Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Ο Μίκης απαντά στη Θάλεια Δραγώνα


Με επιστολή της στο Μίκη Θεοδωράκη η κα. Θάλεια Δραγώνα διαμαρτύρεται για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον της. Ο Μίκης, με δική του επιστολή (10.1.2010), ξεκαθαρίζει τα πράγματα.

Αγαπητή κυρία Δραγώνα,

Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και τα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με την φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και τον συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς».
Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποταχτικούς κονδυλοφόρους όπως σʼ αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε σημερινό (9.1.10) ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας.

Διαβάστε τη συνέχεια >> lomak

1 σχόλιο:

Σχολιαστής είπε...

Επαναλαμβάνω όσα έγραψα χθες και συμπληρώνω.
Το σχέδιο έχει εκπονηθεί από πολύ παλιά...Θα χτυπήσουμε τους Έλληνες σε ό,τι τους κρατάει, σε ό,τι τους συνδέει, σε ό,τι τους κάνει έθνος...
"Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθεί. Γι' αυτό πρέπει να χτυπηθεί βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήγούν η γλώσσα του, η θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερωθεί η δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας"
(Δρ. Χένρυ Κίσιγκερ τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ομιλία του προς Αμερικανούς οικονομικούς παράγοντες, Σεπτέμβριος 1994)
Αντιλαμβάνεστε κάποια από αυτά να έχουν υλοποιηθεί; Όσοι μιλάνε για συνωμοσία από ξένα κέντρα είναι φαντασιόπληκτοι;
Μήπως πρέπει να γίνουμε περισσότερο καχύποπτοι;
Η άλωση του έθνους γίνεται με Κερκόπορτες και Εφιάλτες. Κερκόπορτες η παιδεία και ο τύπος. Εφιάλτες πολλοί, δήθεν επιστήμονες και προοδευτικοί.
Ευτυχώς που υπάρχουν φωνές σαν του Μίκη. Ευτυχώς που υπάρχουν πυρήνες αντίδρασης. Υπάρχουν οι κλέφτες κι αρματωλοί στη σύγχρονη έκδοση, υπάρχουν και οι γενίτσαροι...
Ο Θ. Κολοκοτρώνης είχε πει: « Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Προσκύνημα ονομαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ατόμων ή ολόκληρων ομάδων ή και περιοχών προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν εξεγερθεί.Η αποδοχή της υποταγής εκφραζόταν έμπρακτα από τους Τούρκους με χορήγηση στους προοκυνημένους ειδικού πιστοποιητικού, γνωστού ως «ράι μπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι».
Τα προσκυνοχάρτια σήμερα δίνονται από τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και το ίδρυμα Σόρρος.
Aλήθεια,σήμερα αυτή η φράση,"φωτιά και τεσκούρι στους προσκυνημένους"σε κάποιους θα τους προκαλεί ανατριχίλα ,διαταρράσοντας τα γαλήνια και πολύ ρηχά νερά του "ανθρωπισμού" τους. Είναι όμως μια φράση που συμπυκνώνει τον αγώνα και μάλιστα τον ΑΓΡΙΟ αγώνα που πρέπει να κάνει ένας αληθινός Έλληνας, χωρίς να λογαριάσει αν τον πουν εθνικόφρονα, ενάντια στον γραικυλισμό ,την υποτέλεια και τον ραγιαδισμό που βασανίζουν αυτόν τον λαό σήμερα.
Είναι ένα ξυπνητήρι αυτή η φράση στις συνειδήσεις των Ελλήνων για να αντιδράσουν σε όλα αυτά που προετοιμάζονται και γίνονται για αυτούς και χωρίς αυτούς. Είναι μια αντίδραση σε ένα σάπιο ,ανθελληνικό κατεστημένο που προωθεί με μαθηματική ακρίβεια την διάλυση της εθνικοκοινωνικής μας συνοχής. Αυτή την συνοχή που οι μη αλλοτριωμένοι Έλληνες πρέπει να την διαφυλάξουμε ως κόριν οφθαλμού και να θυμίσουμε σε όλους τους πουλημένους, που λειτουργούν αντεθνικά: « Κουφάλες νεκροθάφτες του Ελληνισμού, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! Κι αν λίγο καιρό ξαποσταίνει ή πέσει σε νάρκη, πάλι το δρόμο της θα βρει!»