[[δαμ-ων]]
Ο Ελληνικός πολιτισμός στηρίχθηκε στον Έρωτα. Ο Κ. Γεωργούλης στην “Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας” γράφει: « Εις την ελληνικήν μυθικήν σκέψιν ο Έρως κατέχει την θέσιν την οποίαν κατέχει εις την Γένεσιν ο Λόγος του Θεού». Η έννοια του έρωτα ακολουθεί μια κλίμακα στην σκέψη και τη συνείδηση του ανθρώπου. Ξεκινά ως έρωτας των σωμάτων. Μετασχηματίζεται σε έρωτα των ψυχών και των πνευμάτων. Εξελίσσεται σε έρωτα των αξιών και της αλήθειας. Πλαταίνει σε έρωτα της πατρίδας και παίρνει άπειρες διαστάσεις ως θείος έρωτας.
Στον έρωτα των σωμάτων η έλξη καθορίζεται από σωματικές και βιολογικές δυνάμεις και ιδιότητες. Είναι ο έρωτας του πεπερασμένου, του περιορισμένου, του σχήματος, της ζωντανής μορφής.
Ο έρωτας των ψυχών είναι ανώτερη μορφή έρωτα. Είναι ο έρωτας του απείρου, γιατί το περιεχόμενο της ψυχής είναι απροσμέτρητο, μη υποκείμενο σε περιορισμούς, έχοντας την ελευθερία να μεταπίπτει από την μεγαλύτερη αμαρτία στην αγιότητα, από την ψυχική ασθένεια στην πνευματική μεταρσίωση.
Ο Στεφ. Καραγιάννης στο βιβλίο “Ο Έρως στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων” γράφει: « Οι Έλληνες αναζήτησαν την αλήθεια, αυτήν καθ’ εαυτήν ακριβώς όπως ο Οδυσσεύς, κατά την επιστροφή του στην πατρίδα του Ιθάκη, αναζητούσε, αναζήτησε και ανεύρε τελικά την πρώτη υπάρξασα και υπάρχουσα Ιθάκη και εκεί τελικώς κατέληξε. Ο Οδυσσεύς δεν την κατεσκεύασε την Ιθάκη, πως θα ήτο δυνατόν άλλωστε, αλλά την ανεύρε, ή μάλλον την επανεύρε, ενώ για κάποιο διάστημα, απώλεσε την Ιθάκη, όπως άλλωστε ανεύρε εκ νέου την πιστή σύζυγο Πηνελόπη. Οι Έλληνες είχαν μέσα τους πρωτίστως τον Έρωτα της αλήθειας. Για τούτο επεδόθησαν στο να οικοδομήσουν την φιλοσοφία και την επιστήμη, που είναι οι πρωταρχικές μέθοδοι για την ανεύρεση της Αλήθειας. »
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου