«Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος»

«ΤΟ πάθημα πρέπει να σου γίνεται μάθημα στη ζωή», έλεγε ο παππούς μου ο Γιώργος.

Αν με ρωτήσεις τι είναι αυτό που έμαθες, που ξέρεις πιο καλά απ’ όλα, ένα θα σου πω: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος». Αυτό έμαθα! Σ’ όλα τ’ άλλα μπορεί να είμαι αδαής και άσχετος· αυτό το ‘χω βιώσει στο πετσί μου, το ξέρω πολύ καλά.

ΤΟ «κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό» που ‘λεγε ο άλλος παππούς μου, ο Κώστας, είναι σε γενικές γραμμές σωστό. Αρκεί εκείνος /εκείνοι που θα βοηθήσεις χωρίς ανταλλάγματα να μη σε γνωρίζουν, να μην έχουν καμία δυνατότητα να σε προσεγγίσουν, να μην έχεις μαζί τους κανενός είδους επαφές, κολλητιλίκια και συναλλαγές. Σύμφωνα με μια θεωρία, υπάρχει μια συμπαντική αρμονία-ισορροπία και όταν κάπου κάνεις ένα καλό, το εισπράττεις στη ζωή σου από αλλού. Απ’ το Σύμπαν, απ’ τον Θεό, ποτέ από εκείνον/ους που βοήθησες.

ΣΥΝΗΘΩΣ βοηθάμε άτομα που έχουν ανάγκη ή προσποιούνται πως έχουν ανάγκη. Στη δεύτερη περίπτωση μικρό το πρόβλημα· έπεσες σε απατεώνα -ας πρόσεχες! Τώρα να το λουστείς. Εδώ μιλάμε για κάποιον που είναι στη δύσκολη, του βρίσκεις δουλειά, του δίνεις λεφτά αγύριστα -όχι δανεικά-, τον σώζεις απ’ τη φυλακή, τον βάζεις σπίτι σου, του στέκεσαι συναισθηματικά, τον στηρίζεις ψυχολογικά. Επειδή τον αγαπάς, τον θεωρείς δικό σου άνθρωπο, φίλο σου και «ο φίλος τω φίλω εν κινδύνοις γιγνώσκει». Του στάθηκες γιατί είσαι έτσι εσύ, λαρτζ.

Εχει και συνέχεια >> politismospolitis