Του Γιάννη Ζαμπετάκη
Τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας.
Τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ΄ εμείς (Οδυσσέας Ελύτης)
Μέσα στον ορυμαγδό των ζοφερών ειδήσεων, εν μέσω οικονομικής κρίσης και περιβαλλοντικών καταστροφών (πυρκαγιές, χωματερές, νερό με τοξικά μέταλλα), ήρθαν και οι εκλογές- λύτρωση- ευκαιρία να μιλήσουμε με την ψήφο μας για το ποια Ελλάδα θέλουμε να κτιστεί πάνω στα καμένα που αφήνει πίσω της η Νέα Διακυβέρνηση (Ν.Δ.). Αλλά πριν επιλέξουμε τι θα κτίσουμε ή θα φυτέψουμε στα καμένα (οι επιλογές είναι πολλές, από φυσική αναδάσωση μέχρι πολυτελείς μεζονέτεςβλ. Ντράφι στην Πεντέλη), καλό είναι να θυμηθούμε δύο καίριες λέξεις:
Την οικονομία (δηλαδή, την τέχνη της διαχείρισης των εσόδων και των εξόδων του σπιτιού μας που λέγεται πλανήτης Γη) και την οικολογία (δηλαδή, τη μελέτη και κατανόηση της σχέσης μεταξύ έμβιων όντων και περιβάλλοντος). Οι δύο τούτες λέξεις μιλάνε ουσιαστικά για το σπίτι μας (οίκος) και κρύβουν βαρύ περιεχόμενο μέσα τους. Ίσως και γι΄ αυτό τις έχουν δανειστεί αυτούσιες όλες οι γλώσσες του κόσμου! Ας δούμε τι είναι στ΄ αλήθεια έσοδα, έξοδα, έμβια όντα και περιβάλλον. Η πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνεται απλή, απλή όμως δεν είναι.
Σήμερα που όλοι μιλάνε για πράσινη ανάπτυξη (από τον Μπαράκ Ομπάμα μέχρι το ΠΑΣΟΚ) και ένα «green new deal», καλό είναι να δούμε την υπάρχουσα κρίση (οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική) μέσα από μια άλλη, πραγματικά και όχι κατ΄ επίφαση πράσινη, ματιά.
Μια τέτοια ματιά θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι και μέσα από την ανάγνωση ενός βιβλίου, όπου ανακαλύπτει κανείς ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την ποίηση. Το έχει γράψει ο φιλόλογος Δ. Μπαρσάκης και έχει τίτλο «Ο υπερδρόμος της Βορείου Ευβοίας και η ελεγεία της χαμένης πορείας». Το βιβλίο αυτό δείχνει με ένα ποιητικό τρόπο πώς, αν δεν πατήσουμε φρένο στην αλόγιστη, κακώς εννοούμενη ανάπτυξη, σε λίγο δεν θα υπάρχουν δέντρα ούτε για δείγμα.
Ολόκληρο το άρθρο >>> zabetakis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου