Πέναλντι & Ερντογάν

Η Θ Η Τ Ε Ι Α του στο ποδόσφαιρο υπήρξε πολύ μεγαλύτερη από την άχριτούδε εξάχρονη θητεία του στην πρωθυπουργία. Γεννημένος το 1954 αναγιώθηκε παίζοντας μπάλα στις αλάνες της Κωνσταντινούπολης. Και υπήρξε -γράφει το βιογραφικό του- ποδοσφαιριστής για 16 χρόνια σε ομάδες της ερασιτεχνικής κατηγορίας. Η ιδιότητα αυτή του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει τη σημασία της, προκειμένου να καταλάβει κανείς γιατί ουρλιάζει εν μέσω γηπέδου ότι «δεν γίνεται να προστίθενται νέοι κανόνες πέναλτι μετά που άρχισε το ματς»! Και εννοούσε, ο ποδοσφαιριστής Ερντογάν, ότι δεν δέχεται να βάζουν για την Τουρκία «νέους κανόνες» μετά που έγινε δεκτή να παίζει στο γήπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Π Ρ Ο Κ Ε Ι Τ Α Ι , βεβαίως, περί ενός ξιστρεφτού γαουρόπατσου για τις θλιβερών και αξιοθρήνητων επιδόσεων ηγεσίες του Ελληνισμού. Τις κυβερνήσεις και κομματικές ηγεσίες Αθηνών και Λευκωσίας, τωρινές και προηγούμενες. Κυρίως από την εποχή των κ.κ. Σημίτη - Κληρίδη που διέπρεψαν στα αυτογκόλ: Από το Ελσίνκι του 1999 που προσέφεραν στην Τουρκία την ιδιότητα της υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε., χωρίς να θέσουν ως όρο απαράβατο να τερματίσει ΠΡΩΤΑ τη στρατιωτική κατοχή, ν’ αποσύρει τα στρατεύματα και τους εποίκους της από την Κύπρο, να αναγνωρίσει και εμπράκτως να σεβαστεί την αποκατάσταση της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και να άρει το casus belli, την απειλή πολέμου, κατά της Ελλάδος για τη νόμιμη διεθνώς επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια.

Π Ρ Ο Ε Λ Α Υ Ν Ε Ι κι αλωνίζει ο Ερντογάν. Στο χαλί που έστρωσε για την Τουρκία, το… χάλι το μαύρο των ευέλικτα υποχωρούντων Ελλήνων (Ελλαδιτών και Κυπρίων) ηγετών. Οι οποίοι, «χωρίς να αποσύρει η Τουρκία έστω κι έναν στρατιώτη από την Κύπρο, χωρίς να επιστρέψει έστω και σπιθαμή εδάφους» (κατά πως καυχιέται κιόλας ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ) κατάντησαν την Αθήνα και τη Λευκωσία, πρώτους… σημαιοφόρους της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε. Με τέτοια οικτρή κι επονείδιστη στάση, με την οποία, χρόνια τώρα, Ελλάς και Κύπρος εμφανίζονται μπροστά στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες «κερκίδες», καθίσταται, τελικά, ήσσονος κι αμελητέας σημασίας το γεγονός ότι ο παίχτης Τουρκία έχει αγορασμένους και τους διαιτητές και τους επόπτες, ακόμα και όλους σχεδόν τους περιγράφοντες το «ματς» εκφωνητές. Μέχρι και σε εκλελεγμένο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προήχθη η Τουρκία. Αθήνα και Λευκωσία κατέστησαν τον Ερντογάν ικανό να τις βγάλει, αμφότερες, «νοκ άουτ». Και θα το κάνει οσονούπω αν, επιτέλους, δεν αλλάξουν… χαβά!

ΕΡΩΤΗΣΗ

Μιας και θα 'ρθει για τα εγκαίνια του νέου αεροδρομίου Λάρνακας τον Νοέμβρη ο Γάλλος Πρόεδρος κ. Νικολά Σαρκοζί, γιατί δεν βάζει εμπρός η κυβέρνηση να κλείσει μια γαλλο-κυπριακή συμφωνία, ν’ αγοράσει τα αναγκαία για την 1η επιτέλους Μοίρα της κυπριακής αεροπορίας Μιράζ, ν’ αποκτήσει επιτέλους ικανή άμυνα και έμπρακτη σοβαρότητα κυρίαρχου κράτους, με πειστική δυνατότητα προστασίας ακόμα και των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του; Τα αναμενόμενα από εκεί πρώτα έσοδα, σε πόσα Μιράζ αναλογούν άραγε;

Λάζ. Α. Μαύρος