Ποιμένες και ποίμνια

[[ δαμ- ων ]]

Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο μου έδωσε η θλιβερή είδηση της ανατίναξης του ζωσμένου με εκρηκτικά φανατικού Ταλιμπάν μέσα στο γήπεδο, σπέρνοντας τον όλεθρο σε αθώους φιλάθλους στο Πακιστάν. Ο άβουλος αμνός έγινε το υποχείριο ενός αδίσταχτου κι εγκληματία ποιμένα.

Άλλοι ηθελημένα κι άλλοι άθελα έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους να ποιμνιοποιηθούν, να ενταχθούν δηλαδή σε ένα κατάλληλα κατευθυνόμενο κοπάδι και να λειτουργούν σαν άβουλα όντα. Η προσωπικότητά τους έχει αναστείλει τη λειτουργία της και ενεργούν σαν απλές μονάδες των επιτήδειων ποιμένων, που τους ελέγχουν απόλυτα και δρουν εξουσιαστικά πάνω τους.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν μόνον συνειδητά πολιτικοποιημένοι, αλλά και φανατικοί κομματικοποιημένοι, τυφλά πιστοί στον αρχηγό ή προσηλωμένοι με παρωπίδες στην στείρα κι ανεδαφική πολιτική του κόμματος.

Στον αθλητισμό δεν υπάρχουν μόνον αγνοί φίλαθλοι, αλλά και επικίνδυνοι κι ανεγκέφαλοι οπαδοί.

Στην κοινωνία και στην αγορά δεν υπάρχουν μόνον καταναλωτές των αναγκαίων αγαθών, αλλά και επιδειξιομανείς ενδυματολογικά και στα κοσμήματα, καθώς και ακόρεστοι υπερκαταναλωτές.

Στη θρησκεία δεν υπάρχουν μόνο πιστοί αλλά και φανατικοί σκοταδιστές, καθώς και βιαστές ψυχών.

Πάνω στην ψυχολογία του ποιμνίου, στην άμορφη μάζα των άβουλων και νοητικά ισοπεδωμένων ανθρώπων στηρίζονται οι ποιμένες και ασκούν την εξουσία τους. Έτσι έχουμε τους εγωκεντρικούς εξουσιαστές ποιμένες και το χωρίς αντιστάσεις εξουσιαζόμενο ποίμνιο.

Το ποίμνιο δεν έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τη λογική του και να προβάλει τις αντιστάσεις του στην ολέθρια χαλιναγώγησή του. Οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατεύθυνση που χαράζει ο ποιμένας. Αυτή η κατεύθυνση δεν αποσκοπεί στο καλό του κοινωνικού συνόλου, έστω στο καλό του συγκεκριμένου ποιμνίου, αλλά στο καλό και στις σκοπιμότητες του ποιμένα.

Ποιμνιοποιούνται οι πολίτες κι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι κατά κύριο λόγο τις προδίδουν... η συνέχεια >> εδώ