Αποκαλυπτήρια προτομής του "ΗΡΩΑ ΛΑΜΠΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ" απο το Λεοντάρι
Έπεσε στην Κύπρο μαχόμενος κατά των τούρκων την 16-8-1974
ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ
1 σχόλιο:
Σχολιαστής
είπε...
Με ένα ποίημα θα αποδώσω τιμή στο "γείτονα" ήρωα: Αποχαιρετισμός (Του Γιάννη Ρίτσου)
"Κι αλήθεια, ξέχασα να σας πω το κυριότερο,-που μόλις τώρα το' μαθα- δεν είναι τόσο δύσκολος ο θάνατος. Το αντίθετο μάλιστα. Και σας βεβαιώνω τώρα με το αίμα μου: ποτέ δεν ήταν τόσο ευτυχισμένος ο Χριστός όσο την ώρα που το τελευταίο καρφί τον άφησε ακίνητο, χωρίς να τον σκοτώσει, για να κοιτάξει κατάματα τον ουρανό και τη θυσία του, ποτέ ο Προμηθέας δεν αντίκρυσε τόσο γαλήνια κι ολόφωτα τον κόσμο όσο την ώρα που το ράμφος του όρνεου βρήκε τα μάτια του, ξέροντας, τότε μόνο, πως είχε αξιωθεί να δώσει το φώς και τη φωτιά στον άνθρωπο ...;"
"Με τούτη την αγάπη, λέω, πως μια μέρα, οι ξυλινοι σταυροί θα μπουμπουκιάσουν τριαντάφυλλα -ναι, κι ο δικός μου ο σταυρός, ο καμένος, ο πέτρινος με τούτη λέω την αγάπη μια μέρα θα λυγίσουμε κείνους που φέρνουν τ' άδικο και σπέρνουνε το μίσος. Τούτη είναι η εντολή μου - μ'ολο που αυτή την ώρα δεν το 3έρω το μίσος σα να μην το' μαθα ποτές ή να το ξέχασα.Γειά σας."
"O άνθρωπος είναι πιο τρανός απ' την καθημερινή την έγνοια του. Κι έλεγα πάλι που άνθρωπος αρχίζει από την έγνοια του για το ψωμί Κι όλο τραβάει πιο πέρα απ'τη σκλαβιά του, από σκλαβιά σε σκλαβιά, από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα, απ' το ξεσκλάβωμα της πατρίδας, στο ξεσκλάβωμα του κόσμου, ώσπου να νιώσει, μπαίνοντας ίσα στον ουρανό, να αχνίζει το φεγγαρι στο κόρφο του, ώσπου να κλάψεις μια νύκτα για από αγάπη για όλο τον κόσμο ...;"
1 σχόλιο:
Με ένα ποίημα θα αποδώσω τιμή στο "γείτονα" ήρωα:
Αποχαιρετισμός
(Του Γιάννη Ρίτσου)
"Κι αλήθεια, ξέχασα να σας πω το κυριότερο,-που μόλις τώρα
το' μαθα-
δεν είναι τόσο δύσκολος ο θάνατος. Το αντίθετο μάλιστα.
Και σας βεβαιώνω τώρα με το αίμα μου:
ποτέ δεν ήταν τόσο ευτυχισμένος ο Χριστός
όσο την ώρα που το τελευταίο καρφί τον άφησε ακίνητο, χωρίς
να τον σκοτώσει,
για να κοιτάξει κατάματα τον ουρανό και τη θυσία του,
ποτέ ο Προμηθέας δεν αντίκρυσε τόσο γαλήνια κι ολόφωτα τον
κόσμο
όσο την ώρα που το ράμφος του όρνεου βρήκε τα μάτια του,
ξέροντας, τότε μόνο, πως είχε αξιωθεί να δώσει το φώς και τη
φωτιά στον άνθρωπο ...;"
"Με τούτη την αγάπη, λέω, πως μια μέρα, οι ξυλινοι σταυροί
θα μπουμπουκιάσουν τριαντάφυλλα -ναι, κι ο δικός μου ο
σταυρός, ο καμένος, ο πέτρινος
με τούτη λέω την αγάπη μια μέρα θα λυγίσουμε
κείνους που φέρνουν τ' άδικο και σπέρνουνε το μίσος. Τούτη είναι
η εντολή μου -
μ'ολο που αυτή την ώρα δεν το 3έρω το μίσος
σα να μην το' μαθα ποτές ή να το ξέχασα.Γειά σας."
"O άνθρωπος είναι πιο τρανός απ' την καθημερινή την έγνοια του.
Κι έλεγα πάλι που άνθρωπος αρχίζει από την έγνοια του για
το ψωμί
Κι όλο τραβάει πιο πέρα απ'τη σκλαβιά του,
από σκλαβιά σε σκλαβιά, από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα,
απ' το ξεσκλάβωμα της πατρίδας, στο ξεσκλάβωμα του κόσμου,
ώσπου να νιώσει, μπαίνοντας ίσα στον ουρανό,
να αχνίζει το φεγγαρι στο κόρφο του,
ώσπου να κλάψεις μια νύκτα για από αγάπη για όλο τον κόσμο ...;"
Δημοσίευση σχολίου