To Ολοκαύτωμα του Διστόμου

[[ δαμ-ων ]]

"...Στις 10 Ιουνίου 1944 ο τόπος μας γνώρισε μία από τις αγριότερες σφαγές που έγιναν ποτέ στον κόσμο. Διακόσιοι δεκαοκτώ συμπατριώτες μας θανατώθηκαν από τους Ναζί του Χίτλερ χωρίς να μάθουν ποτέ το γιατί.

Ανάμεσα σ' αυτούς ανήμποροι γέροι, έγκυες γυναίκες, αβάπτιστα μωρά πρόσφεραν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, την ειρήνη, τον πολιτισμό. "

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

- Σάββατο 10 Ιουνίου 1944.

Τα νέα από το μέτωπο ήταν καλά.

Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα εργασίας και ελπίδας. Η μέρα της λευτεριάς και της ειρήνης κοντοζύγωνε. Τέσσερις μέρες πριν, στις 6 Ιουνίου, οι σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στη Νορμανδία. Οι Γερμανοί κατακτητές βλέποντας να φτάνει το τέλος της αυτοκρατορίας τους καταλαμβάνονται από αμόκ καταστροφής. Βγάζουν διαταγές γενοκτονίας:

"Ένας Γερμανός σκοτωμένος - πενήντα Ελληνες, δέκα Γερμανοί - ένα χωριό"

Ήθελαν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους ώστε να πάψουν να ενισχύουν τις οργανωμένες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή. Έτσι στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εκείνο το φοβερό πρωϊνό μια φάλαγγα επτά αυτοκινήτων με γερμανούς στρατιώτες (2ος λόχος του 2ου τάγματος του 7ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας των Ες - Ες με έδρα την Λιβαδειά), ξεκίνησε από τη Λιβαδειά με κατεύθυνση προς το Δίστομο. Από αυτά τα δύο πρώτα που προπορεύονταν αρκετά, ήταν Ελληνικά επιταγμένα, γεμάτα με Γερμανούς στρατιώτες ντυμένους μαυραγορίτες. Αυτοί θα πρωτοχτυπούσαν τους αντάρτες που ανύποπτοι θα πλησίαζαν τα αυτοκίνητα και θα ενισχύονταν από τη δύναμη που θα ακολουθούσε. Πίσω τους ακολουθούν καμιόνια, φορτωμένα στρατιώτες με πλήρη πολεμική εξάρτυση. Στο δρόμο συλλαμβάνουν ομήρους, σκοτώνουν, λεηλατούν. Κατά τις 10 το πρωί, 45 στρατιωτικά καμιόνια μπαίνουν στο χωριό και στάθμευσαν στην πλατεία. Την ίδια ώρα, αυτοκίνητα ελληνικά με μεταμφιεσμένους ναζί κινούνται προς το χωριό Στείρι, έχοντας πληροφορίες ότι προς τα εκεί κινήθηκε τμήμα ανταρτών του ΕΛΑΣ. Έξω, όμως, από το Στείρι, θα πέσουν σε ενέδρα των ανταρτών και θα πάθουν πανωλεθρία. Έτσι, υποχωρώντας άτακτοι και πανικόβλητοι, αφού δολοφονούν όσους βρίσκουν στο δρόμο τους, θα συμπτυχθούν στο Δίστομο. Εκεί θα ξεσπάσουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα κατά των άμαχων κατοίκων, κυρίως γερόντων, γυναικών, παιδιών και βρεφών. Ήταν απόγευμα, όταν διέταξαν τους Διστομίτες να κλειστούν στα σπίτια τους. Σε λίγο, άρχισε το μακελειό. Από τα στρατιωτικά αυτοκίνητα ξεπετάχτηκαν οι άνδρες των Ες - Ες, ξεχύθηκαν στα σοκάκια, όρμησαν μέσα στα σπίτια κι άρχισαν να σκοτώνουν αδιακρίτως. Διακόσιοι δέκα οχτώ κάτοικοι του χωριού βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Απ' αυτούς, 20 ήταν μωρά, 45 παιδιά ηλικίας 5 - 20 ετών, 111 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 20 - 60 ετών και 42 γέροι 60 - 85 ετών. Όταν η ζωή έσβησε από το Δίστομο και τη θέση της πήρε ο θάνατος, τα ανθρωποειδή του φασισμού άρχισαν τη λεηλασία. Ό,τι πολύτιμο έβρισκαν, το μετέφεραν στα καμιόνια κι ό,τι δεν μπορούσε να κουβαληθεί ως τα ' κει το κατέστρεφαν. Πάνω από μια ώρα κράτησε η θηριωδία. Τη σταμάτησε το σούρουπο. Οι βάνδαλοι μπήκαν στα αυτοκίνητα και πήραν το δρόμο του γυρισμού προς τη Λιβαδειά.

“Η σφαγή του Διστόμου ήταν ένα έγκλημα απ’ αυτά που ανεβάζουν τα θύματα στην τιμητική θέση των μαρτύρων και τους θύτες στην αιώνια καταφρόνια.”

"Αποτελεί κατάπτυστο γεγονός για τον πολιτισμό εκείνων που φιλοδόξησαν να κυβερνήσουν τον κόσμο και που κατέδειξε ότι ο μέχρι σήμερα πολιτισμός καμιά εν γένει επίδραση δεν είχε στις εγκληματικές ψυχές τους" (Νυρεμβέργη). 60 χρόνια από τη σφαγή και το ολοκαύτωμα του Διστόμου

Πέρα στο μονοπάτι, βροντοφωνάζει το χωνί

κραυγές πνιχτές, άγρια σημαίνει η καμπάνα

πρόβαλαν στο χωριό οι Γερμανοί,

ξεμαλλιασμένη τρέχει κάθε μάνα.

Τα πρώτα σπίτια κύκλωσαν οι λύκοι.

Χυμούν στις πόρτες, ορμούν τις σπάζουν.

Στριγγλιές, αντάρα, χαλασμός και φρίκη.

Με βία γυμνώνουν τα σπαθιά και σφάζουν.

Θανάτου ανατριχίλα στον αγέρα

σπαραχτικό ένα κλάμα, φωνές, αλοί μου

μου σφάζουνε το γέρο μου πατέρα,

σφάζουν εμένα, σφάζουν το παιδί μου.

Μισοσφαγμένη μία κόρη την αρπάζουν

τριάντα Ούννοι. Η άμοιρη είναι μόνη.

Στην εκκλησία μπροστά την ατιμάζουν

και ο οφιτσίερ από κοντά τούς καμαρώνει

Το Δίστομο είναι βόγγος συνταράζει.

Ποτάμι το αίμα στις στράτες του κυλάει.

Κάθε φαμίλια σπαρταρά, στενάζει

όμως κανένας δεν προδίνει, δε λυγάει

Φεύγουνε τραγουδώντας οι σταυροφόροι της σφαγής

θεμελιωτές της βίας και του τρόμου!

μαρτυρικός ο βόγγος του Διστόμου

ακούγεται στα πέρατα της γης.