με τέτοιο νερό που έχει ο κάμπος σας πια...τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να μεγαλώσει ....
άρα η σύγκρισή σας ...άτοπη!
και μια απορία προς αγρότες...
Στο επίπεδο της ΕΕ οι οργανωμένες δράσεις σε επιχειρησιακό και ερευνητικό επίπεδο απαιτούν μια ολιστική αντίληψη. Το τρόφιμο πρέπει να το βλέπουμε υπό το πρίσμα «από το πιρούνι στο αγρόκτημα» (from fork to farm), αφού σε μολυσμένο περιβάλλον (π.χ., Ασωπός, Κορώνεια, Βόλβη) είναι αδύνατη η παραγωγή ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων. Πόσο ασφαλή μπορεί να είναι τα λαχανικά που παράγονται στον Μαραθώνα ή τα τρόφιμα που παράγονται από βιομηχανίες που χρησιμοποιούν το νερό του Ασωπού; Μήπως θα πρέπει να κινηθούμε προς τη δημιουργία ενιαίου υπουργείου Περιβάλλοντος και Τροφίμων που να στεγάζει ενοποιημένο και ανεξάρτητο, από κάθε είδους κομματική επιρροή, ΕΦΕΤ με ερευνητές και επιθεωρητές για το νερό των ποταμών και των λιμνών και την περιβαλλοντική μόλυνση που επηρεάζουν άμεσα το νερό που πίνουμε και τα τρόφιμα που τρώμε; Μήπως επιστήμονες και πολιτικοί πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τον σχεδιασμό εθνικής πολιτικής για το νερό που να συνδυάζει στοιχεία για την αγροτική ανάπτυξη, τη διαχείριση των αποβλήτων αλλά και την παραγωγή τροφίμων; Γιατί να σπαταλάμε νερό σε υδροβόρες καλλιέργειες (π.χ., βαμβάκι) αντί να παράγουμε τρόφιμα με υψηλή προστιθέμενη αξία και υψηλότατη εξαγωγιμότητα (ελαιόλαδο, κρασί);
2 σχόλια:
με τέτοιο νερό που έχει ο κάμπος σας πια...τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να μεγαλώσει ....
άρα η σύγκρισή σας ...άτοπη!
και μια απορία προς αγρότες...
Στο επίπεδο της ΕΕ οι οργανωμένες δράσεις σε επιχειρησιακό και ερευνητικό επίπεδο απαιτούν μια ολιστική αντίληψη. Το τρόφιμο πρέπει να το βλέπουμε υπό το πρίσμα «από το πιρούνι στο αγρόκτημα» (from fork to farm), αφού σε μολυσμένο περιβάλλον (π.χ., Ασωπός, Κορώνεια, Βόλβη) είναι αδύνατη η παραγωγή ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων. Πόσο ασφαλή μπορεί να είναι τα λαχανικά που παράγονται στον Μαραθώνα ή τα τρόφιμα που παράγονται από βιομηχανίες που χρησιμοποιούν το νερό του Ασωπού; Μήπως θα πρέπει να κινηθούμε προς τη δημιουργία ενιαίου υπουργείου Περιβάλλοντος και Τροφίμων που να στεγάζει ενοποιημένο και ανεξάρτητο, από κάθε είδους κομματική επιρροή, ΕΦΕΤ με ερευνητές και επιθεωρητές για το νερό των ποταμών και των λιμνών και την περιβαλλοντική μόλυνση που επηρεάζουν άμεσα το νερό που πίνουμε και τα τρόφιμα που τρώμε; Μήπως επιστήμονες και πολιτικοί πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τον σχεδιασμό εθνικής πολιτικής για το νερό που να συνδυάζει στοιχεία για την αγροτική ανάπτυξη, τη διαχείριση των αποβλήτων αλλά και την παραγωγή τροφίμων; Γιατί να σπαταλάμε νερό σε υδροβόρες καλλιέργειες (π.χ., βαμβάκι) αντί να παράγουμε τρόφιμα με υψηλή προστιθέμενη αξία και υψηλότατη εξαγωγιμότητα (ελαιόλαδο, κρασί);
[από εδώ...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=219316&ct=6
Είναι προφανές ότι οι αγρότες έχουν δίκιο.
Δημοσίευση σχολίου