Η επίδραση του ασυνειδήτου στις εκδηλώσεις της ψυχής (β' μέρος)

[[ δαμ-ων ]]

Στη διδασκαλία του εσωτερισμού χρησιμοποιείται ο όρος “υποσυνείδητο” αντί του όρου “ασυνείδητο” που προτείνει ο Γιούγκ. Η υποσυνείδητη περιοχή περιλαμβάνοντας τις αναμνήσεις της προσωπικότητας διαχωρίζεται σε αντίστοιχα προς τις μνήμες της τμήματα.

Α) Το ασυνείδητο :
Είναι ο χώρος του υποσυνείδητου στον οποίο βρίσκονται ριγμένα τα αρχέτυπα σύμβολα της μορφής, με τα οποία διαμορφώθηκε κάποτε και κτίστηκε ο κόσμος των αισθήσεων. Ο ανθρώπινος νους διαλέγοντας από το σωρό αυτό των σχημάτων διαπλάθει όνειρα, φαντασίες και φαντασιώσεις, μαντείες, παραμύθια και μύθους και με την επαγωγική τοποθέτηση φανερώνει πότε απλές ενδόμυχες επιθυμίες και πότε συμβολικές που κρύβουν το μυστικό της ζωής, του ανθρώπου, του πλανήτη, του ήλιου και των αστεριών.
Το ασυνείδητο αντιπροσωπεύει το παλαιότερο τμήμα της ανθρώπινης δημιουργίας, όταν ακόμη ο νους δεν υπήρχε για να αποφασίσει, να επιλέξει, να συνδυάσει τα σχήματα και για να διαμορφώσει τις συγκροτημένες σκέψεις και μορφές.
Στο ασυνείδητο βρίσκεται γραμμένη η ιστορία του ανθρώπου από την εποχή που ακόμη δεν είχε κανένα είδος συνείδησης. Είναι η προσυνειδητή του ύπαρξη, η κατάσταση από την οποία αναδύθηκε όταν ο “σπινθήρας της νόησης” επισκέφθηκε το χάος της άλογης έως τότε ημι-ανθρώπινης ζωής του. Το ασυνείδητο είναι ο χώρος της αταξίας, της χαοτικής κατάστασης όπου ο “Παγκόσμιος Νους” δεν έχει τοποθετήσει ακόμη τους σπινθήρες του. Είναι η ακασική υπόσταση πριν ακόμη η πνοή του “Ενσυνείδητου Νόμου” την φωτίσει και την θερμάνει, πριν ακόμη της δώσει την ευκαιρία για συνειδητότητα, πριν ακόμη μετατρέψει την αταξία σε νοήμονα τάξη και αρμονία.

Β) Τα ένστικτα :
Στο τμήμα αυτό του υποσυνείδητου φυλάγονται οι εμπειρίες που κατέγραψε η ανόργανη και η οργανική ύλη από την εξελικτική της πορεία διαμέσου των προηγούμενων ειδών της φύσης. Το σώμα που χρησιμοποιεί η προσωπικότητα- άνθρωπος για να πάρει την εμπειρία του επίγειου κόσμου, κατασκευάζεται κι αποτελείται από φυσικά στοιχεία της ύλης του συγκεκριμένου πεδίου. Στο αρχείο της υποσυνείδησής του το άτομο αποθηκεύει την ασυνείδητη έως και την ημισυνείδητη γνώση των φυσικών κυττάρων του. Τα ένστικτα αντιπροσωπεύουν το παλιό πρωτόγονο ζώο, το οποίο στον παρόντα κύκλο ζωής και εξέλιξης, ο άνθρωπος ως έλλογο ον, κρατά ελεγχόμενο κι αρχειοθετημένο σαν πολύ παλιά μνήμη σε μια άκρη της υποσυνείδησής του.

Γ) Νοητικοθυμική υποσυνείδηση :
Είναι το τμήμα της υποσυνείδησης στο οποίο φυλάγονται οι εμπειρίες όλων των προηγούμενων βίων που έζησε η ανθρωποψυχή ως προσωπικότητα στον επίγειο κόσμο. Μοιάζει με διαχρονική κινηματογραφική ταινία που κάθε εικόνα της αντιστοιχεί σε μια ξεχωριστή ζωή του ατόμου. Όλες οι επιλογές, οι αποφάσεις, οι προσκολλήσεις, οι αδυναμίες, τα χαρίσματα, οι συνήθειες και τα πάθη της προσωπικότητας βρίσκονται υπό μορφή εικόνων στο τμήμα αυτό της υποσυνείδησης. Η συνισταμένη του εικονογραφημένου αυτού χρονογραφήματος καθορίζει το στίγμα της τρέχουσας νοητικής και ηθικής ποιότητας της προσωπικότητας.

Δ) Υποσυνείδηση της εγρήγορσης :
Είναι το τμήμα που αντιστοιχεί στη φυσική συνείδηση. Οι εικόνες αυτού του τμήματος σχηματίζονται στην παρούσα ενσάρκωση και για τούτο έχει τη ζωντανή μνήμη του. Όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι δράσεις της προσωπικότητας καταγράφονται στο τμήμα αυτό του υποσυνείδητου. Είναι ο καθρέφτης της εγρήγορσης πάνω στον οποίο αντανακλώνται οι πράξεις της προσωπικότητας κι αρχειοθετούν την τρέχουσα ιστορία της. Με το είδος αυτό της υποσυνείδησης ασχολούνται οι ψυχαναλυτές και οι ψυχολόγοι. Το υποσυνείδητο αυτό αρχείο δε διαφεύγει των ορίων της περιορισμένης μνήμης, αλλά τα σύνορά του σταματούν εκεί όπου αρχίζει η περιφέρεια της διαχρονικής μνήμης.

Ε) Υπερσυνείδηση :
Αντιστοιχεί στο ανώτερο τμήμα του νήματος της συνείδησης και συγκεκριμένα στον Εσώτερο ( Ανώτερο ) Εαυτό. Η υπερσυνείδηση ανταποκρίνεται στους ρυθμούς του ψυχοπνευματικού πεδίου κι αυτούς αποθηκεύει στο φωτεινό της δακτύλιο. Είναι η αρχειοθήκη των αρχέτυπων ιδεών, των πνευματικών προτύπων, των ευγενικών εκλάμψεων και των ευφυών αναλαμπών, που δίνουν ορθές λύσεις στα επίγεια προβλήματα και γαληνεύουν το ανθρώπινο είναι.
Η υπερσυνείδηση είναι το πλέον απόμακρο και άπιαστο, προς το παρόν, είδος συνείδησης. Επικοινωνεί σπάνια με τη φυσική συνείδηση και εξίσου σπάνια με την υποσυνείδηση στη διάρκεια του ύπνου. Δίνει προφητικά όνειρα, τα καθάρια οράματα της ανώτερης νοητικής σφαίρας και μεταφέρει τα μηνύματα της οικουμενικής αγάπης και σοφίας.
Η υπερσυνείδηση είναι ο χώρος μέσα στον οποίο βυθίζεται η ανθρώπινη προσωπικότητα για ν’ αναπαυθεί από την κούραση της καθημερινής ζωής στη διάρκεια του ύπνου. Αντιστοιχεί στο στάδιο του βαθύ ύπνου από τον οποίο ο άνθρωπος ξυπνώντας δε θυμάται τίποτα. Έχει μόνο την αίσθηση ότι κοιμήθηκε βαθιά και ξεκουράστηκε. Είναι ο προσωρινός παράδεισος, τον οποίο επισκέπτεται η ανθρώπινη μονάδα για να ξεκουραστεί και να ανανεώσει την επαφή της με τον ουράνιο εαυτό της.
Αυτό συμβαίνει έστω κι ασυνείδητα, μόνον και εφόσον οι τρέχουσες νοητικοθυμικές συνθήκες επιτρέπουν στην προσωπικότητα να πλησιάσει στα όρια της πύρινης περιφέρειας της ψυχοπνευματικής σφαίρας. Η επικοινωνία με την υπερσυνείδηση είναι ανύπαρκτη για το πλείστο των ανθρώπων, επειδή η προσωπικότητά τους δεν έχει ακόμη αναπτύξει τις ιδιότητες που αντιστοιχούν στο είδος αυτό της συνείδησης. Η υπερσυνείδηση για τους περισσότερους ανθρώπους βρίσκεται προς το παρόν σε ομιχλώδη κατάσταση. Το είδος αυτό συνείδησης διαμορφώνεται και τελειοποιείται όταν η ανθρώπινη προσωπικότητα αποσπάται προοδευτικά από τις επίγειες αξίες και ταυτίσεις και προσαρμόζει την κατώτερη συγκινησιακή της φύση προς τις εξευγενισμένες επιδιώξεις της ανώτερης ψυχικής της φύσης.
Για τον συνηθισμένο άνθρωπο η υπερσυνείδηση είναι ένα μέρος του εσωτερικού του εαυτού σχεδόν άπιαστο και μακρινό, που όμως τον φωτίζει και τον θερμαίνει σε στιγμές επίγειας δοκιμασίας. Είναι ο φωτεινός φάρος του οποίου ο προβολέας είναι ο φύλακας- άγγελος. Οι ακτίνες αυτού του φωτός είναι οι ιδέες, οι εκλάμψεις και τα ψυχικά κύματα που φτάνουν στην ανθρώπινη διάνοια και την φωτίζουν και παρηγορούν την κατώτερη ύπαρξη.
Ο άνθρωπος μπορεί ν’ αναπτύξει την υπερσυνείδησή του και να έχει επικοινωνία μ’ αυτήν, εφόσον αποφασίσει να ελέγξει τις άπειρες επιθυμίες του, να χαλιναγωγήσει τις αισθήσεις του, ν’ αναπτύξει την αγαθή του φύση και να περιμαζέψει τη διάσπαση των νοητικών του δυνάμεων. Η διάνοια, μοχλός που κινεί την υποσυνείδηση και τη φυσική συνείδηση, είναι παράλληλα ο κρίκος που τις ενώνει με την υπερσυνείδηση. Ο διαρκής και σταθερός στοχασμός στις αρχές και τις αξίες του ψυχοπνευματικού κόσμου, στις περίφημες Πλατωνικές Ιδέες, αναπτύσσει τη διάνοια, εκλεπτύνει τη φύση της και την προσαρμόζει στο είδος και την ποιότητα της υπερσυνείδησης.
Η στροφή της κατώτερης διάνοιας προς το πεδίο της υπερσυνείδησης μετουσιώνει τις συγκεκριμένες σκέψεις σε ιδέες και έννοιες αρχέτυπες και για τούτο ολοκληρωμένες.

(…Συνεχίζεται…)