Ανορθωτική Κυβέρνησις

Α Ν Ο Ρ Θ Ω Σ Ι Σ της Ελλάδος, ήταν το πρώτο κυβερνητικό πρόγραμμα πολιτικής που εξήγγειλε και τάχιστα εφήρμοσε από το 1910 που πρώτη φορά ανέλαβε πρωθυπουργός ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά το κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου του 1909 εναντίον της φαυλοκρατίας των παλαιοκοματικών. Και Ανορθωτική Κυβέρνησις τ’ όνομα της πρώτης που σχημάτισε. Απ’ εκεί πήρε το όνομά του το επόμενο έτος, 1911, το και νυν σωματείο της «Ανορθώσεως» των Ελλήνων της Αμμοχώστου, όπως υπενθύμισε με το άρθρο του «Το κίνημα στο Γουδί και η Κύπρος» στον «Φ» 12τρ. ο ιστορικός Π. Παπαπολυβίου. Η αίγλη της Ανορθωτικής Κυβέρνησης Βενιζέλου, σε όλο τον Ελληνισμό και στις επόμενες δεκαετίες, ήταν ίσως ο λόγος που Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού ονόμασαν οι ιδρυτές του το 1941 το ΑΚΕΛ και «Ανόρθωσις» ήταν και η συνδικαλιστική εφημερίδα της Αριστεράς το 1945.

Μ Ε Τ Α την ήττα στον «Ατυχή» ελλαδο-τουρκικό πόλεμο του 1897 και τ’ αδιέξοδα του αγώνα (των αλλεπάλληλων εξεγέρσεων) της Κρήτης για ένωση με την Ελλάδα, ο μέγας Κρητικός επαναστάτης είχε την οξυδερκή βεβαιότητα ότι ούτε η Κρήτη ούτε το σύνολο του ευρύτερου αλύτρωτου Ελληνισμού μπορούσε να σωθεί και ν’ απελευθερωθεί, αν προηγουμένως δεν ορθοποδούσε, δεν ανορθωνόταν και δεν καθίστατο αρκετά δυνατό, το μικρό ελλαδικό κράτος, η «Ελλάδα της Μελούνας». Δύο ήσαν οι βασικοί στόχοι της Ανορθωτικής Κυβέρνησης Βενιζέλου: Η εθνική Οικονομία και οι Ένοπλες Δυνάμεις: «Τα χρήματα και η δύναμη μάχης. Καθετί άλλο σχετικά με την αναγέννηση της Ελλάδας υπό τον Βενιζέλο έχει υπάρξει επιβοηθητικό και δευτερεύον στοιχείο σε σχέση με την οικονομική και στρατιωτική αποκατάσταση», έγραφε το 1920 ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Herbert Adams Gibbons (1880-1934), στο βιβλίο του «Βενιζέλος μια βιογραφία 1864-1920» που εκδόθηκε και στα ελληνικά μόλις πέρσι, 2008 από τις εκδόσεις «Ευρασία».

Δ Υ Ο ΧΡΟΝΙΑ ανορθωτικής διακυβέρνησης Βενιζέλου, στο δέκατο πέμπτο έτος από την ατιμωτική ήττα του 1897, πρόλαβαν να καταστήσουν την μικρή Ελλαδίτσα, δυνατή και ικανή, να μετάσχει νικηφόρα στους δύο απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 που υπεδιπλασίασαν την εδαφική της έκταση. Και, παρά τον, υπαιτιότητι βασιλέως Κωνσταντίνου, Εθνικό Διχασμό του 1915-17, κατόρθωσε να εξορμήσει το 1919, με τη λήξη του Α΄ Παγκ. Πολέμου, ως την «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» της Συνθήκης των Σεβρών, με τον ελληνικό στρατό στη Σμύρνη και, μαζί με τους νικητές συμμάχους, στην Κωνσταντινούπολη…

Σ Τ Η Ν εποχή μας οι, δήθεν «ανορθωτικοί», κυβερνώντες σε Ελλάδα και Κύπρο, και την Οικονομία επτώχευσαν και τη Στρατιωτική Ισχύ εξουθένωσαν…

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΔΕ 14.9.09

Τόσα χρόνια με μόνιμο «επάγγελμά» τους το Κυπριακό, πώς και δεν κατάφεραν τα κόμματά μας να καταρτίσουν, το καθένα το δικό του Σχέδιο Λύσης για να ξέρουν τουλάχιστον τα στελέχη τους κι ύστερα ο λαός; Η «Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο», πώς κατάφερε να ετοιμάσει το 18σέλιδο «Η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ - η Δίκαιη, Βιώσιμη και Αξιοπρεπής Λύση» που διανεμήθηκε μάλιστα σε βιβλιαράκι στους αναγνώστες των εφημερίδων;

Λάζ.Α.Μαύρος

ΣΗΜΕΡΙΝΗ