φ = 1, 618... >> Το ιερό τρίγωνο & Ο χρυσός αριθμός και η Ελληνική γλώσσα

[δαμ-ων]

«Γνώσει δ’ ει θέμις εστι, Φύσιν περί παντός ομοίην.»


Το ιερό τρίγωνο:

Στο ιερό τρίγωνο των Πυθαγορείων οι πλευρές έχουν μήκος 3, 4, και 5. Έτσι ισχύει το Πυθαγόρειο θεώρημα α^2 = β^2+γ^2, γιατί 3^2+4^2=5^2. Το τρίγωνο αυτό έχει περίμετρο: Π = 3+4+5=12 (12 θεοί, 12 ζώδια, 12 μήνες, 12 Τιτάνες κ.λ.π.) κι εμβαδόν Ε = 3x4/2 = 6 (τέλειος αριθμός ).
Οι πλευρές του μπορούν να εκφράζουν τις τρεις μοίρες, τις οποίες ο κάθε άνθρωπος δε μπορεί μα αποφύγει και που καθορίζουν τη ζωή του στη Γη. Όμως το ανθρώπινο πεπρωμένο καθορίζεται από την τριάδα: Δύναμη- Θέληση- Ειμαρμένη. Θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε αυτό το σχήμα ως εξής: « η ανθρώπινη θέληση δεν μπορεί να ισοφαρίσει τη δύναμη του μοιραίου, παρά μόνο με τη βοήθεια της θείας πρόνοιας ».
Στο ιερό τρίγωνο έχουμε το λόγο 5/3= 1,6 = φ.

Ο χρυσός αριθμός και η Ελληνική γλώσσα:

Όμως όλα αυτά φαντάζουν μηδαμινά μπροστά στο μέγιστο επίτευγμα των αρχαίων Ελλήνων. Την κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας η οποία είναι καθαρά μαθηματική γλώσσα και αποδεικνύεται μέσω των λεξαρίθμων. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που μία λέξη ισούται με καποια άλλη λεξαριθμητικά και ενώ έχουν διαφορετικό νόημα ως αυτόνομες λέξεις σαν λεξάριθμοι σχηματίζουν ένα νόημα και σχετίζονται άμεσα με τον χρυσό αριθμό φ αλλά και το π = 3.14.
Σε καμία άλλη γλώσσα δεν ισχύει κάτι παρόμοιο και καμία άλλη γλώσσα δεν έχει θεωρηθεί σαν ένα αριστούργημα παγκοσμίως. Το ότι η μελέτη των αρχαίων Ελληνικών έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στην ανάπτυξη νευρώνων του εγκεφάλου κάνοντας τους ανθρώπους πιο έξυπνους είναι αποτέλεσμα της πολυπλοκότητας κατασκευής της γλώσσας. Με την βοήθεια των φ και π και των πράξεων μεταξύ των λέξεων λειτουργεί και σαν μέσο κρυπτογράφησης. Όλα αυτά ουσιαστικά είναι αποδείξεις που ακυρώνουν την ανακάλυψη του Fibonacci γιατί χρησιμοποιούνταν ήδη σε μέγιστο βαθμό οι συγκεκριμένες ακολουθίες με κύριο παράδειγμα την ίδια την γλώσσα και την διάταξη των διαζωμάτων στο θέατρο της Επιδαύρου.
Λεξαριθμητικό σύστημα είναι η αντιστοιχία αριθμών με τα γράμματα της αλφαβήτου. Έτσι κάθε λέξη περιέχει ή “σημαίνει” έναν αριθμό και το αντίθετο. Γνωρίζουμε το αρχαίο αριθμητικό σύστημα, στο οποίο έχουμε την αντιστοιχία: A=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, … ,Ι=10, Κ=20, Λ=30,…, Ρ=100, Σ=200.
Στην αρχαία γραφή έχουμε 27 γράμματα, από τα οποία τα 24 διατηρούνται σήμερα. Ας προσθέσουμε το σύνολο των 27 γραμμάτων : 1+2+3+…10+20+30+…100+200+…+900 = 4995
4+9+9+5 = 27, δηλ. όσα τα γράμματα-αριθμοί.

4x9x9x5 = 1620 = 1000Φ.
4995/27 = 185 = γράμμα
4995x Φ = 8091,9 ------ 8+0+9+1+9=27
4995 x π = 15684,3 ------1+5+6+8+4+3 = 27
(Απόλλων=1061) / ( Άρτεμις=656 ) = φ

Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις του γεγονότος ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική λαμβάνεται από την λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,14... .
Γνωρίζουμε ότι ο αριθμός π ορίζεται σαν το πηλίκον του μήκους της περιφερείας ενός κύκλου προς τη διάμετρο αυτού. Πρέπει να τονίσουμε ότι το σύμβολον π προέρχεται από το αρχικόν γράμμα της λέξεως πηλίκον, διότι το π δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πηλίκον του μήκους της περιφερείας του κύκλου ως προς τη διάμετρό του. Εάν σχηματίσουμε το πηλίκον των λεξαρίθμων (ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ, παρατηρούμε ότι αυτό ισούται με τον αριθμό 3,14 !!! με ακρίβεια τριών ψηφίων. Πράγματι έχουμε:

ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ = 338+1016+940 = 2294
ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ = 730, επομένως 2294/730 = 3,1424657534...!!!

Όμως και το φ δεν έχει δοθεί τυχαία ως σύμβολο του χρυσού αριθμού, διότι είναι το αρχικόν γράμμα της λέξεως ΦΥΣΙΣ, η οποία έχει τον ίδιο λεξάριθμο με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ και την φράση ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ. Είναι γεγονός ότι η ΦΥΣΙΣ, αλλά καί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχουν κατασκευασθεί με βάση τον χρυσό αριθμό φ. Πράγματι:

ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1+50+9+100+800+80+70+200 = 1310
ΦΥΣΙΣ = 500+400+200+10+200 = 1310
ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = 515+31+391+373 = 1310.