φ = 1, 618... >> Η θεία φύση

[ δαμ-ων ]

« Γνώσει δ’ ει θέμις εστι, Φύσιν περί παντός ομοίην.»

Στη φύση «τα πάντα εν σοφία εποιήθησαν». Έτσι η θεία αναλογία και οι αριθμοί της ακολουθίας Fibonacci προβάλλουν μπροστά μας σε κάθε βήμα, σε κάθε παρατήρηση. Τα τελευταία 150 χρόνια - από τότε που ανακίνησε το θέμα ο γερμανός ψυχολόγος Theodor Fechner - ο «χρυσός κανόνας» αποκαλύπτεται συνεχώς να υπάρχει παντού στη φύση ως η βέλτιστη επιλογή ανάπτυξης ή αναδίπλωσης. Από τα πέταλα των λουλουδιών ως τα φύλλα των δένδρων και από τις έλικες των κοχυλιών ως τα τμήματα του σώματος των μελισσών, όλα μοιάζουν να ακολουθούν τη χρυσή αναλογία.
H ακολουθία κάνει την εμφάνισή της στη διάταξη των φύλων γύρω από το μίσχο. Εμφανίζεται επίσης στην ανάπτυξη των βελόνων αρκετών ειδών ελάτου, καθώς επίσης και στη διάταξη των πετάλων στις μαργαρίτες και τα ηλιοτρόπια. Μερικά κωνοφόρα δένδρα παρουσιάζουν τη σειρά αριθμών στη δομή της επιφάνειας των κορμών τους, ενώ τα φοινικόδενδρα στους δακτυλίους των κορμών τους.
Αναφέρουμε κάποια παραδείγματα:

Ανανάς: τα λέπια τοποθετούνται σε δύο σειρές ελικοειδών , όπου η μια έχει τη φορά των δειχτών του ρολογιού και η άλλη την αντίστροφη φορά, με αριθμούς λεπιών, που είναι όροι της ακολουθίας. Σε δειγματολειπτική έρευνα 2000 ανανάδων δεν υπήρχε ούτε μια παρέκκλιση!
Κουκουνάρες πεύκων: Σε έρευνα 4000 κουκουναριών από 10 διαφορετικά είδη πεύκων το 98% είχαν 8 ελικοειδείς προς τη μια φορά και 13 αντίθετα.
Πέταλα στα άνθη: τα περισσότερα έχουν 3, 5, 8, 13, 21 πέταλα.Το ίδιο συμβαίνει με τη διάταξη των φύλλων και των κλαδιών. Mε αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η καλύτερη έκθεση στο ηλιακό φως.
Αριθμός μελισσών στην κυψέλη: Αν μετρήσεις τις μέλισσες σε μια κυψέλη οπουδήποτε στον κόσμο θα παρατηρήσεις οτι η αναλογία των θηλυκών προς των αρσενικών μελισσών καταλήγει πάντα στον αριθμό φ.
DNA: Στη δομή του έχει δύο έλικες σε κάθε σπείρα με αναλογία φ. Αυτή είναι βήμα μεγάλης έλικας σε σχέση με τη μικρή έλικα 21 Α/ 13 Α. Το Κηρύκειο του Ερμή είναι συμβολισμός του DNA.
Θέση των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα: Οι Πυθαγόρειοι είχαν με μεγάλη ακρίβεια προσδιορίσει τις ακτίνες των τροχιών των πλανητών γύρω από τον ήλιο, θεωρώντας το πλανητικό μας σύστημα όχι γεωκεντρικό, αλλά ηλιοκεντρικό! Για τις τροχιές των 5 πρώτων πλανητών γνώριζαν πως η απόσταση της τροχιάς (ακτίνας ) κάθε πλανήτη ισούται με το άθροισμα των αποστάσεων των δύο προηγούμενων. Έτσι :

Eρμής --------1
Αφροδίτη-----Φ
Γη --------------Φ^2
Άρης ------------Φ^3
Αστεροειδείς ----Φ^4


Το σύστημα αυτό επεκτείνεται με βάση την κοσμογονική θεώρηση της δημιουργίας του σύμπαντος του Πυθαγόρα, οπότε προβλέπει 12 πλανήτες για το ηλιακό μας σύστημα σε τροχιές ακτίνων αν = Φ^ν /2, δηλ.

Ερμής ---------α = Φ/2
Αφροδίτη -----β = Φ^2 /2
Γη --------------γ = Φ^3 /2 = α + β
Άρης -----------α4 = Φ^4 /2 = β + γ κ.λ.π.

Με βάση την παραπάνω Πυθαγόρεια μέθοδο ο συμπατριώτης μας Ιπ. Δάκογλου προέβλεψε με ακρίβεια τη θέση του 10ου πλανήτη 15 χρόνια πριν ανακαλυφτεί από τους αστρονόμους- επιστήμονες της ΝΑSA.
Γαλαξίες: Οι περισσότεροι έχουν σπειροειδές σχήμα, ακολουθώντας το χρυσό ελικοειδές. Σ’ αυτούς ανήκει και ο δικός μας.
Ακόμη και η στροφορμή μιας μαύρης τρύπας δεν παρεκτρέπεται από τη θεία αναλογία!