Από τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Το συνταρακτικό, συγκλονιστικό και χαρμόσυνο μήνυμα των Χριστουγέννων ακτινοβολεί θετική ενέργεια σ΄ όλο τον πλανήτη Η γέννηση η πιο ελπιδοφόρα από κτίσης κόσμου ως γεγονός γεννά αισιοδοξία για κάτι καλύτερο.
Το άστρο των Χριστουγέννων αποδεικνύεται δυνατότερο από τα καθημερινά προβλήματα και η ελπίδα ζει μέσα από τα όνειρα, τις προσδοκίες και την εθελοντική προσφορά πολλών συνανθρώπων μας.
Η λάμψη του μας βοηθά να απεγκλωβιστούμε από τον εαυτό μας και την παγίδα του μικρόκοσμου. Να ανοίξουμε την ψυχή και την καρδιά μας αγαπώντας τον πλησίον ως εαυτόν. Να αντικρίσουμε στα μάτια όλων των παιδιών του κόσμου, τα δικά μας παιδιά. Να αναγνωρίσουμε στα ρυτιδιασμένα πρόσωπα και τα ροζιασμένα χέρια των ηλικιωμένων, τα πρόσωπα και τα χέρια των δικών μας γονιών.
Ο άνθρωπος πάντα θέλει να πιστεύει, να ελπίζει να προσδοκά σε ένα καλύτερο αύριο πού δεν θα μοιάζει με το χθες.
Παρά τις τραγικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας (χωρίς υποκρισία και διάθεση εκμετάλλευσης) μετά το θάνατο του 15χρονου μαθητή, παρά τα σοβαρά προβλήματα που γεννά η συνεχιζόμενη πλανητικών διαστάσεων οικονομική κρίση, παρά τις εύλογες ανησυχίες που διακατέχουν τους νέους για το μέλλον τους, φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη αποθέματα ανθρωπιάς και κοιτάσματα αγάπης που απαλύνουν τις υπαρκτές δια γυμνού οφθαλμού δυσκολίες και αντιξοότητες .
Εύχομαι από βάθους να γίνει πραγματικότητα το “επί Γης ειρήνη”. “Ειρήνη για όλο τον κόσμο, την ελληνική κοινωνία, τις οικογένειές μας μέσα σε ένα γήινο βιώσιμο περιβάλλον.
Το Άστρο της Βηθλεέμ: Να λαμπρύνει το νου και την καρδιά, οδηγώντας μας στο δρόμο του καλού και της ελπίδας. Να κατανικήσει το σκοτάδι του ψεύδους και της υποκρισίας, φωτίζοντας με την αλήθεια της αγάπης την καθημερινότητα και τις πράξεις μας. Καλά Χριστούγεννα, ειρηνικά, με υγεία, αγάπη και ευτυχία.
4 σχόλια:
Υπάρχει στο Σύμπαν ένα κέντρο από το οποίο εκπορεύτηκε ο Λόγος και έφερε σε ύπαρξη το οργανωμένο ηλιακό μας σύστημα, τον πλανήτη μας, την ανθρωπότητα. Ο Λόγος βρίσκεται πάντα ανάμεσά μας, βρίσκεται μέσα μας:
« Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ήν το φως των ανθρώπων. Και εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέβαλεν. Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης• ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, ίνα μαρτυρήσει περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αυτού. Ουν ην εκείνος το φως, αλλ’ ίνα μαρτυρήσει περί του φωτός. Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Εν τω κόσμω ην, και ο κόσμος δι΄αυτού εγένετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω. Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού. Οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν. Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας…» ( Ιωάννης, α’ 1-14 )
Ο Karl Pfeger λέει:
« Υπάρχει ανθρώπινος πόθος για το Θεό• υπάρχει όμως και Θεία επιθυμία για τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι η ύψιστη ιδέα, η υπέρτατη μέριμνα και η υπέρτατη επιθυμία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι η ύψιστη ιδέα, η υπέρτατη μέριμνα και η υπέρτατη επιθυμία του Θεού. Το πρόβλημα του Θεού είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα. Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι ένα Θείο πρόβλημα…
Ο άνθρωπος είναι πανομοιότυπος του Θεού και ο αγαπημένος Του από τον οποίο Αυτός περιμένει την ανταπόδοση της αγάπης. Ο άνθρωπος είναι το άλλο πρόσωπο του Θείου Μυστηρίου. Ο Θεός χρειάζεται τον άνθρωπο. Είναι θέληση του Θεού όχι μόνο να υπάρχει αυτός ο Ίδιος, αλλά επίσης και ο άνθρωπος, ο Αγαπών και ο αγαπώμενος. »
Κάθε πολιτισμός, σαν έκφραση της ανθρώπινης συνείδησης, είχε τον Λόγο του. Πριν δυο χιλιάδες χρόνια ο Λόγος για χάρη μας «εγένετο σαρξ» και γύρω απ’ αυτό το δυναμικό κέντρο της πνευματικής ζωής περιστρέφεται ο Δυτικός κόσμος μας.
Ο Θεός δεν άφησε τον Εαυτό Του ποτέ χωρίς μαρτυρία, κι ούτε θα Τον αφήσει. Γι’ αυτό σε κάθε εποχή, σε κάθε πολιτισμό, έστειλε τους Υιούς του να αποκαλύψουν το μέρος της Αλήθειας, που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κατανοήσουν. Σε περιόδους μεγάλης κρίσεις, κάποια μεγάλη ανθρώπινη Οντότητα, ένας Υιός Θεού, ενσαρκωνόταν και πρόσφερε την αναγκαία διδασκαλία στην ανθρωπότητα για να πάρει την μεγάλη ώθηση, που θα την έβγαζε από τα αδιέξοδά της.
Χριστός θα πει “κεχρισμένος”, αυτός που έχει χριστεί από τον Θεό να πάρει την ανθρωπότητα στους ώμους της και να την πάει λίγο παραπέρα στο πνευματικό της μονοπάτι. Ο Κρίσνα είναι ο Χριστός των Ινδών, είναι ένας θείος Αβατάρ, μια Θεία Ενσάρκωση, που επιστρέφει από κύκλο σε κύκλο για να οδηγήσει τον άνθρωπο από το απατηλό στο πραγματικό. Πριν από πολλές εποχές διακήρυξε:
« Κάθε φορά που οι άνθρωποι αδιαφορούν για τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους• κάθε φορά που η αδικία και η αταξία κυριαρχούν, τότε πράγματι εκδηλώνομαι για να επαναφέρω το αίσθημα του καθήκοντος και της ευθύνης. Έτσι εκδηλώνομαι από εποχή σε εποχή. »
Αν και υπήρξαν πολλοί θείοι Αγγελιοφόροι, όλοι τους μετέφεραν ένα και μόνον Μήνυμα:
Ο άνθρωπος είναι παιδί του Θεού, έχοντας μια ιδιαίτερη αξία ο καθένας μας σαν άτομο. Ο Χριστός έδωσε έμφαση στο έργο του ατόμου, λέγοντας: « ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και διξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς. »
Σαν άτομο της ανθρωπότητας πρέπει να εκφράζει αγάπη: « αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν » και στις σχέσεις του να έχει ως κριτήριο το: « ό εσύ μισείς ετέρω μη ποιήσεις » Η διαρκής προσπάθειά μας τόσο σαν άτομα, όσο και σαν σύνολο- ανθρωπότητα πρέπει να έχει σαν στόχο την τελειοπόιησή μας: « έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός εστιν.»
Η γέννηση του Ιησού στο σπήλαιο της Βηθλεέμ υποδηλώνει την αναγέννησή μας: Είπε προς τον Νικόδημο: « εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού.» Και στην εύλογη απορία του Νικόδημου: « πώς δύναται γεννηθήναι γέρων ων; Μη δύναται εις την κοιλίαν της μητρός αυτού δεύτερον εισελθείν και γεννηθήναι;» απάντησε: « Εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού ». Να αναγεννηθούν τα συναισθήματά μας (ύδωρ) και οι σκέψεις μας (πνεύμα), είναι το μήνυμα των ημερών. Τότε το σπέρμα του ζώντος Χριστού, που είναι κρυμμένο εντός μας θα αναφανεί σαν η βρεφική ενσυνείδητη ψυχή, που έχει αντιληφθεί τον θείο προορισμό της, θα έρθει σε επαφή με το Θειο Σχέδιο
(η συνέχεια που κατά τη μεταφορά του παραπάνω κειμένου κόπηκε...
και το “παιδίον Χριστός” θα γεννηθεί…
Χαίρομαι που αυτό το 'συμπυκνωμένο'κείμενο του Χριστουγεννιάτικου μηνύματος μου έγινε γιά άλλη μιά φορά 'θρυαλλίδα'για την άρθρωση μεστού θεολογικο-φιλοσοφικού λόγου 'υψηλής συχνότητας'.Έγινε και πάλι το δευτερογενές ερεθισμα εκπομπής στιβαρής πνευματικής ενέργειας.
Είπαμε, αγαπητέ Θοδωρή, να σχολιάζουμε, να προσθέτουμε, να φέρνουμε αντιρρήσεις- κάνοντας αντίλογο, να παίρνουμε αφορμή και να πηγαίνουμε την κουβέντα παραπέρα. Να δείξουμε ότι πέρα από τα εκατόν τόσα σχόλια... είμαστε σε θέση να αρθρώνουμε μεστές σκέψεις και να δίνουμε στους νέους πνευματική τροφή.
Δημοσίευση σχολίου