Λύτρωση από κάθε είδους λυτρωτή…

[[ δαμ-ων ]]

Από αυτή την ιστοσελίδα έχει φανεί η ιδιαίτερη προτίμηση και αγάπη μου στον διανοητή συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη. Δεν είναι απλά ένας μυθιστοριογράφος. Είναι ένας μύστης των μυστηρίων της ζωής, ένα ανήσυχο πνεύμα χωρίς προκαταλήψεις και ιδεολογικά ή θρησκευτικά στεγανά. Ανιχνεύει την αλήθεια, που είναι διάσπαρτη σε όλες τις θρησκείες. Ψάχνει τα μονοπάτια της λύτρωσης που φέρνουν πιο κοντά τον άνθρωπο στο Θεό. Σπάει τις αλυσίδες που αδρανοποιούν το πνεύμα και το αφήνει νε πετάξει. Κατορθώνει να ελευθερωθεί από τις φοβίες που χαλκεύουν οι δεσμώτες- εκμεταλλευτές των ψυχών. Και γι’ αυτό όσα έγραψε δεν καθορίζουν την εποχή που περιγράφει, αλλά όλες τις εποχές. Πολύ περισσότερο τη σημερινή…

Θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το πολύ σπουδαίο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, βιβλίο του “Αναφορά στον Γκρέκο” και μετά θα κάνουμε λίγες σκέψεις:

[[ Είχαν κατέβει βάρβαροι από τα βουνά κι είχαν μπλοκάρει την πολιτεία• ο Βούδας κάθουνταν διπλοπόδι κάτω από ένα ανθισμένο δέντρο και χαμογελούσε• στα γόνατά του ο Άναντα είχε ακουμπήσει το κεφάλι κι είχε κλείσει τα μάτια, για να μην ξεστρατίζει το στοχασμό του η φαντασμαγορία του κόσμου• γύρα του πλήθος ακροατές που λαχτάριζαν να γίνουν μαθητές στέκουνταν ν’ ακούσουν το λόγο της σωτηρίας. Μα ως ν’ ακούσουν πως οι βάρβαροι κίνησαν πόλεμο, αγρίεψαν:

- Δάσκαλε , φώναξαν, σήκω, έμπα μπροστά να διώξουμε τους βαρβάρους κι ύστερα μας λες το μυστικό της λύτρωσης.

Ο Βούδας κούνησε το κεφάλι:

- Όχι, είπε, δεν έρχουμαι.

- Κουράστηκες; φώναξαν αυτοί με θυμό• φοβάσαι;

- Τέλειωσα, αποκρίθηκε ο Βούδας, κι η φωνή του ήταν πέρα από την κούραση κι από το φόβο, πέρα από την πατρίδα.

- Πάμε το λοιπόν εμείς να υπερασπίσουμε τα χώματα των πατέρων μας! φώναξαν όλοι και στράφηκαν κατά την πολιτεία.

- Στην ευκή μου! είπε ο Βούδας, σήκωσε το χέρι και τους βλόγησε. Πήγα όπου πηγαίνετε, πήγα και γύρισα• εδώ, κάτω από το ανθισμένο ετούτο δέντρο, θα κάθουμαι να σας προσμένω να γυρίσετε κι εσείς. Τότε μονάχα, όταν θα καθόμαστε όλοι κάτω από το ίδιο ανθισμένο δέντρο, ο κάθε λόγος που θα πω, ο κάθε λόγος που θα πείτε, θα ‘χει για όλους μας το ίδιο νόημα• τώρα είναι ακόμα πολλά ενωρίς• άλλα λέω εγώ, άλλα καταλαβαίνετε εσείς, άλλες γλώσσες λαλούμε. Καλό καταβόδιο λοιπόν και καλή αντάμωση!

- Δεν καταλαβαίνω, Δάσκαλε, είπε ο Σαριπούτο• πάλι μας μιλάς με παραβολές.

- Θα καταλάβεις στο γυρισμό, Σαριπούτο. Τώρα, σας είπα, είναι πολλά ενωρίς. Χρόνια ζω τη ζωή και τον πόνο του ανθρώπου, χρόνια μεστώνω• ποτέ δεν είχα φτάσει, σύντροφοι, σε τόση ελευτερία. Γιατί; Γιατί πήρα μια μεγάλη απόφαση.

- Μια μεγάλη απόφαση, Δάσκαλε; Έκαμε ο Άναντα κι ανασήκωσε το κεφάλι, έσκυψε, φίλησε την άγια πατούσα του Βούδα• ποια απόφαση;

- Δε θέλω να πουλήσω την ψυχή μου στο Θεό, σε αυτό που λέτε εσείς Θεό• δε θέλω να πουλήσω την ψυχή μου στον Πειρασμό, σε αυτό που λέτε εσείς Πειρασμό• δε θέλω να πουληθώ σε κανένα. Είμαι λεύτερος! Χαρά σε αυτόν που ξεφεύγει από τα νύχια του Θεού και του Πειρασμού, αυτός, αυτός μονάχα λυτρώνεται.

- Λυτρώνεται από τι; έκαμε ο Σαριπούτο κι ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του• λυτρώνεται από τι; Ένας λόγος απόμεινε στα χείλια σου, Δάσκαλε, και σε καίει.

- Δε με καίει, Σαριπούτο, με δροσίζει• δεν ξέρω, συμπαθάτε με, αν αντέχετε, αν μπορείτε να τον ακούσετε χωρίς να σας κυριέψει τρόμος.

- Δάσκαλε, είπε ο Σαριπούτο, πάμε στον πόλεμο, μπορεί να μη γυρίσουμε• μπορεί να μη σε ξαναδούμε• φανέρωσέ μας το στερνό ετούτο λόγο, το στερνό σου• λυτρώνεται από τι;

Αργά, βαριά, σαν ένα κορμί στην άβυσσο, έπεσε από τα σφιγμένα χείλια του Βούδα ο λόγος:

- Από τη λύτρωση.

- Από τη λύτρωση; Λυτρώνεται από τη λύτρωση; Ξεφώνισε ο Σαριπούτο. Δάσκαλέ μου, δεν καταλαβαίνω!

- Καλύτερα, Σαριπούτο, καλύτερα• αν καταλάβαινες, θα τρόμαζες. Όμως, μάθετέ το, σύντροφοι, ετούτη είναι η λευτεριά η δικιά μου• λυτρώθηκα από τη λύτρωση! Η Συνέχεια εδώ