Οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν από τις εκλογικές αναμετρήσεις εφεξής θα είναι υποχρεωμένες εκ των πραγμάτων να εντάσσουν στο πρόγραμμά τους πολιτικές αντιμετώπισης και κυρίως διαχείρισης της μη νόμιμης μετανάστευσης, όπως είναι η πολιτικά ορθή απόδοση της διαρκώς ογκούμενης μετακίνησης πληθυσμών από την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη.
Για πολλά χρόνια τα αρμόδια «πράσινα» και «γαλάζια» υπουργεία ακολούθησαν την ελληνική μέθοδο τού βλέποντας και κάνοντας και μάλιστα από την ανάποδη. Ούτε έβλεπαν ούτε έκαναν και απλώς φόρτωναν την εν πολλοίς αναρμόδια Αστυνομία να σιδερώνει τις πτυχές ενός πρωτοφανούς σε έκταση παγκόσμιου κοινωνικού φαινομένου. Και την κοινωνία να αναπτύσσει σύνδρομα ξενοφοβίας και ρατσισμού, τα οποία θα οξυνθούν όταν η ελληνική επικράτεια και πολιτεία θα αδυνατεί πλήρως να περιθάλπει έστω προσωρινά και στοιχειωδώς να εντάσσει περί τις 200 χιλιάδες μετανάστες κάθε χρόνο.
Πάνω στη σύγχυση και τον πανικό τους αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες έφτασαν πρόσφατα στο σημείο να προτείνουν τη δρομολόγηση πλοίων μεταγωγής μεταναστών, οι οποίοι θα διασώζονται ή θα συλλαμβάνονται στις ακτογραμμές του Αιγαίου, ως συνέπεια της έντασης των μέτρων αποτροπής από την ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, που θα κορυφωθούν τους προσεχείς μήνες.
Οι δυνατότητες των κέντρων υποδοχής ακόμα και στην πλήρη ανάπτυξή τους δεν μπορούν να καλύψουν πάνω από 10 χιλιάδες άτομα. Τον χρόνο που πέρασε περίπου 100 χιλιάδες μετανάστες έγιναν ελεύθεροι εκδιωκόμενοι, που εξασφαλίζουν αυτοσχεδιάζοντας ζωτικό χώρο, στέγη, τροφή και περίθαλψη. Αλλοι υποβάλλουν αιτήσεις ασύλου για να κερδίσουν χρόνο και άλλοι συγκεντρώνονται στα μεγάλα λιμάνια κοιτάζοντας δυτικά.
Οφείλουν οι κυβερνώντες να αντιληφθούν ότι η αποτροπή και οι παράνομες επαναπροωθήσεις από ξηρά και θάλασσα πνίγουν ανθρώπους στο Αιγαίο ή κομματιάζουν άλλους στα ναρκοπέδια του Εβρου. Και πάντως αυξάνουν τον τζίρο των δουλεμπόρων, που υπολογίζεται περίπου σε ένα δισ. ευρώ τον χρόνο, από την πλευρά της Τουρκίας. Ακόμα και κακούργημα να γίνει το δουλεμπόριο, το οικονομικό κίνητρο είναι τεράστιο.
Η Ευρώπη, από την πλευρά της, έχει μερικώς εξασφαλίσει τις πλάτες της έναντι του ελληνικού προβλήματος με τη συνθήκη του Δουβλίνου 2, που επιβάλλει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στη χώρα στην οποία πρωτοεισήλθαν. Επίσης, η Τουρκία δεν εφαρμόζει το υπογραφέν από το 2001 πρωτόκολλο επανεισδοχής και δέχεται πίσω ελάχιστους και μόνο Τούρκους πολίτες, τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες.
Η διοχέτευση εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών κάθε χρόνο προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας δεν μπορεί να αναχαιτιστεί ούτε από τις ευρωπαϊκές πιέσεις. Οι γείτονες γνωρίζουν ότι ακόμα και αν ενταχθούν κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κανείς από όσους έχουν περάσει στην Ευρώπη μέσω των εδαφών της δεν θα γυρίσει εκεί. Και ότι ελάχιστοι απ' όσους συνεχίσουν να έρχονται θα μένουν εκεί. Πάλι θα τους περνούν στο Αιγαίο και το Δουβλίνο 2 δεν θα είναι εφαρμόσιμο γι' αυτούς και λόγω γεωγραφικών συνθηκών (15.οοο χιλιόμετρα ακτογραμμές). Πώς να αποδειχτεί ότι προήλθαν από 'κεί;
Το άλλο μέτρο της ευρωπαϊκής ενίσχυσης κρατών σε περιοχές της Γης που παράγουν μετανάστες ώστε να συγκρατήσουν τους πληθυσμούς είναι ανεδαφικό σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, που δέχεται μετανάστες από περιοχές μεγάλης αστάθειας (Κεντρική Ασία, Ανατολικό Κέρας της Αφρικής). Τέτοια μέτρα εξυπηρετούν μεγάλες αποικιοκρατικές ευρωπαϊκές δυνάμεις για να συγκρατούν πληθυσμούς σε κράτη που ήδη ελέγχουν.
Κοντολογίς, αποτροπή του φαινομένου είναι ανέφικτη χωρίς μεσαιωνικές ανθρωποθυσίες στην αλυσίδα της φυγής προς την ελπίδα, διακρατικά. Και τι μένει; Να προετοιμαστεί η ελληνική κοινωνία και να μην αντιδρά υστερικά σε μέτρα διαχείρισης, με ορθολογική ανάπτυξή τους, πανελλαδικά στην πρώτη φάση. Για ανθρώπους πρόκειται, όχι για σκουπίδια και αντιδράσεις τύπου ΧΥΤΑ. Σε δεύτερη φάση, ανεύρεση νομικής φόρμουλας για ισόρροπη κατανομή νομιμοποιημένων μεταναστών στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, η ευαίσθητη Σκανδιναβία, που κατηγορεί μονίμως την Ελλάδα, μπορεί να απορροφήσει μερικά εκατομμύρια στις αχανείς της εκτάσεις.
enet.gr, ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΝΕΛΛΟΥ
Για πολλά χρόνια τα αρμόδια «πράσινα» και «γαλάζια» υπουργεία ακολούθησαν την ελληνική μέθοδο τού βλέποντας και κάνοντας και μάλιστα από την ανάποδη. Ούτε έβλεπαν ούτε έκαναν και απλώς φόρτωναν την εν πολλοίς αναρμόδια Αστυνομία να σιδερώνει τις πτυχές ενός πρωτοφανούς σε έκταση παγκόσμιου κοινωνικού φαινομένου. Και την κοινωνία να αναπτύσσει σύνδρομα ξενοφοβίας και ρατσισμού, τα οποία θα οξυνθούν όταν η ελληνική επικράτεια και πολιτεία θα αδυνατεί πλήρως να περιθάλπει έστω προσωρινά και στοιχειωδώς να εντάσσει περί τις 200 χιλιάδες μετανάστες κάθε χρόνο.
Πάνω στη σύγχυση και τον πανικό τους αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες έφτασαν πρόσφατα στο σημείο να προτείνουν τη δρομολόγηση πλοίων μεταγωγής μεταναστών, οι οποίοι θα διασώζονται ή θα συλλαμβάνονται στις ακτογραμμές του Αιγαίου, ως συνέπεια της έντασης των μέτρων αποτροπής από την ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, που θα κορυφωθούν τους προσεχείς μήνες.
Οι δυνατότητες των κέντρων υποδοχής ακόμα και στην πλήρη ανάπτυξή τους δεν μπορούν να καλύψουν πάνω από 10 χιλιάδες άτομα. Τον χρόνο που πέρασε περίπου 100 χιλιάδες μετανάστες έγιναν ελεύθεροι εκδιωκόμενοι, που εξασφαλίζουν αυτοσχεδιάζοντας ζωτικό χώρο, στέγη, τροφή και περίθαλψη. Αλλοι υποβάλλουν αιτήσεις ασύλου για να κερδίσουν χρόνο και άλλοι συγκεντρώνονται στα μεγάλα λιμάνια κοιτάζοντας δυτικά.
Οφείλουν οι κυβερνώντες να αντιληφθούν ότι η αποτροπή και οι παράνομες επαναπροωθήσεις από ξηρά και θάλασσα πνίγουν ανθρώπους στο Αιγαίο ή κομματιάζουν άλλους στα ναρκοπέδια του Εβρου. Και πάντως αυξάνουν τον τζίρο των δουλεμπόρων, που υπολογίζεται περίπου σε ένα δισ. ευρώ τον χρόνο, από την πλευρά της Τουρκίας. Ακόμα και κακούργημα να γίνει το δουλεμπόριο, το οικονομικό κίνητρο είναι τεράστιο.
Η Ευρώπη, από την πλευρά της, έχει μερικώς εξασφαλίσει τις πλάτες της έναντι του ελληνικού προβλήματος με τη συνθήκη του Δουβλίνου 2, που επιβάλλει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στη χώρα στην οποία πρωτοεισήλθαν. Επίσης, η Τουρκία δεν εφαρμόζει το υπογραφέν από το 2001 πρωτόκολλο επανεισδοχής και δέχεται πίσω ελάχιστους και μόνο Τούρκους πολίτες, τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες.
Η διοχέτευση εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών κάθε χρόνο προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας δεν μπορεί να αναχαιτιστεί ούτε από τις ευρωπαϊκές πιέσεις. Οι γείτονες γνωρίζουν ότι ακόμα και αν ενταχθούν κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κανείς από όσους έχουν περάσει στην Ευρώπη μέσω των εδαφών της δεν θα γυρίσει εκεί. Και ότι ελάχιστοι απ' όσους συνεχίσουν να έρχονται θα μένουν εκεί. Πάλι θα τους περνούν στο Αιγαίο και το Δουβλίνο 2 δεν θα είναι εφαρμόσιμο γι' αυτούς και λόγω γεωγραφικών συνθηκών (15.οοο χιλιόμετρα ακτογραμμές). Πώς να αποδειχτεί ότι προήλθαν από 'κεί;
Το άλλο μέτρο της ευρωπαϊκής ενίσχυσης κρατών σε περιοχές της Γης που παράγουν μετανάστες ώστε να συγκρατήσουν τους πληθυσμούς είναι ανεδαφικό σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, που δέχεται μετανάστες από περιοχές μεγάλης αστάθειας (Κεντρική Ασία, Ανατολικό Κέρας της Αφρικής). Τέτοια μέτρα εξυπηρετούν μεγάλες αποικιοκρατικές ευρωπαϊκές δυνάμεις για να συγκρατούν πληθυσμούς σε κράτη που ήδη ελέγχουν.
Κοντολογίς, αποτροπή του φαινομένου είναι ανέφικτη χωρίς μεσαιωνικές ανθρωποθυσίες στην αλυσίδα της φυγής προς την ελπίδα, διακρατικά. Και τι μένει; Να προετοιμαστεί η ελληνική κοινωνία και να μην αντιδρά υστερικά σε μέτρα διαχείρισης, με ορθολογική ανάπτυξή τους, πανελλαδικά στην πρώτη φάση. Για ανθρώπους πρόκειται, όχι για σκουπίδια και αντιδράσεις τύπου ΧΥΤΑ. Σε δεύτερη φάση, ανεύρεση νομικής φόρμουλας για ισόρροπη κατανομή νομιμοποιημένων μεταναστών στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, η ευαίσθητη Σκανδιναβία, που κατηγορεί μονίμως την Ελλάδα, μπορεί να απορροφήσει μερικά εκατομμύρια στις αχανείς της εκτάσεις.
enet.gr, ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΝΕΛΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου