… Για γέλια και για κλάματα…

... ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Προχθές στη σύναξη στο ΚΑΠΗ Βαγίων το Δημοτ. Συμβούλιο μας ανακοίνωσε μια απόφαση, που μόνο απόφαση δεν ήταν. Ήταν άτυπη! Μια συζήτηση διαδρόμου, μια ανταλλαγή απόψεων σε συμβούλιο με άλλο θέμα, κάποια προσυζήτηση παρουσιάστηκε σαν ομόφωνη απόφαση δημοτ. συμβουλίου. Απορίας άξιο, βέβαια, ήταν πως κανένας από τους παρευρισκόμενους συμβούλους της αντιπολίτευσης δεν έφερε τις αντιρρήσεις του!

Η στοιχειώδης πρακτική επιτάσσει να στοιχειοθετηθεί η πρόταση με επιχειρήματα προς τους κατοίκους- εκλογείς. Η επωδός όλων των εκλεγμένων ήταν πως σαν μεγαλοχώρι θα διεκδικήσουμε την έδρα του σχεδιαζόμενου χωροταξικά δήμου. Όμως για την ίδια μνηστή-έδρα δήμου υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι μνηστήρες. Ο καθένας από τους πρωτεργάτες ονειρεύεται, αν το όνειρο χειμερινής νυκτός- άρα και παρατεταμένο λόγω της μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας- γίνει πραγματικότητα, να είναι εκείνος που θα νιώσει τη ηδονή του δημάρχου στον διευρυμένο νέο δήμο του σχεδίου Καλλικράτης.

Κάλεσαν πρώην δήμαρχο γειτονικού δήμου- άραγε απρόσκλητο ή καλεσμένο για να πει όσα δεν μπόρεσαν αυτοί να πουν;- να μας αναλύσει τα υπέρ της πρότασης για τη συνένωση των τεσσάρων δήμων και τον αποκλεισμό άλλου γειτονικού. Έντεχνα, μας έκρυψε πως το δημ. συμβούλιο του δήμου του είχε ήδη πάρει απόφαση αντίθετη προς αυτή που ο ίδιος υποστήριζε. Πάσχισε να μας πείσει για τα οφέλη που θα αποκομίσουμε όταν οι δραστηριότητές μας επεκταθούν προς τον Κιθαιρώνα. Δεν καταλάβαμε καλά, αν ήταν για το ρετσίνι των πεύκων, για τα μανιτάρια (κπούρδες στα αρβανίτικα) ή τα ραδίκια; Αν το αλάτι στη Λιβαδώστρα και τον Αϊ Βασίλη είναι αλμυρότερο από της Αλυκής και του Σαράντι;

Κόντεψε να μας πείσει πως οι Βαγαίοι δεν έχουν καμία σχέση με τον κάμπο της Κωπαΐδας, αλλά έχουν παρτίδες με τον κάμπο των Πλαταιών. Τα τριφύλλια τα καλλιεργούμε στους λόφους του Καπαρελίου κι όχι στην Κωπαΐδα. Ο πρόεδρος του δημοτικού μας συμβουλίου έχει το βουστάσιο στους πρόποδες του Κιθαιρώνα κι όχι προς την Κωπαΐδα. Όταν αρρωστήσουμε ( μιλάμε απλή περίπτωση αρρώστιας ) πάμε στο αγροτικό ιατρείο του Καραντά κι όχι στο Κέντρο Υγείας Αλιάρτου, ενώ τις συναλλαγές μας τις κάνουμε στην Εθνική τράπεζα Ξηρονομής κι όχι στην τράπεζα Αλιάρτου. Για όλους αυτούς τους λόγους η Αλίαρτος δεν μας ενδιαφέρει να την συμπεριλάβουμε στην ομάδα των υπό συνένωση δήμων.

Αν το κυρίαρχο θέμα είναι να μην υπαχθούμε στο δήμο της Θήβας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε απ’ έξω από τη “συμμαχία” την Αλίαρτο. Με Αλίαρτο η πρότασή μας γίνεται πιο συνεκτική και σφριγηλή. Οι συνένωση των δήμων Αλιάρτου- Βαγίων- Θεσπιών- Θίσβης κατά κύριο λόγο, και κατά δεύτερο Πλαταιών και Ακραιφνίου, χωρίς τους εγωισμούς των δημοτικών αρχόντων για πρωτοκαθεδρία, μπορεί να αποκτήσει σάρκα και οστά. Δεν έχει σοβαρές προοπτικές υλοποίησης το σχήμα Πλαταιές-Θίσβη-Βάγια και με σοβαρά ερωτηματικά των Θεσπιών.

Έντονες είναι οι συζητήσεις πως οι τρεις δεξιοί δήμαρχοι καθοδηγούνται από το γραφείο πολιτευτή- πρώην υπουργού, με το σκεπτικό να αποτελέσουν την αφορμή να αποτύχει το προτεινόμενο σχήμα- γι’ αυτή την αποτυχία είναι σίγουροι- κι έτσι να υπαχθούμε, θέλουμε, δε θέλουμε, μιας και δεν υλοποιείται η πρότασή μας, στο μεγάλο δήμο της Θήβας. Εκεί εξάλλου είναι και οι “ημέτεροι” και “συνεργάτες” που κινούν τα νήματα! Ο Γιώργος ο Κατσιμπάρδης μας έχει δώσει το μάθημα. Ο αποτυχημένος βουλευτής έχει την ελπίδα να κερδίσει τη δημαρχεία. Αρκεί να έχει καλούς συνεργάτες και να αποτελεί πυρήνα συσπείρωσης. Γιατί να μην έχει τις ίδιες βλέψεις ο αποτυχημένος Βαγγέλης;

Σε μια περίοδο, στην οποία η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να εξοικονομήσει πόρους, θα ήμασταν ανόητοι και αιθεροβάμονες, αν πιστεύαμε πως υπάρχει η πολυτέλεια να γίνουν επενδύσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι συνενώσεις γίνονται για να εξοικονομηθούν πόροι, να μειωθούν τα έξοδα. Δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν έργα υποδομής για νέους δήμους, που δεν έχουν το κατάλληλο υπόβαθρο. Οι δήμοι της πρότασης του δημοτικού μας συμβουλίου δεν έχουν τις αναγκαίες υποδομές, ώστε την 1-1-11 να λειτουργήσει ένας νέος βιώσιμος δήμος. Και το ξέρουν πολύ καλά. Επομένως μας παραπλανούν με την πρότασή τους. Επιπλέον ο πληθυσμός είναι κάτω από 20 χιλιάδες κι όχι πάνω από 20 χιλιάδες. Με το δήμο Αλιάρτου και πιθανό το Ακραίφνιο υπερβαίνουμε τις 25 χιλιάδες. Κι αυτό μετράει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απορρίπτουμε τη συμμετοχή της Αλιάρτου, που στο κάτω- κάτω της γραφής έχει περισσότερες υποδομές, απ’ ότι όλοι οι υπόλοιποι μαζί. Μια ολοκληρωμένη πρόταση, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τον δήμο, που οι άλλοι δήμαρχοι δεν θέλουν, γιατί χαλάει τα αλλότρια σχέδια. Η καραμέλα που μας πιπιλίζουν για δήθεν έδρα στα Βάγια μας κάνει να σκεφτούμε το: « Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας ».

Θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές; Αν το έχουμε αποφασίσει να μην ενωθούμε με τη Θήβα, όπου θα χαθούμε, ένας μόνος δρόμος μένει. Να μην αποκλείσουμε από την ομάδα μας το δήμο Αλιάρτου. Στην πρόταση των τεσσάρων δήμων να συμπεριλάβουμε κι αυτόν τον δήμο. Να μη φοβηθούμε πως θα χάσουμε την πρωτοκαθεδρία. Είμαστε σε θέση να απαιτήσουμε και να πετύχουμε πολλά πράγματα γιατί πληθυσμιακά είμαστε σχεδόν ισάριθμοι.

Το δίλημμα είναι: Υποτελείς στη Θήβα ή ισότιμοι με Αλίαρτο, έστω κι αν δεν είμαστε η έδρα;

Οι αρχαίοι έλεγαν: « Δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον », και επίσης « δυοιν κινδύνοιν υποκειμένοιν αναγκαίον έσται θατέρου μετασχείν ».