Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΛΚΙΩΤΗ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Η Πρωτομαγιά, είναι παγκόσμια ημέρα εργατικής τάξης, που σηματοδοτεί αγώνες και θυσίες, με πολλαπλά μηνύματα και αποδέκτες.
Η φετεινή Πρωτομαγιά, φέρνει μπροστά μας, με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, τα ανοιχτά προβλήματα της εργασίας και των εργαζομένων.
Η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού χρεοκόπησε, απειλώντας να βυθίσει την ανθρωπότητα στο χάος.
Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, η απειλή της γενικευμένης φτώχειας και της ανεργίας και η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις, συνοδευόμενες από το απύθμενο θράσος της εργοδοσίας, που έχει ως μοναδικό στόχο το υπερκέρδη, έναντι οποιουδήποτε κόστους, σε βάρος των εργαζομένων.
Ο νομός Βοιωτίας, είναι στις έξι περιοχές της χώρας, με το μεγαλύτερο ποσοστό απολύσεων εργαζομένων, με αβέβαιο το μέλλον τους.
Η φετεινή Πρωτομαγιά, φέρνει μπροστά μας, με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, τα ανοιχτά προβλήματα της εργασίας και των εργαζομένων.
Γεννώντας παράλληλα την ελπίδα, ότι η ώρα των λύσεων πλησιάζει.
Συμπίπτει με την αρχή του τέλους των Κυβερνήσεων Καραμανλή, που έχουν οδηγήσει στην ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ανεργία, τα νοικοκυριά στην υπερχρέωση.
Είναι η αρχή του τέλους των κυβερνητικών πολιτικών που έχουν αφαιρέσει ουσιαστικά δικαιώματα.
Δίνουμε το δικό μας παρόν, στη μάχη για την ΑΛΛΑΓΗ στο πλευρό των εργαζομένων και των κινημάτων τους, ώστε οι αλλαγές να γίνουν πραγματικότητα χωρίς άλλο χαμένο χρόνο.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
2 σχόλια:
Αγαπητέ Γιώργο, ο Γιωργάκης και το ΠΑΣΟΚ θα αντιμετωπίσει τη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και θα κάνει πραγματικότητα την αλλαγή προς όφελος των εργαζομενων;
Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Πριν από από 123 χρόνια, το 1886, η εργατική τάξη στις ΗΠΑ έδωσε μια από τις πιο σκληρές μάχες για την καθιέρωση του 8ωρου. Η μεγάλη απεργία των εργατών του Σικάγου την Πρωτομαγιά του 1886 είχε τραγική κατάληξη με θύματα και τιμωρία των υποκινητών της εξέγερσης.
Σε ανάμνηση αυτής της εξέγερσης, καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά σαν παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης, ύστερα από απόφαση που πήρε η ιδρυτική συνέλευση της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι (που πραγματοποιήθηκε στις 14/7/1889 και στην οποία μετείχαν 391 αντιπρόσωποι συνδικάτων από 20 χώρες).
Από τη στιγμή που η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε σαν μέρα διεθνούς διαμαρτυρίας της εργατικής τάξης, συνδέθηκε με τους εργατικούς αγώνες και επιβλήθηκε – μέσα από νίκες και ήττες – σαν εκδήλωση της αλληλεγγύης και της ενότητας του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1893 (την Κυριακή 2 Μαίου 1893) στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Διοργανωτής της ήταν ο Σταύρος Καλλέργης.Τα αιτήματα της συγκέντρωσης, που διατυπώθηκαν στο ψήφισμα, ήταν τα εξής : 1. Την Κυριακήν καθ΄όλην την ημέραν να κλείουν τα καταστήματα.
2.Να περιορισθή η εργασία των εργατών εις οκτώ ώρας από δώδεκα και πλέον που εργάζονται. 3.Οι εν ενεργεία παθόντες εργάται να συντρέχωνται υπο του κράτους και των συναδέλφων των. Ύστερα από την επιτυχία της πρώτης εργατικής πρωτομαγιάς του 1893 και τον ενθουσιασμό που δημιούργησε πάρθηκε απόφαση να γιορτασθεί η εργατική Πρωτομαγιά του 1894 ενωτικά από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της εποχής. Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι Πλ.. Δρακούλης, Στ. Καλλέργης, Ευαγ. Μαρκαντωνάτος και Δ. Γραμματικός.
Τα αιτήματα της συγκέντρωσης, που διατυπώθηκαν στο ψήφισμα, ήταν τα εξής : 1.«Την Κυριακήν να κλείωνται τα καταστήματα καθ’ όλην την ημέραν και οι εργάται ν΄αναπαύωνται. 2. Οι εργάται να εργάζωνται επί 8 ώρας την ημέραν και ν΄ απαγορευθή η εργασία εις τους ανηλίκους. 3.Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
- Αυτά μας λέει η ιστορία του εργατικού κινήματος. Η ενωτική δράση, η πίστη στα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, η απελπισία των εργατών από την βάναυση εκμετάλλευσή τους από τους εργοδότες, έφερε τα αποτελέσματα που γνωρίζαμε μέχρι το 2000. Μέχρι τότε, για τα τελευταία 20 χρόνια που γνωρίζουμε ως εργαζόμενοι, ο εργαζόμενος εργαζόταν σε υποφερτές συνθήκες.
Μετά άρχισε η μεγάλη ανατροπή, με τη μορφή τσουνάμι, χωρίς τη δική μας αντίδραση. Δικαιώματα, κατακτήσεις κι απολαβές που κερδίσαμε με αίμα και θυσίες πολλών ετών, μας τα πήραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η παγκοσμιοποίηση και το πλαστικό χρήμα αποτέλεσαν την ταφόπλακα των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Τέρμα το 8-ωρο, η ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, η αξιοπρέπεια του εργαζομένου, η αξιοπρεπής ζωή του, το δικαίωμα στην ελπίδα και τα όνειρα για μια ανέφελη κι ευτυχισμένη ζωή.
Κι εμείς, που βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του εργασιακού δρόμου αντοχής που κάναμε, εργαστήκαμε σε υποφερτές συνθήκες. Μα κάπου ο ωχαδελφισμός και η ανοχή, το κλείσιμο των ματιών στην αναξιοκρατία, η τάση να αναρριχηθούμε υποσκελίζοντας αξιότερους από μας, το βόλεμα, ο ζαμανφουτισμός για την εργασία, η επιπόλαια αντιμετώπιση των εργασιακών θεμάτων, με κύριο την εκπροσώπησή μας από χαμηλής στάθμης συνδικαλιστές, διέλυσαν τον συνεκτικό ιστό μας. Πιστέψαμε και είδαμε ως παράδεισο την παγκοσμιοποίηση, νομίζοντας πως θα ζούσαμε σαν τον σουηδό ή τον γερμανό εργαζόμενο. Στις βιτρίνες των καταστημάτων, στα ράφια των σουπερ- μάρκετ αναζητήσαμε τα ξενόφερτα προϊόντα, προκαλώντας το κλείσιμο μικρών εγχώριων επιχειρήσεων και την εξαγωγή πολύτιμων κεφαλαίων στις οικονομικά εύρωστες χώρες. Αποδυναμωθήκαμε ενισχύοντας τις κατ' εξοχήν καπιταλιστικές οικονομίες. Επιτρέψαμε τη διασπάθιση των λίγων οικονομικών πόρων της χώρας μας από ανήθικους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι ξέχασαν την καταγωγή τους και σπαταλώντας το δημόσιο χρήμα, με συναλλαγές πάνω ή κάτω από το τραπέζι, ζουν ως νέοι Λουδοβίκοι και φροντίζουν να ζήσουν πλουσιοπάροχα ακόμη και τα τρισέγγονά τους.
Με τα λίγα που ανέφερα και τα πάρα πολλά που ο καθένας θα μπορούσε να πει, φτάσαμε να γιορτάζουμε τη σημερινή Πρωτομαγιά έχοντας καταληφθεί από πανικό και αβεβαιότητα για την εργασία και το μέλλον μας.
Η παγκόσμια δικτατορία, με αιχμή του δόρατος την οικονομική κρίση και το θέμα της εργασίας, έχει απλώσει εφιαλτικά τα πλοκάμια της. Είναι αόρατη και πολυκέφαλη σαν τη Λερναία Ύδρα. Χρειαζόμαστε τώρα διορατικότητα- όχι τη μυωπική όραση που είχαμε μέχρι σήμερα- και ηράκλεια υπομονή και θέληση να αντιμετωπίσουμε τα δεινά, των οποίων νιώθουμε το πρώτο κύμα. Από το καλοκαίρι και μετά θα ζήσουμε τους μεγάλους κλυδωνισμούς. Για να ξεπεράσουμε την οικονομική και εργασιακή καταιγίδα χρειάζεται σύνεση, αγωνιστικότητα, υπομονή και αλληλεγγύη. Χάσαμε κάποιες μάχες. Στο χέρι μας είναι να μην χάσουμε τον πόλεμο. Γιατί καθολικά ηττημένοι εργαζόμενοι σημαίνει πως θα ζήσουμε έναν νέο, εφιαλτικό μεσαίωνα. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες και να τραβήξουμε το κουπί μας, έχοντας την πίστη πως, στο τέλος, θα βρούμε την Ιθάκη μας.
Δημοσίευση σχολίου