{ Του Σχολιαστή }
Όσοι βαθμολογούν πρέπει να είναι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΞΙΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΑΜΕΜΠΤΟΙ. Στις εξετάσεις έχουν επενδύσει οι νέοι τα όνειρά τους και το μέλλον τους. Ο βαθμός που θα πάρουν θα τους οδηγήσει στην πραγματοποίηση των προσδοκιών τους και θα είναι η επιβράβευση του αγώνα και του μόχθου τους.
Κι έρχονται κάποιοι ανήθικοι βαθμολογητές και βαθμολογούν καθ' υπόδειξη της προϊσταμένης. Κόβουν τα φτερά στους άξιους και επιμελείς και ανταμείβουν τους ανάξιους και μη επιμελείς.
ΟΧΙ, δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Ηθικά είναι κατάπτυστοι. Ο καθηγητής- βαθμολογητής δεν είναι ένας απλός δημόσιος υπάλληλος. Τις ώρες που βαθμολογεί επιτελεί ύψιστο λειτούργημα! Η προσοχή του πρέπει να είναι τεταμένη, τα αντανακλαστικά του να είναι στο μέγιστο βαθμό ετοιμότητας, η κρίση του αμερόληπτη, η επιστημονική του γνώση αψεγάδιαστη, η δικαιοσύνη του σαν δίστομη ρομφαία. Στο γραπτό να κάθεται σαν τον αρχαιολόγο και να το ψηλαφεί και με το χέρι στην καρδιά στο τέλος να βάζει τον βαθμό. Να βάζει τον εαυτό του στη θέση του εξεταζόμενου και μετά να σκέφτεται πως θα αισθανόταν σαν γονιός αν είχε το παιδί του και το έκρινε κάποιος άλλος εξεταστής ελαφρά τη καρδία.
Τι θα πει πήραν εντολές. Και η κομματική εντολοδόχος ποιανού εντολές εκτελούσε και σε βάρος ποιων τρυφερών ψυχών; Με ποιο δικαίωμα κατεδαφίζουν όνειρα κι ελπίδες νέων, έστω κι αν τους είναι άγνωστοι;
Τι θα πει πήραν εντολή; Να την καταγγείλουν ή να παραιτηθούν. Η πράξη τους είναι σαν τη προδοσία του Ιούδα. Κι αν αυτός πήρε τα τριάντα αργύρια, εκείνοι πήραν λίγα ψωροευρώ ή την εύνοια της προϊσταμένης.
Η πράξη τους, και του εντολέα, και των εντολοδόχων είναι καταδικαστέα. Κι αν το δικαστήριο τους απάλλαξε από τις ευθύνες τους, η συνείδηση των πραγματικών εκπαιδευτικών δεν δίνει συχωροχάρτια. Γι’ αυτούς: ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΙ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Της προδοσίας της εμπιστοσύνης των νέων που αποθέτουν τα όνειρα και τον μόχθο ολόκληρων χρόνων στα χέρια τους.
Στην περίπτωση αυτών των εκπαιδευτικών οι Ερινύες δεν μπορούν να γίνουν Ευμενίδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου