Πόσες ακόμα γενοκτονίες για να ξυπνήσουν οι Έλληνες;

ΣΗΜΕΡΑ οι Έλληνες θυμόμαστε επειδή δεν θέλουμε να ξεχάσουμε ποτέ! Με καθυστέρηση δεκαετιών, η Βουλή των Ελλήνων, με ομόφωνη απόφασή της στις 24 Φεβρουαρίου 1994, όρισε τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου κατά την περίοδο 1916-1922. Από τη μάχη του Μαντζικέρτ, το 1071, μέχρι σήμερα, ο Ελληνισμός βρίσκεται διαρκώς υπό το γενοκτονικό τουρκικό φάσγανο. Οι σφαγές και η εθνοκάθαρση Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Εβραίων παίρνει σάρκα και οστά μετά την επικράτηση των Νεοτούρκων στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο αφανισμός των Ελλήνων του Πόντου έγινε με γερμανικές συμβουλές και τουρκική εκτέλεση. Ο καθοδηγητής των Τούρκων γενοκτόνων, στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς, πρότεινε στους Τούρκους δολοφόνους Εμβέρ πασά, Ταλαάτ πασά, Σακίρ, Νιαζί και Νουρεντίν ως «λύση» το «λευκό θάνατο», δηλ. τις ατέλειωτες οδοιπορίες.
«Σας διαβεβαιώνω», συμβούλευε, «ότι οι παγωνιές και το κρύο του χειμώνα, οι βροχές και η μεγάλη υγρασία, ο ήλιος και η τρομερή ζέστη του καλοκαιριού, οι αρρώστιες του εξανθηματικού τύφου και της χολέρας, οι κακουχίες και η ασιτία, θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα με τις σφαγές που λογαριάζετε να κάνετε εσείς», έλεγε στους Τούρκους ο Σάντερς. Από το 1914 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Εκμεταλλευόμενοι και το ρωσοτουρκικό πόλεμο, οι Τούρκοι διατάζουν για δήθεν λόγους ασφαλείας τη μεταφορά των χριστιανών του Πόντου στα ενδότερα. Οι άνδρες δολοφονούνται στα διαβόητα «Αμελέ Ταμπουρού», στα τάγματα θανάτου και τα γυναικόπαιδα με τη διαδικασία του «λευκού θανάτου». Πάνω από 353.000 Πόντιοι πεθαίνουν από φρικτό θάνατο. Ταυτόχρονα με την εξολόθρευση των Ελλήνων του Πόντου εκτυλισσόταν η άλλη γενοκτονία, εκείνη του 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων.
Στην Κερασούντα, πάνω σε ένα λόφο, δεσπόζει το άγαλμα του δολοφόνου των Ποντίων, Τοπάλ Οσμάν, όπως ακριβώς στο Αφιόν Καραχισάρ, στην κεντρική πλατεία, υπάρχει το άγαλμα ενός θηριώδους Τούρκου στρατιώτη που ποδοπατά έναν δυστυχή Έλληνα. Σήμερα, οι Έλληνες της Κύπρου πρέπει να θυμούνται διπλά και πικρά: Τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κύπρου. Πρώτα έγινε με την τουρκική εισβολή και τώρα επιχειρείται να ολοκληρωθεί με την υπογραφή μας σε σχέδια εξαφάνισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελλήνων της νήσου. Σήμερα οι Έλληνες της Κύπρου πρέπει να τιμούν τους Έλληνες αδελφούς του Πόντου, επειδή και εκεί «Έλλενοι επέθαναν», όπως και εδώ. Και τότε και σήμερα, ο Ελληνισμός βρίσκεται ενώπιον του αδίστακτου και δολοφονικού τουρκικού κράτους. Πίσω από μια διάφανη επικάλυψη δήθεν εξευρωπαϊσμού της νέο-Οθωμανικής Τουρκίας, που αναιδέστατα απαιτεί να ενταχθεί στη δημοκρατική Ευρώπη, αναδύεται το απεχθές προσωπείο του γενοκτονικού τουρκικού κράτους.
Δεν απέβαλε ποτέ τα αιμοβόρα και δολοφονικά ένστικτά του εναντίον άλλων λαών και δη των Ελλήνων. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι ακόμα ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η Τουρκία όφειλε να αναμέλψει, τουλάχιστον, ένα ειλικρινές mea culpa και να απολογηθεί δημόσια στα εκατομμύρια των θυμάτων της σφαγιαστικής θηριωδίας της. Αυτό έκαναν οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες, ως πολιτισμένα κράτη. Όχι η Τουρκία. Κι όμως, η Αθήνα και η Λευκωσία τρέφουν ακόμα παχυλές ψευδαισθήσεις ότι είναι ποτέ δυνατόν η γενοκτόνος και δολοφόνος των λαών, Τουρκία, να συμμορφωθεί προς δημοκρατικές αρχές και να συνταχθεί με τους ελεύθερους λαούς. Η τουρκική ορδή δεν πρόκειται να αποβάλει τόσο εύκολα τα δολοφονικά-γενοκτονικά ένστικτά της. Έχουν δίκαιο Σαρκοζί και Μέρκελ: Τι γυρεύει στην Ευρώπη ένας σεσημασμένος γενοκτόνος;

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ, του Κώστα Ιακωβίδη