Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Πραξικόπημα: Ο προτελευταίος κρίκος πριν από τον όλεθρο



Όποιος λησμονεί το παρελθόν του, ζει με ένα πτώμα στο υπόγειο, δήλωσε ένας εβραίος φιλόσοφος, καλώντας τον εβραϊκό λαό να μην παραδώσει ποτέ στη λήθη το Ολοκαύτωμα.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο κυπριακός Ελληνισμός δεν μπορεί να λησμονεί, ούτε να παραγράφει, ούτε να δικαιολογεί το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν εις βάρος του η Χούντα των Αθηνών και οι εδώ πράκτορές της, με τις ευλογίες των Αμερικανών. Έγκλημα εσχάτης προδοσίας, που άνοιξε τις πόρτες στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο και να κατακτήσει τη μισή πατρίδα μας. Έγκλημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και που κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει ποιο θα είναι το τελικό τίμημα που θα κληθεί να καταβάλει ο λαός μας.
Δεν ήταν ούτε άφρον, ούτε στιγμιαίο το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, που δολοφόνησε τη Δημοκρατία και ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μακάριο. Υπήρξε έγκλημα καλά σχεδιασμένο μέσα και έξω από την Κύπρο, με εμπνευστές ξένους, και εκτελεστικά όργανα ελληνόφωνους, εδώ και στην Ελλάδα. Και ήταν συνέχεια όλων εκείνων των πραξικοπημάτων που προηγήθηκαν, αρχής γενομένης από το 1964, με στόχο την κατάλυση του κυπριακού κράτους και τη διχοτόμηση της πατρίδας μας.
Δεν υπήρξε γενέθλια μέρα της καταστροφής μας η 15η Ιουλίου 1974. Προηγήθηκαν πολλές άλλες. Αλλά υπήρξε το αποκορύφωμα -μαζί με την εισβολή της Τουρκίας που ακολούθησε- των ξένων συνωμοσιών για την καταστροφή της Κύπρου. Υπήρξε η αφορμή που ανέμενε για χρόνια η Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Και της πρόσφεραν την ανέλπιστη ευκαιρία η αντεθνική χούντα και οι ολίγοι φανατισμένοι και άφρονες Ελληνοκύπριοι συνεργάτες της. Υποβοηθήθηκαν οι ξένοι συνωμότες και από τις διεθνείς συγκυρίες της ψυχροπολεμικής περιόδου, από την υποδούλωση του ελληνικού λαού στη δικτατορία, αλλά και από το φανατισμό, τα άγρια πάθη και τη μισαλλοδοξία που επικράτησαν μεταξύ του κυπριακού Ελληνισμού.
Ήταν εκ των προτέρων βέβαιο τι θα επακολουθούσε της ανατροπής της νόμιμης κυβέρνησης. Μόνο άφρονες, άκριτοι και όργανα ξένων αδυνατούσαν να συλλάβουν, ή είχαν τόσο πωρωμένη εθνική συνείδηση, ώστε να αδιαφορούν για το τι θα επακολουθούσε ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η εισβολή της Τουρκίας θα ήταν η επόμενη κίνηση. «Αφήστε τους Έλληνες. Θα φαγωθούν μεταξύ τους και τότε θα επέμβουμε», συνήθιζε να λέγει ο Ισμέτ Ινονού, πολύ πριν από το 1974. Και η εφιαλτική ρήση του Τούρκου πολιτικού επαληθεύτηκε πλήρως.
Σήμερα, ως αποτέλεσμα εκείνης της προδοτικής πράξης, οι Έλληνες της Κύπρου τελούν υπό την ομηρία της Τουρκίας. Και δεν είμαστε βέβαιοι εάν έχουμε πολλά περιθώρια, να ανατρέψουμε όσα το εφιαλτικό πρωινό της 15ης Ιουλίου 1974 επέφερε. Ούτε εάν έχουμε διδαχθεί, στο βαθμό που έπρεπε, απ' όσα τραγικά διδάγματα κατέλιπε εκείνη η εγκληματική πράξη...

ΣΗΜΕΡΙΝΗ, Ηλ. διεύθυνση: antoniouc@simerini. com

Δεν υπάρχουν σχόλια: