Εnough is enough, αλλά από ποιο σε ποιο;

Το 1974, η ομοσπονδία ήταν ανεφάρμοστο σύστημα για την Κύπρο, αλλά μετά το 1974 και λόγω της τουρκικής εισβολής, που χώρισε βίαια την Κύπρο, η ομοσπονδία κατέστη η μοναδική διέξοδος, δήλωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.
Όμως, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έμεινε μέχρι την αποδοχή της ομοσπονδίας, ως λύσης αδήριτης ανάγκης. Δεν έμεινε, τουλάχιστον, ως τη γνήσια ομοσπονδία. Προχώρησε και αποδέχθηκε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία στην ουσία διατηρεί και νομιμοποιεί τον ρατσιστικό διαχωρισμό, τον οποίο βίαια επέφερε η τουρκική εισβολή. Και σήμερα, πλέον, είμαστε ακόμη ένα βήμα πιο μπροστά. Η διζωνική επικράτησε της δικοινοτικής και προσφέρει ερείσματα στην τουρκική πλευρά να επιδιώκει τη διζωνική δύο κρατών.
Προχωρούμε πιο κάτω: Ενώ μετά το 1974 απαιτούσαμε δίκαιη λύση, με αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων, όλων των εποίκων και επιστροφή όλων των προσφύγων, ενώ ακόμα έξω από τα φυλάκιά μας είναι γραμμένο το σύνθημα «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», η «δίκαιη λύση» που απαιτούσαμε αντικαταστάθηκε από τη «βιώσιμη λύση». Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, συναισθανόμενος ότι η λύση δεν θα είναι δίκαιη, αρκείτο στη βιώσιμη. Η οποία, όπως διαφαίνεται, τελικά, εάν εξευρεθεί, δεν θα είναι ούτε βιώσιμη.
Τρίτο: Ενώ μιλούσαμε ως πρόσφατα για την ανάγκη άσκησης πιέσεων του διεθνούς παράγοντα, επί της Τουρκίας, τελευταία, η λέξη «πιέσεις» αντικαταστάθηκε από την «επιρροή». Ελάχιστοι μιλούν για πιέσεις επί της Τουρκίας. Αρκούνται σε «άσκηση επιρροής». Και ενώ επί Μακαρίου, η πίεση επί της Τουρκίας είχε λάβει την πιο πρακτική της μορφή, με την απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου να επιβάλει απαγόρευση όπλων στην Τουρκία, σήμερα επαιτούμε μια απλή «άσκηση επιρροής» επί της Τουρκίας.
Συμπερασματικά:
Από το «ανεφάρμοστο σύστημα» της ομοσπονδίας, καταλήξαμε στη «μοναδική διέξοδο» της ομοσπονδίας, στη συνέχεια στη διζωνική δικοινοτική και στο τέλος η διζωνική επικράτησε της δικοινοτικής.
Από τη δίκαιη λύση «έξω οι Τούρκοι -Αττίλας και έποικοι- από την Κύπρο», καταλήξαμε στη «βιώσιμη λύση» με μέσα 50 χιλιάδες εποίκους και εκ περιτροπής προεδρία.
Και από την απαίτηση άσκησης πιέσεων στην Τουρκία και το εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, του Αμερικανικού Κογκρέσου, αρκούμαστε στην «άσκηση επιρροής» στην Τουρκία και στη δήλωση Μάθιου Μπράιζα (που φαίνεται να τη χώνεψαν κάποιοι) ότι «οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία, η οποία σήμερα είναι περιφερειακή υπερδύναμη».
Δεν χρειάζεται άλλο για να καταδειχθεί πόση λιποταξία θέσεων υπήρξε από ελληνοκυπριακής πλευράς στα τελευταία 35 χρόνια και πόσο ελλειμματική εθνική πολιτική ασκήθηκε στο Κυπριακό, από τις πολιτικές ηγεσίες εδώ και τις ελληνικές κυβερνήσεις εκεί.
Το enough is enough δεν έπρεπε να το λέει ο Νταβούτογλου, αλλά ο κυπριακός Ελληνισμός στην ηγεσία του...

Ηλ. διεύθυνση: antoniouc@simerini.com
ΣΗΜΕΡΙΝΗ, Με τον Κωστάκη Αντωνίου