Μ. Αλέξανδρος ( 5ο Μέρος )

[[δαμ-ων ]]

Από το έργο του Αλέξανδρου δημιουργήθηκαν οι συνθήκες εκείνες, που έκαναν δυνατή την επικράτηση, μετά από 4 αιώνες του Χριστιανισμού. Χωρίς το έργο του Αλέξανδρου δεν μπορεί να νοηθεί καν ότι ήταν δυνατό να εμφανιστεί η Χριστιανική θρησκεία με τη μορφή που εμφανίστηκε και να κυριαρχήσει στον κόσμο της Εγγύς Ανατολής, της Μεσογείου και της Ευρώπης. Ο Χριστιανικός μονοθεϊσμός, στον κύκλο της θρησκευτικής ζωής, άνθισε και βασίστηκε πάνω στο έδαφος του πολιτικού και του ιστορικού κοσμικού ενισμού προς τον οποίο έτεινε ο Αλέξανδρος και που δημιούργησε το κοσμοϊστορικό του έργο. Κι αν θεωρήσουμε, όπως άλλωστε είναι αληθές, ότι η επικράτηση της Χριστιανικής θρησκείας είναι το κοσμοϊστορικότερο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, γίνεται κατανοητός κι αποδεικνύεται σαν απόλυτα βάσιμος ο χαρακτηρισμός του Αλέξανδρου ότι είναι μία από τις κοσμοϊστορικότερες προσωπικότητες.

Ο γιος του Δία, ο Αλέξανδρος, προετοίμασε το δρόμο για τον Υιό του Θεού, τον Χριστό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο Αλέξανδρος είναι η αρχή και ο Χριστός το τέλος αυτής της μεγάλης εποχής, που προετοίμασε την ανθρωπότητα για να δεχθεί το λόγο του Υιού του Θεού και να εγκαθιδρυθεί έτσι ο Χριστιανισμός. Από τον ένα υιό του Θεού λοιπόν στον άλλον Υιό του Θεού!
Ο Αλέξανδρος επάξια μπορεί να ανακηρυχθεί πρόδρομος του Χριστού στο πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, γιατί το έργο του είχε σαν συνέπεια να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα σ’ όλη την Ανατολή και τη Μεσόγειο. Σε ποιά γλώσσα, άραγε, θα μπορούσαν να γραφούν τα Ευαγγέλια και τα άλλα βιβλία της Χριστιανικής Αγίας Γραφής, απ’ όπου μεταφράστηκαν αργότερα σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου; Και υπάρχει πιο ζωντανή, πιο γλαφυρή, πιο πλούσια γλώσσα για ν’ αποδοθούν οι πανανθρώπινες ιδέες που εκφράστηκαν από τον μεγάλο Διδάσκαλο;
Έτσι η κυριαρχία αυτή του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, με τις θαυμάσιες φιλοσοφικές απόψεις για τη ζωή και το θείο, με την ιδέα του « καλού κ’αγαθού » προπαρασκεύασε το έδαφος για να εδραιωθεί ο Χριστιανισμός. Συνεπώς ο Αλέξανδρος υπήρξε ο πρωτοπόρος και ο πρωτεργάτης του Χριστιανισμού.

Κανένα έργο στην παγκόσμια ιστορία δεν φέρει περισσότερο από το έργο του Αλέξανδρου τη σφραγίδα μιας προσωπικής ιδιοφυίας. Αυτή δεν είναι άποψη ορισμένων ελλήνων εθνικιστών, αλλά των περισσότερων ξένων ιστορικών και μελετητών της προσωπικότητας των ιστορικών προσώπων. Ο Bengtson αναφέρει: « Αν κάπου στην ιστορία του κόσμου υπάρχει μια ισχυρότατη προσωπικότητα, τότε μόνον εδώ έγινε αισθητή η πρωτοβουλία της μεγάλης ατομικής προσωπικότητας του Αλέξανδρου∙ αυτή ήταν που έδωσε στον κόσμο ένα νέο πρόσωπο ». Και ο Αλέξανδρος από εσωτερική άποψη ξέφυγε από τα όρια της προσωπικότητας, έγινε ατομικότητα, επιβεβαιώνοντας την κοσμική του αποστολή, όπως αναφέρει ο ιστορικός και εσωτεριστής Μπόρις Μουράβιεφ στο έργο του “Γνώση”.
Επίλογος Ο Αλέξανδρος ως ιστορία και θρύλος εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής έρευνας, να θερμαίνει τη ζωή και να πλουτίζει τη λογοτεχνία και την τέχνη, κατακτώντας καρδιές των λαών του κόσμου όπως χθές , σήμερα και για πάντα. Αυτό βεβαιώνει και το ασταμάτητο ενδιαφέρον και η συγκίνηση που προκαλούν σε όλο τον κόσμο τα ανασκαφικά ευρήματα, που σχετίζονται με τη ζωή, το θάνατο και γενικά την εποχή του, ευρήματα άφθονα στη μακεδονική γη που τον γέννησε, στην Πέλλα, και που εμείς οι αρχαιολόγοι αυτού του τόπου τα αγγίζουμε καθημερινά και για σας , τους σημερινούς απόγονους του Μ.Αλεξάνδρου, είναι μια πολύτιμη κληρονομιά . Ο Πλούταρχος εις το βιβλίον του «Ηθικά περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής» αναφέρει: «οι χώρες που δεν γνώρισαν τον Αλέξανδρον, είναι σαν να μην είδαν το φως του ηλίου» και εις άλλο σημείο γράφει: «ο Αλέξανδρος από όσα δίδαξε, όσα είπε ή έπραξε, αποδεικνύεται φιλόσοφος». Η συγκλονιστική ομιλία του Αλεξάνδρου στην ΩΠΗ, γνωστή ως όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώπιον 9.000 Αξιωματούχων Ελλήνων και Ασιατών, αποτελεί για τους ηγέτας όλων των λαών και διεθνών οργανισμών φωτεινό παράδειγμα στην πορεία για την Τρίτη χιλιετία. Ο όρκος του Αλεξάνδρου στην “Όπιν” είναι γνωστός, αλλά δεν έχει τονισθεί ότι ξεχύθηκε από την Μακεδονία όχι για να υποτάξει λαούς ή να κατακτήσει πλούτη ούτε να ικανοποιήσει πάθη, αλλά για να ενώσει όλους τους ανθρώπους με τα δεσμά της ειρήνης, της ομόνοιας και της αμοιβαίας επικοινωνίας. Την επιθυμία του αυτή, όπως γράφει ο Πλούταρχος, την διετύπωσε και πριν ακόμη αρχίσει την εκστρατεία του όταν συναντήθηκε με τον Διογένη στην Κόρινθο. Όταν ρώτησε τον Διογένη τι θέλει, εκείνος του είπε να φύγει από μπροστά του για να μην καλύπτει τον ήλιο που τον φώτιζε. Ο Αλέξανδρος δεν θύμωσε αλλά είπε: «Εάν δεν σκεπτόμουν να αναμείξω τα βάρβαρα έθνη με την Ελλάδα και διατρέχοντας όλη την Ήπειρο να την εκπολιτίσω και αφού βρω τα πέρατα της γης και τον ωκεανό της θάλασσας, να εκτείνω έως εκεί την Μακεδονία και να σπείρω και ν’ απλώσω την Ελληνική δικαιοσύνη και ειρήνη, σε όλα τα μέρη του κόσμου, δεν θα καθόμουν άπρακτος μεταχειριζόμενος την εξουσία για σωματικές απολαύσεις αλλά θα ζήλευα την απλότητα του Διογένη». Έκανε πράξη ότι την εξουσία δεν θα μετεχειρίζετο για απολαύσεις.
Όταν στα Ιεροσόλυμα οι Εβραίοι του προσέφεραν χρυσόν και αργυρόν, αρνήθηκε να τα παραλάβει, γράφει ο Ψευδοκαλισθένης.
Προ ετών ο Πρέσβυς μας εις το Ισλαμαμπάτ, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, μας μετέφερε ότι και σήμερα εις τα Σχολεία του Πακιστάν διδάσκεται ότι όταν πέθανε ο Αλέξανδρος και τον έβαλαν στο φέρετρο, τον περιέφεραν στην πόλη με τα χέρια έξω από το φέρετρο και φώναζαν «Ο Αλέξανδρος με καθαρά χέρια γεννήθηκε και με καθαρά χέρια πηγαίνει στον άλλο κόσμο».
Ο Αλέξανδρος εσέβετο το δημόσιο χρήμα και ήτο φιλάνθρωπος. Τιμώρησε σκληρότατα,
γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, όσους κατεχράσθησαν δημόσιον χρήμα και συμπεριεφέρθησαν κακώς εις τους πολίτας.
Ο Αλέξανδρος δεν ακολούθησε την συμβουλή του Αριστοτέλη να συμπεριφέρεται διαφορετικά στους Έλληνας και τους μη Έλληνας. Με τον σεβασμό των ηθών και εθίμων των υποτελών, την βαθμιαία εξάλειψη της διακρίσεως σε κατακτητές και κατακτηθέντας, εξύψωσε τους λαούς που κατέκτησε, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, γι’ αυτό και αγαπάται και σήμερα από τους λαούς των χωρών αυτών και σε δεκάδες χώρες Ανατολής και Δύσης, η λαϊκή μούσα τον θεωρεί δικό της. Ο Montesquieu έγραψε: «μόλις έλειψε ο Αλέξανδρος ορφάνεψαν τα έθνη».
Ο Παύλος Τζερμιάς αναφέρει ότι ο Βολταίρος έγραψε: «Ο Αλέξανδρος άλλαξε το πρόσωπο της Ασίας, της Ελλάδος, της Αιγύπτου και έδωσε στον κόσμο νέα κατεύθυνση».
Το επιστημονικό έργο των Αράβων φιλοσόφων, που ήτο συνέπεια του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έγραψε ο D. Overbye εις τους NewYorkTimes ανεκόπη από τις σταυροφορίες τους Μογγόλους, και τους Οθωμανούς με την επικράτηση των οποίων επί πέντε αιώνες δεν υπήρξε ούτε ένας πνευματικός άνθρωπος.
Οι Οθωμανοί, γράφει ο Overbye, δεν ενδιαφέροντο για επιστήμες και δεν ταυτίζονται, αναφέρει ο Καθηγητής Ρωμανός, με το Ισλάμ.
Όχι τυχαία συνεπώς, ο Μωάμεθ εις το Κοράνιο αναφέρεται εις τον Δικέρατον Βασιλέα (τον Αλέξανδρον) ως είδος προφήτου που έχει την δύναμιν να τιμωρήσει όσους αδικούν και να δώσει εξαιρετικές αμοιβές εις όσους πιστεύουν και κάνουν έργα αγαθά.
Οι Βουδισταί τον τιμούν ως Ισόθεον.
Οι Πακιστανοί και σήμερα τον θεωρούν ως εθνικό των ήρωα.
Οι Εβραίοι ανά τους αιώνες και σήμερα έχουν το όνομα Αλέξανδρος, ως
συνέπεια της αποφάσεως του Αρχιερέα των Εβραίων «να μείνει στην αιωνιότητα το όνομα Αλέξανδρος» δια τον σεβασμόν εις τον Αρχιερέα και στους τρόπους λατρείας των Εβραίων που έδειξε ο Αλέξανδρος κατά την
επίσκεψη του στα Ιεροσόλυμα.
Ο Άγιος Νεκτάριος εις το βιβλίο του «Αι Οικουμενικοί Σύνοδοι» γράφει: «ο διασπαρείς υπό του Αλεξάνδρου Ελληνισμός προπαρασκεύασε την οδό του Χριστιανισμού από τον Αυτοκράτορα Μέγαν Κωνσταντίνον».
Ο Μέγας Βασίλειος, όχι τυχαία απευθυνόμενος εις τους νέους, προβάλλει τον Αλέξανδρο ως υπόδειγμα εγκράτειας.
Ο Αλέξανδρος τιμάται και θα τιμάται αιωνίως από τις μεγάλες θρησκείες, συνεπώς σενάρια που θα κηλιδώνουν την προσωπικότητα του θα χαρακτηρισθούν ως ευτελή.
Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, η κοινή λογική διαψεύδει τους ισχυρισμούς ότι ο Αλέξανδρος ήτο ομοφυλόφιλος ή μέθυσος. Διότι θα ήτο αδύνατο ο
Αλέξανδρος να επιτύχει ή οδηγήσει τον στρατό του σε άθλους, τους οποίους κανένας προ αυτού ή και μέχρι σήμερα επέτυχε.
Τα συμπόσια του, κατά τον Αριστόβουλο, δεν κρατούσαν πολύ χάριν του κρασιού, αφού ο Αλέξανδρος δεν έπινε πολύ.
Ο Πλούταρχος με πηγή το ημερολόγιο του Αλεξάνδρου, εις το βιβλίο του
«Βίοι Παράλληλοι, §23» γράφει: «Και στο κρασί επίσης ήταν λιγότερο έκδοτος από ότι φαινόταν και νομίσθηκε τέτοιος γιατί έμεινε πολύ ώρα όχι πίνοντας, αλλά μιλώντας». Ήταν, προσθέτει ο Πλούταρχος, εγκρατής και στην τροφή.
Ο Αρριανός εις το βιβλίον του «Ανάβασις Αλεξάνδρου VΙΙ» γράφει ότι ο Αλ έξανδρος κατά τον Αριστόβουλο (τον ιστορικό που συνόδευε τον Αλέξανδρο), ήταν φιλόπονος, ριψοκίνδυνος, γενναιότατος και ευσεβέστατος εις τους θεούς, αλλά και εξαιρετικά εγκρατής εις τις σωματικές απολαύσεις. Ήταν ο μόνος Βασιλεύς που μετάνιωνε για τα σφάλματα του κι αυτό οφείλετο στην ευγενική του φύση.
…Και θα τελειώσουμε το αφιέρωμα στον Μ. Αλέξανδρο με τον περίφημο όρκο του.

0 «όρκος» του Μεγάλου Αλεξάνδρου ( ΄0πις 324 π.Χ.) « Σας εύχομαι τώρα που θα τελειώσουν οι πόλεμοι να είστε ευτυχισμένοι μέσα σε ειρήνη.
΄0λοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή, να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όταν θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ΄ τη φυλή. Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, Έλληνες και βάρβαρους. Δεν μ΄ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν, τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή, για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, Παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ διαιτητής σας. Το θεό δεν πρέπει να τον έχετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά Σαν κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ΄ αδέλφια μέσα στην οικογένεια. Απ΄ τη μεριά μου όλους σας Θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα΄ θελα να μην αισθάνεστε μόνο σαν υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνέταιροι. ΄0σο περνά απ΄ το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που υπόσχομαι. Αυτό τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σαν σύμβολο αγάπης»