Αύριο. Μακριά από «φανταιζί» νοοτροπίες και κινήσεις εξαγοράς ενοχών μας, μιμούμενοι όσους αγόραζαν τον Μεσαίωνα συγχωροχάρτια από την καθολική εκκλησία για να πάει στον παράδεισο, έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα έχει ως πρώτο αποδέκτη το παιδί. Δεν έχουμε δικαίωμα στην αδιαφορία για το τι συμβαίνει δίπλα μας. Είναι καιρός η ανθρωπότητα να αγκαλιάσει το παιδί, που είναι το μέλλον του κόσμου αλλά και να του καλλιεργήσει πλήρως το ταλέντο,τη φαντασία, τον πλούτο της ψυχής και του πνεύματος, να του εξασφαλίσει απρόσκοπτα τη σωματική, διανοητική και ηθική ακεραιότητα, μέσα σε συνθήκες ελευθερίας, ειρήνης, ισότητας, ανοχής, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Τους εύχομαι παράλληλα με την Χριστουγεννιάτικη εορταστική συγκυρία πάντα χαμογελούν, να έχουν οικογενειακή θαλπωρή, αγάπη και ευτυχία.