Επέτειος Πολυτεχνείου σήμερα… Κι ούτε μια λέξη δε γράφτηκε εδώ για τη φοιτητική εξέγερση, που έγινε εξέγερση του λαού κατά της δικτατορίας. Πέρσι, απ’ ότι θυμάμαι, γράψανε πολλοί φίλοι της ιστοσελίδας μας vagia.gr. Γενικότερα παρατηρώ βαθμιαία να αραιώνουν τα άρθρα, που γράφουν οι συμπατριώτες μας. Μείναμε στην αναμετάδοση άρθρων και θεμάτων από εφημερίδες κι άλλα blogs. Αξιόλογες πένες- πένες, που κατά την ταπεινή μου άποψη είπαν σημαντικά πράγματα, έθιξαν καυτά θέματα, μας έδειξαν νέες ατραπούς, που έδωσαν νέες διαστάσεις στη σκέψη μας- σίγησαν. Κι αναρωτιέμαι: Γιατί; Το σίγουρο είναι πως δεν τεμπέλιασαν. Πως δεν σταμάτησαν τα ενδιαφέροντά τους. Πως δεν έπαψε να τους απασχολεί η επικαιρότητα. Και το λέω γιατί πιστεύω πως όποιος έχει τον οίστρο της αναζήτησης, της ανατάραξης των λιμναζόντων υδάτων, της ανησυχίας, του μη βολέματος σε όσα η κατευθύνουσα καθεστηκυία τάξη παρέχει, δεν τον καταπολεμά. Απεναντίας τον τρέφει. Γιατί αυτός ο οίστρος τον κάνει να ψάχνει, να βρίσκει σκαλοπάτια που τον πάνε πιο ψηλά. Κι αυτό είναι το “μάνα” που τον τρέφει στην έρημο της αφυδατωμένης εποχής μας. Μήπως εμείς με τον τρόπο μας, με τη στάση μας, τους αποθαρρύναμε; Τους κάναμε να νιώσουν πως είναι μόνοι και ματαιοπονούν; Πως απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων; Μήπως η παθητική μας στάση, η αδράνειά μας, πιθανόν η αδιαφορία μας, έστησαν μικρά οδοφράγματα; Μήπως λειτουργούμε ανασταλτικά; Σήμερα, ημέρα περισυλλογής και προβληματισμού για το πόσο επίκαιρα είναι τα τρία αιτήματα: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» , για τα οποία δεν έχω τη δεξιότητα να γράψω, μοιράζομαι μαζί σας αυτές τις λίγες σκέψεις. Η επιθυμία μου είναι η ιστοσελίδα vagia.gr να είναι μια δροσερή όαση σκέψεων και απόψεων…
1 σχόλιο:
Επέτειος Πολυτεχνείου σήμερα… Κι ούτε μια λέξη δε γράφτηκε εδώ για τη φοιτητική εξέγερση, που έγινε εξέγερση του λαού κατά της δικτατορίας.
Πέρσι, απ’ ότι θυμάμαι, γράψανε πολλοί φίλοι της ιστοσελίδας μας vagia.gr. Γενικότερα παρατηρώ βαθμιαία να αραιώνουν τα άρθρα, που γράφουν οι συμπατριώτες μας. Μείναμε στην αναμετάδοση άρθρων και θεμάτων από εφημερίδες κι άλλα blogs.
Αξιόλογες πένες- πένες, που κατά την ταπεινή μου άποψη είπαν σημαντικά πράγματα, έθιξαν καυτά θέματα, μας έδειξαν νέες ατραπούς, που έδωσαν νέες διαστάσεις στη σκέψη μας- σίγησαν. Κι αναρωτιέμαι: Γιατί;
Το σίγουρο είναι πως δεν τεμπέλιασαν. Πως δεν σταμάτησαν τα ενδιαφέροντά τους. Πως δεν έπαψε να τους απασχολεί η επικαιρότητα. Και το λέω γιατί πιστεύω πως όποιος έχει τον οίστρο της αναζήτησης, της ανατάραξης των λιμναζόντων υδάτων, της ανησυχίας, του μη βολέματος σε όσα η κατευθύνουσα καθεστηκυία τάξη παρέχει, δεν τον καταπολεμά. Απεναντίας τον τρέφει. Γιατί αυτός ο οίστρος τον κάνει να ψάχνει, να βρίσκει σκαλοπάτια που τον πάνε πιο ψηλά. Κι αυτό είναι το “μάνα” που τον τρέφει στην έρημο της αφυδατωμένης εποχής μας.
Μήπως εμείς με τον τρόπο μας, με τη στάση μας, τους αποθαρρύναμε; Τους κάναμε να νιώσουν πως είναι μόνοι και ματαιοπονούν; Πως απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων;
Μήπως η παθητική μας στάση, η αδράνειά μας, πιθανόν η αδιαφορία μας, έστησαν μικρά οδοφράγματα; Μήπως λειτουργούμε ανασταλτικά;
Σήμερα, ημέρα περισυλλογής και προβληματισμού για το πόσο επίκαιρα είναι τα τρία αιτήματα: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» , για τα οποία δεν έχω τη δεξιότητα να γράψω, μοιράζομαι μαζί σας αυτές τις λίγες σκέψεις.
Η επιθυμία μου είναι η ιστοσελίδα vagia.gr να είναι μια δροσερή όαση σκέψεων και απόψεων…
Δημοσίευση σχολίου