Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα

Από τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Τώρα που αλληλοσυμπλέκονται παρελθόν, το παρόν και μέλλον , ένας ακόμα χρόνος περνά στη σφαίρα του χθες, δίνοντας τη θέση του στο καινούργιο, που κάθε φορά μπαίνει στη ζωή μας με ελπίδα και προσδοκία για κάτι καλύτερο, αλλά και με σκέψη και προβληματισμό για το αβέβαιο και αόριστο του μέλλοντος ή και για τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος. 

Παρ΄ ότι παιδιόθεν όλοι μας ψάχναμε και βρίσκαμε μία ρωγμή για να περάσουμε κάποια ακτίνα φωτός και αισιοδοξίας, ίσως είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις της ιστορίας ,κατά την οποία έρχεται ένας χρόνος με περισσότερες φοβίες και λιγότερα όνειρα. Τις στιγμές αυτές οι οιωνοί είναι βαμμένοι με όλες τις αποχρώσεις της απαισιοδοξίας και σχεδόν φαίνεται να εξέλιπαν τα χαμόγελα της προσμονής για κάτι καλύτερο. Σ' αυτά τα χρόνια της ασύλληπτης -πλην δανεικής-ευημερίας, άλλη τέτοια Πρωτοχρονιά συγκρατημένης αισιοδοξία δεν υπήρξε και για πρώτη φορά έχω την αίσθηση ότι τα διαγγέλματα, μηνύματα κλπ ηχούν εν κενώ.   

Σε παγκόσμιο επίπεδο στον χρόνο που πέρασε η επικρατούσα σύγχυση έγινε ακόμα πιο έντονη, σε βαθμό που να δικαιολογεί ανησυχίες και ιδιαίτερο προβληματισμό για το μέλλον. Πριν λίγους μήνες η γενικότερη στρεβλή και αδίστακτη οικονομική δραστηριότητα που λατρεύει το κέρδος, που περιφρονεί στον άνθρωπο, που λεηλατεί τo περιβάλλον και περιυβρίζει τη φύση οδήγησε στη γνωστή παγκόσμια οικονομική κρίση, που σαν φοβερός κυκλώνας απειλεί τις περισσότερες χώρες, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες.. Το 2009 βρίσκει και την Ελλάδα, πληγωμένη από τη διεθνή οικονομική κρίση χωρίς ορατή ημερομηνία λήξης. Μια χώρα αναξιόπιστη στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, με μια κυβέρνηση παραπαίουσα και αιχμάλωτη των λαθών και των σκανδάλων της που πλέον ελάχιστοι, την παίρνουν στα σοβαρά και μπορούν να προσδοκούν κάτι απ’ αυτήν.   Ο κατάλογος των νεόπτωχων μεγαλώνει. Η λεγόμενη μεσαία τάξη έχει από καιρό δεν είναι και τόσο μεσαία. Ο ιδιωτικός τομέας στο σύνολό του βρίσκεται σε αναβρασμό με προβλήματα που τείνουν να μετατραπούν σε χιονοστιβάδα που θα συμπαρασύρει τα πάντα στον διάβα της. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται τα μεγαλύτερα κομμάτια του παραγωγικού ιστού της χώρας, διαπιστώνουν ότι ο κύκλος εργασιών τους στενεύει επικίνδυνα. Οι αγρότες (όσοι απόμειναν) είναι ήδη «τελειωμένοι», απλώς δεν θα τους το έχει πει κανείς ακόμα. Οι νέοι μας, απογοητευμένοι και εξεγερμένοι για την αδικία του παρόντος και το άδηλο μέλλον τους που δημιούργησε η απληστία μας και τα εγκληματικά μας λάθη. 

Το χειρότερο ότι τα πραγματικά οικονομικά δεινά δεν είναι γραφικές και περιθωριακές καταστροφολογίες , αλλά αναμενόμενη σκληρή πραγματικότητα Παρά το ότι το 2ΟΟ8 κληροδοτεί στο 2009 ασύγκριτα περισσότερες δυσκολίες παρά ελπίδες και καθώς ασκεί έντονη ψυχολογική επιρροή δημιουργεί μια αίσθηση προσμονής η αλλαγή του χρόνου, δεν σημαίνει ότι η επίδραση στην πορεία των πραγμάτων είναι μη αναστρέψιμη. Πιστεύω ότι η χώρα έχει συσσωρευμένες πολλές και ισχυρές δυνάμεις. Υποκειμενικές (θέληση για επιβίωση και πρόοδο) και αντικειμενικές (εξαίρετο ανθρώπινο δυναμικό, συσσωρευμένο κεφάλαιο και εμπειρία στην παραγωγή πλούτου). Εκείνο που περιμένουμε από την πολιτική μας ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) είναι να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μας παρουσιάσει ένα απλό και λογικό σχέδιο οργάνωσης που να αξιοποιεί όλες τις δυνάμεις της χώρας. Αυτό είναι το μόνο αισιόδοξο μήνυμα. Το ότι δεν υπάρχει αισιοδοξία, με τα παραδοσιακά της χαρακτηριστικά δεν είναι κακό. Αυτό απεναντίας μπορεί και να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο ουσιαστικοί, πιο μάχιμοι, πιο σοβαροί. Να ξεφύγουμε έτσι απ' όλη αυτή τη φοβερή περιδίνηση στη ματαιότητα, στον τυχοδιωκτισμό, στο εύκολο, στο εφήμερο, στο ψέμα και την υπεκφυγή, να αποδράσουμε από τα τείχη που εμείς υψώσαμε και που μας έκλεισαν από τον έξω κόσμο. Τότε η Πρωτοχρονιά του ΄09 μπορεί να είναι τελικά η πιο αισιόδοξη των τελευταίων χρόνων. Η δύσκολη αυτή συγκυρία επιβάλλει σε όλους μας να αντιμετωπίσουμε με ομοψυχία μέσα σε δημοκρατικό κλίμα τους κινδύνους που απειλούν κι εμάς και την παγκόσμια κοινότητα. 

Να ενωθούν όλες οι λανθάνουσες και αδρανούσες υγιείς δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα για «να γυρίσουν τους τροχούς της ιστορίας» για να ξεπεράσουμε μαζί την πολυεπίπεδη κρίση πέρα από την οικονομική. Να κάνουν ό,τι τους αναλογεί για ν΄ αυτοοργανωθούν (όπως πρόσφατα στα Βάγια με την ‘ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ’ ), ν’ ανακαλύψουν νέες ιδέες, ν’ ανανεωθούν και να ξεκινήσουν ένα νέο κεφάλαιο στη μεγάλη μας Ιστορία.    Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας. Οφείλουμε να μεταφέρουμε το μήνυμα της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της εργατικότητας και της προκοπής, που αποτελεί εξάλλου και την ισχυρότερη παρακαταθήκη μας. Με σύνεση, ομοψυχία και ενότητα, μπορούμε να ατενίσουμε με εμπιστοσύνη προς ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο ας υποδεχθούμε το χρόνο που έρχεται, ας ζήσουμε τα χρόνια που μας μένουν και θα κατανοήσουμε πως ο χρόνος είναι ένας θησαυρός κρυμμένος η ανεύρεση και η ορθή διαχείριση του οποίου είναι καρπός υπομονής 

Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι σε όλους σας, στην καθεμιά και τον καθένα ξεχωριστά, το 2009 με υγεία, ευτυχία και προκοπή.