Θέατρο σκιών ... "Ο Βεζύρης και οι Φυλακές"

Του Οργισμένου

Έργο διδακτικό και ηθικοπλαστικό γιά μικρούς και μεγάλους.

Είναι βράδυ και στο σεράϊ έχουν ανάψει τα κηροπήγια αχνοφέγγοντας το βεζύρη που είναι απλωμένος στην πολυθρόνα δίπλα στο σοφρά. Αργά και ράθυμα ανακάθισε και η πολυθρόνα διαμαρτυρήθηκε για το βάρος τρίζοντας. Ρούφηξε μια γουλιά απο το CHIVAS με παγάκια και έκανε, με το νου, δαχτυλίδια με τον καπνό απο το ναργιλέ. Με το νου μόνο, γιατί ο γιατρός του τόχε απαγορέψει,ένεκα τα κιλά και η χοληστερίνη. Γύρισε το κεφάλι με το χοντρό σβέρκο κατα την Ανατολή, εκεί που έπεφτε το τσιφλίκι του και οραματίσθηκε ένα στρατό απο εργάτες, να χτίζει ψηλές μάντρες με μπεντένια, χοντρά κάγκελα και αγκαθωτά σύρματα. Επι τέλους,αυτό το μονότονο πράσινο του κάμπου που τον είχε κουράσει, τελείωνε.
Ρούφηξε άλλη μιά γουλιά CHIVAS με παγάκια και χτύπησε παλαμάκια.
Ο Χατζηαβάτης ήρθε τρέχοντας με τεμενάδες.
-Τι ορίζεις αφέντη μου,ψέλλισε στα φανερά, γιατί στα κρυφά σκυλόβριζε.
Ο Βεζύρης έγειρε λίγο μπροστά, (η πολυθρόνα ξαναστρίγγλισε),πήρε ένα χαρτί από το σοφρά και τόδωσε στο Χατζηαβάτη, που ήταν ακόμα σκυμένος, αλλά απο μέσα του κρυφογέλαγε.(Του πέρασε απο το μυαλό πόση φασαρία και σκόνη θα σήκωνε πέφτοντας ο Βεζύρης αν έσπαγε η πολυθρόνα. Βλέπεις η σκόνη είχε κάνει στρώμα,απο τότε που οι δούλες του σεραγιού σηκώσανε κεφάλι και διαμαρτυρόντανε με γραφτά. Αμ καλά τις στόλισε εκείνος ο γλύφτης του Βεζύρη που δεν θυμόταν ούτε ο ίδιος πόσα ονόματα είχε).
Απο το ονειροπόλημα τον έβγαλε η φωνή του αφέντη.
-Διάβασε ορέ Χατζατζάρη το χαρτί που σου δωκα, γιατί ξέχασα τα γυαλιά μου στον οντά και δεν καλοβλέπω.
-Αμέσως αφέντη,είπε δυνατά ο λακές και σιγά απο μέσα του "ενώ αν είχες τα γυαλιά θα το καταλάβαινες"
Διάβασε σιωπηλός και μετά σήκωσε το κεφάλι για πρώτη φορά, κοιτώντας το Βεζύρη με μάτια που γυαλίζανε απο απληστία.
-Απο το Μινιστράτο Αδικίας είναι αφέντη μου.Ζητάνε τα τοπογραφικά για την περιοχή που τους είπες να φέρουνε τις φυλακές.
-Τι τοπικά γραφτά θέλουνε ορέ,εγώ δεν έγραψα τίποτα,άλλοι τα γράψανε και τάδωκα στο Μήτρο με τη φυλλάδα που όλο παράδες ζητάει. Γιά το άλλο, είπα στους Μινίστρους όχι γράμματα,θα μας πάρουνε χαμπάρι. Μόνο κουβέντες,ίσες όμως γιατί δεν τους μπιστεύομαι κι όλας και άμα τους κάνει το μέρος, τα γραφτά μετά με τη μία, άξαφνα και στα μουγγά να το τελειώσουμε.
-Όχι τοπικά γραφτά αφέντη μου. Τοπογραφικά. Να σχέδια,πώς είναι η περιοχή,φτάνει δε φτάνει,μικρή μεγάλη, ίσια στραβή,να δούνε κι αυτοί τι άλλα έργα θέλει, τέτοια.
-Ορέ θεοσκοτωμένοι καλαμαράδες δεν κόβει το νιονιό σας. Τα χωράφια είναι ίσα,τίποτα δεν θέλουνε τώρα που έφτιαξα και το δρόμο με πίσσα. Κόβουνε τα χορτάρια και χτίζουνε τη μάντρα κατ'ευτείαν, δεν θέλει ούτε ξεμπάζωμα.
-Ναι αφέντη,αλλά πρέπει να δούνε τον τόπο, πως θα σκάψουνε για τα θεμέλια, βαστάει το χώμα ή δεν βαστάει, άν θέλει τσιμέντα και σίδερα,να τέτοια.
-Τι βαστάει ορέ δεν βαστάει. Τόσους τόνους κρεμμύδια, πατάτες και καρπούζια κρατάει κάθε χρόνο και δεν έπαθε τίποτα κ..
Δεν απόσωσε τα λόγια γιατί μπούκαρε τσιρίζοντας η Αγλαϊα και ξοπίσω ο Μπαρμπαγιώργος βλαστημώντας και σημαδεύοντας το κεφάλι της με ένα τηλέφωνο.
Ο Βεζύρης αλαφιάστηκε. Πετάχτηκε όρθιος (η πολυθρόνα αναστέναξε με ανακούφιση) και ούρλιαξε στον Μπαρμπαγιώργο.
-Άστο κάτω αυτό ορέ τσοπάνη του διαόλου, δεν έχουμε άλλο, τα έσπασες. Άστο κάτω και περιμένω μαντάτο απο το Βαγγέλη.
Ο Μπαρμπαγιώργος σταμάτησε, η Αγλαϊα μούλωξε στη γωνία, ο Χατζηαβάτης γύρισε την πλάτη μή τον δούνε που ξεκαρδίστηκε και την ίδια ώρα με αργό βαρύ βήμα και το σέρτικο να σιγοκαίει στα χείλια, μπήκε ο Βελή Γκέκας. Στο κεφάλι ένα ζευγάρι γυαλιά ένα δεύτερο ζευγάρι στο δεξί χέρι και στο ζερβό ένα μπουκάλι νερό Λουτρακίου.
Χωρίς να δώσει σημασία στον αφέντη, έδωσε τα γυαλιά που κρατούσε στην Αγλαϊα.
-Πάρτα μωρή ρεγάλο. Τα πλέρωσα χρυσάφι αλλά δεν σπάνε με τις σφαλιάρες.
Η Αγλαϊα τάχωσε γρήγορα στον κόρφο.
Ο Βελής γύρισε στο Βεζύρη.
-Τι χαλεύεις με τούτους εδώ?
Κρυφοκοίταζε όμως και το Μπαρμπαγιώργο γιατί δεν είχε εμπιστσύνη στη γκλίτσα του.
Ο Βεζύρης τσιτώθηκε. Δεν του άρεσε το ύφος του Βελή Γκέκα, ούτε το προηγούμενο νταηλίκι του βλάχου που τώρα φερμάριζε ολούθε, μυρίστηκε οτι κάτι πρέπει να είχανε μισοκαταλάβει, σκέφθηκε να πεί κάτι να τους γελάσει,αλλά ποτέ δεν τα πήγαινε καλά ούτε με τη σκέψη ούτε με τα λόγια, βοήθεια απο τον Χατζατζάρη δεν περίμενε, άρχισε να κοκκινίζει και πάνω που πήγε να πάρει μπρός,να τα ξεράσει όλα κι ό,τι γίνει,ήρθε ο κολλητός του ο Σταύρακας τραγουδώντας μόρτικα.
"Άνω κάτω χτές τα κάνανε
στου Μιμάκου τον παλιοτεκέ
πρωϊ-πρωϊ με τη δροσούλα
απάνω στη γλυκειά μαστούρα
μου κ.."
Εδώ σταμάτησε το τραγούδι ο μάγγας βλέποντας την παρέα και το Βεζύρη κατακόκκινο.
-Σεκλετισμένο σε βλέπω αδερφάκι μου. Ποιός σε στεναχώρησε να τόνε ξεφλουδίσω. Είπε και έκανε να σύρει την κάμα που δεν φορούσε. Πρίν απο λίγο καιρό του την πέσανε κάτι χαρτογιακάδες απο το σύστημα, αλλά καθώς πήγε να τραβήξει το λεπίδι να καθαρίσει, κόπηκε μόνος του και απο τότε την άφηνε σπίτι γιατί δεν άντεχε και τα αίματα. Λιγοθυμούσε. Πολλοί μαζευτήκαμε σκέφτηκε ο Βεζύρης και η δουλειά άρχισε να στραβώνει. Τον ζώσανε τα φίδια.
-Τι έγινε μεγάλε? (Πάλι ο Βελής ανάθεμάτονε ρώταγε). Ωραία πράματα μαθαίνω για σένα και μείς στην απέξω? Μονάχος αποφασίζεις και μας περνάς για μ....ες? Κολλεγκιά απο τώρα και ίσια μερτικά. Και γώ γεννήματα έχω,έμπορας είμαι,τόσοι φυλακωμένοι με τα σόγια, τους κολλητούς,τους δικηγόρους,τους νταβατζήδες, τους λαθρέμπορους και τους φύλακες, φτάνουν και περισσεύουν να τα πάρουμε χοντρά μέχρι τρισέγγονα.
Ο Μπαρμπαγιώργος αγρίεψε.
-Καλά μου το πρόφτασε το ανηψούδι μου. Εγώ ρε θεομπαίχτες δηλαδή,πού θα πουλάω τα ζά μου τώρα που ο κοσμάκης δεν έχει και παράδες? Μέσα και γώ στα ίσα γιατί θα σας πάρει ο διάολος. Είπε και σήκωσε τη γκλίτσα απειλητικά.
Το κακό δεν έλεγε να ταλειώσει.Ένα χαμογελαστό πρόσωπο πρόβαλε στην πόρτα.
-Γειά και χαρά στις όμορφες και γειά στις μαυρομάτες. Είπε και γέλασε ο Μορφονιός, έτσι που τόχε πάντα συνήθειο.
Ο Χατζηαβάτης μαζεύτηκε. Του είχανε σφυρίξει παλιότερα για κάτι κλωτσιές και τον ψευτοφοβότανε.
-Γειά χαρά ντάν στην παρέα, καμπάνισε η βαρειά φωνή του Καραγκιόζη.Μαζευτήκατε για μάσα ρε αθεόφοβοι και δεν είπατε τίποτα σε μένα ρε αχάριστοι που εγώ πούλησα τους δικούς μου για χατήρι σας? Σας κατάλαβα ρε γι'αυτό είχα αραιώσει και τώρα θα φύγω τελείως.
-Μπαμπάκο εγώ λέω να φάμε πρώτα και μετά να φύγουμε κλαψούρισε το κολλητήρι που κρυβότανε πίσω του. Απο τότε που δεν είσαι Πρόεδρος έχω να φάω, κανένας δεν μου δίνει. Μιά σβουριχτή τον έκοψε.
-Σκάσε κ......δο και μας ακούνε.
-Μή χτυπάς το παιδί τζόγια μου.
Ο σιόρ Διοννύσης είχε μπεί αθόρυβα και μίλαγε γλυκά.
-Είδα φώς και μπήκα άρχοντές μου, θέλετε να βοηθήσω σε κάτι? Ό,τι θέλετε ο Νιόνιος είναι εδώ.
Καταστροφή σκεφτότανε ο Βεζύρης την ώρα που μυρωδιά απο λιβάνι και τσίκνα μπριζόλας γέμισε την ατμόσφαιρα και μιά άχρωμη φωνή ακούστηκε να λέει.
-Καλησπέρα σας κύριοι,ήρθα να καταθέσω μιά ερώτηση για τις φυλ..
Εκκωφαντικός θόρυβος έκοψε την άχρωμη φωνή. Ο Βεζύρης μη μπορώντας να αντέξει τέτοια πρωτοφανή συγκέντρωση,σωριάστηκε στην πολυθρόνα, αλλά αυτή με εκδικητική διάθεση διαλύθηκε και ο άρχοντας έσκασε στο τσιμέντο.
Κανένας δεν συγκινήθηκε. Μόνο ο Σταύρακας έκανε να βοηθήσει, αλλά θυμήθηκε που τον έκοψε απο πρόεδρο και σταμάτησε.Δεν ήτανε γραφτό να ησυχάσουνε όμως. Απ'έξω ερχότανε μιά ομάδα συζητώντας ζωηρά. Η παρέα στο σεράϊ πάνιασε. Θυμήθηκε το στραπατσάρισμα με την ΗΡΩΝ τότε απο την Πρωτοβουλία (που κακοχρόνο νάχει)και που τους έγινε στενός κορσές ένα χρόνο τώρα.
Μουγγαμάρα έπεσε και μόνο ο Σταύρακας είπε να τσαντιστεί αλλά το σκέφτηκε καλύτερα και το βούλωσε. "Αύριο, μονολόγησε,αύριο θα τους περιλάβει ο αλλο-δημοτικο-ανώνυμος και βάλε και θα δούνε αυτοί".
Πέρα κατά τη Θήβα, μιά φιγούρα σαν κακκογεμισμένο τσουβάλι με κοπριά, κύτταγε ένα κάδρο στον τοίχο, που έδειχνε ένα λεβέντη μουστακαλή με φουστανέλλα και χρυσοκέντητο γελέκι.Ύστερα έρριξε μιά γρήγορη ματιά σε κάτι στίβες με παλιά βιβλία που γράφανε στο εξώφυλλο "αρχείο", ρεύτικε και ξαναπήγε στο τραπέζι να ξαναφάει.
Ακριβώς όπως κάνουνε όλοι οι κλέφτες και τα ζώα. Όποτε βρούνε φαϊ, τρώνε.
Στα Βάγια πάλι στον πάνω μαχαλά, μιά μεσήλικη συνταξιούχα, λογάριζε τις επόμενες υπόγειες κινήσεις της.