… Μια βασικότατη διαφορά…

[[ δαμ-ων ]]

Την περασμένη Κυριακή η ευαγγελική περικοπή μας προξένησε έκπληξη και πιθανόν να γέμισε κάποιους με τρόμο, μιλώντας για αιώνια καταδίκη. Ήταν το εδάφιο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κε΄ 31- 46 ), που αναφερόταν στη δευτέρα παρουσία του Χριστού και την τελική κρίση και ανταπόδοση. Ιδιαίτερη εντύπωση μας προξένησε η τελευταία παράγραφος: « και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον ». Η θεολογική ερμηνεία είναι: « και θα απέλθουν αυτοί εις κόλασιν, που δεν θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιωνία…»

Για να ξεδιπλώσουμε τη σκέψη και να κάνουμε την κουβέντα μας, αναζητώντας τον μίτο της Αριάδνης (αλήθειας ), θα παραθέσουμε πρώτα μια πολύ γνωστή παραβολή, την “παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου” (*1) σε μετάφραση:

[[ Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος, φορούσε πολυτελή ρούχα και το τραπέζι του κάθε μέρα ήταν λαμπρό. Κάποιος φτωχός όμως, που τον έλεγαν Λάζαρο, ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές, και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλειφαν τις πληγές. Κάποτε πέθανε ο φτωχός, και οι άγγελοι τον πήγαν κοντά στον Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον Άδη που ήταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του το Λάζαρο. Τότε φώναξε ο πλούσιος και είπε: «πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δάχτυλού του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φωτιά. Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις. Κι εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από ‘δω σ’ εσάς να μην μπορούν• ούτε οι από ‘κει μπορούν να περάσουν σ’ εμάς». Είπε πάλι ο πλούσιος: «τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδερφούς μου, ώστε να μην έρθουν κι εκείνοι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων» Ο Αβραάμ του λέει: « έχουν τα λόγια του Μωυσή και των προφητών• ας υπακούσουν σ’ αυτά».

( Λουκ., ιστ΄19- 29 ) ]]

Την ίδια παραβολή παρουσιάζει ο Ν. Καζαντζάκης στο μυθιστόρημα “Ο Τελευταίος πειρασμός”,αλλά με εντελώς διαφορετική κατάληξη. Ας δούμε τη δική του εκδοχή:

[[ Κοίταζε, κοίταζε ο Ιησούς το γέρο παραχορτάτο, τα κρέατά του, τα μάτια του, τον τρόμο του- κι η αλήθεια γίνηκε μέσα του παραμύθι.

- Άνοιξε τ’ αυτιά σου, γερο- Ανανία, είπε, άνοιξε την καρδιά σου, γερο- Ανανία• θα μιλήσω.

- Άνοιξα τα’ αυτιά μου, άνοιξα την καρδιά μου, η ώρα η καλή, ακούω.

Η συνέχεια >> εδώ