Πολιτική παρέμβαση

Παρέμβαση του Πολιτικού Μηχανικού Θεοδώρου Κ. Παπαϊωάννου κατά την εσπερίδα που οργάνωσαν η ΠΑΣΚ καθηγητών, η Ν.Ε του ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας με τις Τ.Ο Θηβών & Θεσπιών με ομιλητή τον Πέτρο Ευθυμίου και θέμα «Πολιτικοί θεσμοί της σύγχρονης κοινωνίας σε κρίση » την2-2-09 στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Θηβαίων.

"Μετά τις προηγούμενες φυγόκεντρες παρεμβάσεις που έγιναν, θα προσπαθήσω με τη δική μου παρέμβαση να φέρω τη συζήτηση στο επίκεντρο του άκρως ενδιαφέροντος θέματος που λόγω ευρύτητας επιδέχεται φιλοσοφικούς και πολιτικούς σχολιασμούς, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την άκρως εμπεριστατωμένη και αξιόλογη καθόλα εισήγηση του κ. Ευθυμίου.
Δυσλειτουργία λοιπόν, διαφθορά, ευτέλεια, αμφισβήτηση, διαφάνεια, αναξιοκρατία, ανεπάρκεια, απαξίωση, αναποτελεσματικότητα, αδράνεια, αμηχανία …και πολλά άλλα «αρνήσεως» σημαντικά με στερητικό ως πρόθεμα το -α - όπως διδάσκουν οι κ.κ. φιλόλογοι τους ελληνόπαιδες, συναποτελούν το μωσαϊκό της νεοελληνικής κρίσης όπως την ζούμε κυρίες, κύριοι και προσκεκλημένε κύριε Ευθυμίου που παρευρίσκεσαι απόψε σ΄ αυτή την αίθουσα όπως άλλη μια φορά παλαιότερα με τον Σ.Φιντανίδη και τον Ν.Βαρδιαμπάση στην παρουσίαση βιβλίου του Γ. Κατσιμπάρδη σχετικό με τη θηβαϊκή μυθολογία. Θέλω να σου θέσω κάποια ερωτήματα προς απάντηση:

1) Υπάρχει άραγε πολιτικό σύστημα χωρίς κρίση;

2) Η σημερινή κρίση είναι βαθύτερη ή επιφανειακή, μόνιμη ή παροδική, περιστασιακή ή δομική, ανατάξιμη ή συστημική ;

3) Υπάρχει «θεραπεία»;

Πριν όμως ακούσουμε τις απαντήσεις σου στην δευτερολογία θέλω να καταθέσω τις δικές μου απόψεις μέσα στα μικρά χρονικά όρια που μού έχουν τεθεί.
Σήμερα διαπιστώνουμε ότι: στον κοινωνικό ιστό το χάσμα διευρύνεται καθημερινά.
Δεν αρθρώνεται και δεν εκφέρεται φρέσκος δημόσιος λόγος χωρίς τον οποίο η πολιτική απονευρώνεται.
Είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού η αδυναμία αναπτυξιακού αναπροσανατολισμού π.χ. κάτι που επιβεβαιώνεται απ΄ τα αιτήματα πού για πρώτη φορά έθεσαν πριν λίγες ημέρες οι νέοι αγρότες στις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις αλλά και άλλες περιπτώσεις που δεν καταγράφω για οικονομία χρόνου.
Είμαστε θεατές στην κατολίσθηση παραγωγής, παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Με την γραφειοκρατία και τη λειτουργική ανεπάρκεια αδυνατεί η δημόσια διοίκηση να ικανοποιήσει τα νόμιμα αιτήματα των πολιτών.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση από κύτταρο δημοκρατίας έχει μεταλλαχθεί ήδη προ πολλού σε κυτταρίτιδα και έχει εξελιχθεί της σε κακέκτυπο της κεντρικής διοίκησης. Άρα μάλλον η κρίση στο πολιτικό μας σύστημα δεν πρέπει να προσεγγίζεται ως επιδερμικό ή συγκυριακό γεγονός. Πρόκειται για κρίση πολυεπίπεδη, πολιτικής συμμετοχής, αντιπροσώπευσης.
Ορατή η υποστελέχωση σ’ όλα τα επίπεδα και η υποαντιπροσώπευση της κοινωνίας . Ορατή η δυστοκία στην παραγωγή ιδεών, οράματος, φαντασίας στην εξουσία (Γαλλικός Μάης 1968) που είναι καύσιμη ύλη της προόδου. Ορατή η αδυναμία άρθρωσης νέου πειστικού πολιτικού λόγου.
Ορατή η υστέρηση στην ικανότητα διαχείρισης και η έλλειψη πολιτικο-διοικητικού management. Ορατό το έλλειμμα ηθικής ως προς τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος. Συμπερασματικά λοιπόν η κρίση κατ΄ εμέ είναι θεσμική και γίνεται τελικά αισθητή ως δημοσιονομική, αναπτυξιακή, περιβαλλοντική, πολιτική, επικοινωνιακή, που σημαίνει ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα υπό την ασφυκτική πίεση των τρεχουσών συνθηκών είναι ανεπαρκές.
Η φύση όμως απεχθάνεται το κενό που εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν:

1) Η «στιγμιαία» δημοκρατία των ΜΜΕ που με τα δελτία ειδήσεων και τις άλλες εκπομπές τους παρεμβαίνουν «διαμορφωτικά και συμπληρωματικά » στο πολιτικό γίγνεσθαι.

2) Η «προτρέχουσα ή προκαταλαμβάνουσα» δημοκρατία των δημοσκοπήσεων που τείνουν να υποκαταστήσουν, να προεξοφλήσουν, να εκβιάσουν την εκλογική διαδικασία. Και

3) Η «κοινωνία των πολιτών» με λόγο πιο ζωηρό, άμεσο, αυθόρμητο, κρουστικό σε σχέση με τον αντίστοιχο που εκφέρεται στο πλαίσιο των κλασικών αντιπροσωπευτικών θεσμών (π.χ. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Δημοτών Δ. Βαγίων για το Περιβάλλον- εκ των υστέρων συμπλήρωσή μου -)
Μη θέλοντας να υπερβώ το τρίλεπτο του χρόνου που μου έχει δοθεί, θεωρώ ότι η κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία καρπός της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, προϊόν του 2ου κύματος σήμερα στην μετανεωτερική, στη μεταβιομηχανική κοινωνία, στην εποχή του 3ου κύματος χρειάζεται εμπλουτισμό με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας, απαιτεί «lifting» με την αξιοποίηση θεσμών συμμετοχικής δημοκρατίας. Αυτή νομίζω ότι αποτελεί την θεραπευτική αγωγή στην κρίση των θεσμών Πριν κλείσω θα ήθελα να κάνω μια συμπληρωματική διευκρινιστική παρατήρηση για την κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ που υπαινίχθηκε ο Γιώργος ο Κατσιμπάρδης στην οποία καταγράφεται κάποια έλλειψη σαφήνειας και σε σχέση με την σημερινή επικαιρότητα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Πράγματι ο τότε Υπουργός Γεωργίας Γιώργος Δρύς με αφορμή τις τότε αντίστοιχες κινητοποιήσεις είχε απογοητεύσει με τις δηλώσεις του υπό τον τίτλο «...οι αγρότες να μην τα περιμένουν όλα στο πιάτο…» στον «Οικονομικό » φ.44 σελ.024 το 2001. Τελειώνοντας συγχαίρω τους διοργανωτές με την προτροπή να συνεχίσουν. "