[[ δαμ-ων ]]
Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν οι δεσποτάδες γιατί έτσι μπορούσαν να κρατούν τα πρόβατα. Και οι βουλευτάδες την Τυραννία την είπαν Δημοκρατία και την ευλόγησαν γιατί είχαν εξουσία και άφθονο το χρήμα. Δίναν στον όχλο εκλογές κι αυτός θαρρούσε πως είναι ο κυρίαρχος. Μα ήταν ο πλανημένος. Τον μαύλιζαν με λόγους δολερούς και πουλούσε την ψυχή του για το κόμμα.
Ρασοφόροι και κουστουμαρισμένοι είχαν κάμει μυστική συμφωνία. Τα πρόβατα έπρεπε να μείνουν στη στρούγκα. Τάχα το ‘καμαν για το φόβο των λύκων, μα πιότερο ήθελαν το εύκολο άρμεγμα. Και τα πρόβατα μηρύκαζαν το σώσιμο της ψυχής, για φωτιές στη κόλαση και την γαλήνη της παράδεισος. Άλλοτες μηρύκαζαν λόγια για δουλειά, διακαιώματα και σύνταξη σαν γίνουν της ζωής απόμαχοι. Και δίναν πρόθυμα τα βυζιά θαρρώντας πως ξεθυμαίνουν όταν τους παίρνουν το παχύ το γάλα. Κάμαν όνειρα προβατίσια να γεννήσουν αρνιά για ν’ αυγατίσει το κοπάδι.
Σαν δεν τα ‘βρισκαν στη μοιρασιά φοβέριζαν οι κουστουμάτοι να χωρίσουν το κράτος από την εκκλησιά, αλλά πάντα υποχωρούσαν γιατί δεν άντεχαν τον άμβωνα των ρασοφόρων και το ανέμισμα των λάβαρων. Κιοτήδες και συμφεροντολόγοι οι γραβατοφόροι γρικούσαν των καλοθρεμένων γενιοφόρων τη βουλή. Τα πρόβατα είχαν γάλα μπόλικο για να κάνουν παχύ τυρί, βουτυράτες μυτζήθρες, δροσερό ξινόγαλο κι όσο χωράει η αγκαλιά μυρωδάτα κεφαλοτύρια. Πουλούσαν την πραμάτεια και κάναν βίλες στην Εκάλη, παράνομες μεζονέτες στο Διόνυσο κι αδήλωτα εξοχικά με γούρνες γεμάτες γλυκό νερό στα αφροστεφανωμένα τα νησιά. Τα βρήκαν με μπαταχτσήδες βαρόνους των δημόσιων έργων, πραματευτάδες όπλων, περισπούδαστους ψεύτες των φαρμάκων και εμβολίων και τοκογλύφους που τους ονομάτισαν τραπεζίτες. Μα το πολύ κι εύκολο μάλαμα τους έκαμε αλαζόνες. Τα ήθελαν όλα δικά τους…
Η συνέχεια >>> εδώ
4 σχόλια:
Δίνω ένα μικρό δείγμα της ποίησης του μεγάλου μας ποιητή Οδ. Ελύτη. Είναι από το "Άξιον εστί", που με ώθησε σε τέσσερις συνέχειες, με βάση τα κείμενά του να σχολιάσω τα επίκαιρα θέματα, που έχουν φέρει στη ζωή μας τα πάνω, κάτω:
ΣΕ ΧΩΡΑ μακρινη και αναμαρτητη τωρα πορευομαι.
Τωρα μ' ακολουθουν αναλαφρα πλασματα
με τους ιριδισμους του πόλου στα μαλλια
και το πραο στο δερμα χρυσαφισμα.
Μες στα χορτα προβαινω, με το γονατο πλωρη
κι η ανασα μου διωχνει απ' την οψη της γης
τις στερνες τολυπες του υπνου.
Και τα δεντρα βαδιζουν στο πλάι μου, εναντιον του ανεμου.
Μεγαλα μυστηρια βλεπω και παραδοξα :
Κρηνη την κρυπτη της Ελενης.
Τριαινα με δελφινι το σημαδι του Σταυρου.
Πυλη λευκη το ανοσιο συρματοπλεγμα.
Οθε με δοξα θα περασω.
Τα λογια που με προδωσαν και τα ραπισματα εχοντας
γινει μυρτιες και φοινικοκλαρα :
Ωσαννα σημαινοντας ο ερχομενος !
Ηδονη καρπου βλεπω τη στερηση.
Ελαιωνες λοξους με γαλαζιο αναμεσα στα δαχτυλα
τους χρονους της οργης πισω απ' τα σιδερα.
Και γιαλον απεραντο, απο μαγγανεια31 ωραιων ματιων βρεμενο,
τον βυθο της Μαρινας.
Οπου αγνος θα περπατησω.
Τα δακρυα που με προδωσαν και οι ταπεινωσεις εχοντας
γινει πνοες και ανεσπερα πουλια:
Ωσαννα σημαινοντας ο ερχομενος !
Σε χωρα μακρινη και αναμαρτητη τωρα πορευομαι.
Θαρρώ, πως ο αναγνώστης του κειμένου, που έγραψα, και των άλλων τριών, που θα επακολουθήσουν, είναι καλό να θημηθεί τα θαυμάσια αποσπάσματα από το "ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του ποιητή μας Οδ. Ελύτη. Είχαμε την τύχη να τα ακούσουμε από την συγκλονιστική φωνή του αείμνηστου μάνου Κατράκη. Αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα και το υπόδειγμα, ώστε εγώ ο ανάξιος κι ασήμαντος γραφιάς να γράψω κάποια άρθρα για τις τραγικές μέρες που περνάμε:
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ
ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ μετα την Αμαρτια που την ειπανε Αρετη μεσα
στις εκκλησιες και την ευλογησαν. Λειψανα παλιων αστρων και γωνιες
αραχνιασμενες τ' ουρανου σαρωνοντας η καταιγιδα που θα γεννησει
ο νους του ανθρωπου. Και των αρχαιων Κυβερνητων τα εργα
πληρωνοντας η Χτισις, θα φριξει. Ταραχη θα πεσει στον Αδη, και το
σανιδωμα θα υποχωρησει απο την πιεση τη μεγαλη του ηλιου. Που
πρωτα θα κρατησει τις αχτιδες του, σημαδι οτι καιρος να λαβουνε
τα ονειρα εκδικηση. Και μετα θα μιλησει και θα πει: εξοριστε
Ποιητη, στον αιωνα σου, λεγε, τι βλεπεις ;
-Βλεπω τα εθνη, αλλοτες αλαζονικα, παραδομενα στη σφηκα
και στο ξυνοχορτο.
-Βλεπω τα πελεκια στον αερα σκιζοντας προτομες Αυτοκρατωρων
και στρατηγων.
-Βλεπω τους εμπορους να εισπραττουν σκυβοντας το κερδος των
δικων τους πτωματων.
-Βλεπω την αλληλουχια των κρυφων νοηματων.
Χρονους πολλους μετα την Αμαρτια που την ειπανε Αρετη μεσα
στις εκκλησιες και την ευλογησαν.Αλλα πριν, ιδου θα γινουν οι ωραιοι
που ναρκισσευτηκαν στις τριοδους Φιλιπποι και Ροβερτοι. Θα φορεσουν
αναποδα το δαχτυλιδι τους, και με καρφι θα χτενισουνε το μαλλι τους,
και με νεκροκεφαλες θα στολισουνε το στηθος τους, για να δελεασουν τα
γυναια. Και τα γυναια θα καταπλαγουν και θα στερξουν. Για να εβγει
αληθινος ο λογος, οτι σιμα η μερα οπου το καλλος θα παραδοθει στις
μυγες της αγορας. Και θα αγαναχτησει το κορμι της πορνης μην εχοντας
τι αλλο να ζηλεψει. Και θα γινει κατηγορος η πορνη σοφων και μεγιστανων,
το σπερμα που υπηρετησε πιστα, σε μαρτυρια φερνοντας. Και θα τιναξει
πανουθε την καταρα, κατα την Ανατολη το χερι τεντωνοντας και φωναζοντας:
εξοριστε Ποιητη, στον αιωνα σου, λεγε, τι βλεπεις;
-Βλεπω τα χρωματα του Υμηττου στη βαση την ιερη του Νεου
Αστικου μας Κωδικα.
-Βλεπω τη μικρη Μυρτω, την πορνη απο την Σικινο, στημενη πετρινο
αγαλμα στην πλατεια της Αγορας με τις Κρηνες και τα ορθα Λεονταρια.
-Βλεπω τους εφηβους και βλεπω τα κοριτσια στην ετησια Κληρωση
των Ζευγαριων.
-Βλεπω ψηλα, μες στους αιθερες το Ερέχθειο των Πουλιων.
Θαρρώ, πως ο αναγνώστης του κειμένου, που έγραψα, και των άλλων τριών, που θα επακολουθήσουν, είναι καλό να θημηθεί τα θαυμάσια αποσπάσματα από το "ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του ποιητή μας Οδ. Ελύτη. Είχαμε την τύχη να τα ακούσουμε από την συγκλονιστική φωνή του αείμνηστου μάνου Κατράκη. Αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα και το υπόδειγμα, ώστε εγώ ο ανάξιος κι ασήμαντος γραφιάς να γράψω κάποια άρθρα για τις τραγικές μέρες που περνάμε:
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ
ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ μετα την Αμαρτια που την ειπανε Αρετη μεσα
στις εκκλησιες και την ευλογησαν. Λειψανα παλιων αστρων και γωνιες
αραχνιασμενες τ' ουρανου σαρωνοντας η καταιγιδα που θα γεννησει
ο νους του ανθρωπου. Και των αρχαιων Κυβερνητων τα εργα
πληρωνοντας η Χτισις, θα φριξει. Ταραχη θα πεσει στον Αδη, και το
σανιδωμα θα υποχωρησει απο την πιεση τη μεγαλη του ηλιου. Που
πρωτα θα κρατησει τις αχτιδες του, σημαδι οτι καιρος να λαβουνε
τα ονειρα εκδικηση. Και μετα θα μιλησει και θα πει: εξοριστε
Ποιητη, στον αιωνα σου, λεγε, τι βλεπεις ;
-Βλεπω τα εθνη, αλλοτες αλαζονικα, παραδομενα στη σφηκα
και στο ξυνοχορτο.
-Βλεπω τα πελεκια στον αερα σκιζοντας προτομες Αυτοκρατωρων
και στρατηγων.
-Βλεπω τους εμπορους να εισπραττουν σκυβοντας το κερδος των
δικων τους πτωματων.
-Βλεπω την αλληλουχια των κρυφων νοηματων.
Χρονους πολλους μετα την Αμαρτια που την ειπανε Αρετη μεσα
στις εκκλησιες και την ευλογησαν.Αλλα πριν, ιδου θα γινουν οι ωραιοι
που ναρκισσευτηκαν στις τριοδους Φιλιπποι και Ροβερτοι. Θα φορεσουν
αναποδα το δαχτυλιδι τους, και με καρφι θα χτενισουνε το μαλλι τους,
και με νεκροκεφαλες θα στολισουνε το στηθος τους, για να δελεασουν τα
γυναια. Και τα γυναια θα καταπλαγουν και θα στερξουν. Για να εβγει
αληθινος ο λογος, οτι σιμα η μερα οπου το καλλος θα παραδοθει στις
μυγες της αγορας. Και θα αγαναχτησει το κορμι της πορνης μην εχοντας
τι αλλο να ζηλεψει. Και θα γινει κατηγορος η πορνη σοφων και μεγιστανων,
το σπερμα που υπηρετησε πιστα, σε μαρτυρια φερνοντας. Και θα τιναξει
πανουθε την καταρα, κατα την Ανατολη το χερι τεντωνοντας και φωναζοντας:
εξοριστε Ποιητη, στον αιωνα σου, λεγε, τι βλεπεις;
-Βλεπω τα χρωματα του Υμηττου στη βαση την ιερη του Νεου
Αστικου μας Κωδικα.
-Βλεπω τη μικρη Μυρτω, την πορνη απο την Σικινο, στημενη πετρινο
αγαλμα στην πλατεια της Αγορας με τις Κρηνες και τα ορθα Λεονταρια.
-Βλεπω τους εφηβους και βλεπω τα κοριτσια στην ετησια Κληρωση
των Ζευγαριων.
-Βλεπω ψηλα, μες στους αιθερες το Ερέχθειο των Πουλιων.
Λειψανα παλιων αστρων και γωνιες αραχνιασμενες τ' ουρανου
σαρωνοντας η καταιγιδα που θα γεννησει ο νους του ανθρωπου. Αλλα
πριν, ιδου θα περασουν γενεες το αλετρι τους πανω στη στερφα γης.
Και κρυφα θα μετρησουν την ανθρωπινη πραματεια τους οι Κυβερνητες,
κηρυσσοντας πολεμους. Οπου θα χορταστουνε ο Χωροφυλακας και ο
Στρατοδικης. Αφηνοντας το χρυσαφι στους αφανεις, να εισπραξουν αυτοι
τον μιστό της υβρης και του μαρτυριου. Και μεγαλα πλοια θ' ανεβασουν
σημαιες, εμβατηρια θα παρουν τους δρομους, οι εξωστες να ρανουν με
ανθη το Νικητη. Που θα ζει στην οσμη των πτωματων. Και του λακκου σιμα
του το στομα, το σκοταδι θ' ανοιγει στα μετρα του, κραζοντας: εξοριστε Ποιητη,
στον αιωνα σου, λεγε, τι βλεπεις ;
-Βλεπω τους Στρατοδικες να καινε σαν κερια, στο μεγαλο τραπεζι
της Αναστασεως.
-Βλεπω τους Χωροφυλακους να προσφερουν το αιμα τους, θυσια
στην καθαριοτητα των ουρανων.
-Βλεπω τη διαρκη επανασταση φυτων και λουλουδιων.
-Βλεπω τις κανονιοφορους του Ερωτα.
Και των αρχαιων Κυβερνητων τα εργα πληρωνοντας η Χτισις, θα φριξει.
Ταραχη θα πεσει στον Αδη, και το σανιδωμα θα υποχωρησει απο την πιεση τη
μεγαλη του ηλιου. Αλλα πριν, ιδου θα στεναξουν οι νεοι και το αιμα τους αναιτια
θα γερασει. Κουρεμενοι καταδικοι θα χτυπησουν την καραβανα τους πανω στα
καγγελα. Και θα αδειασουν ολα τα εργοστασια, και μετα παλι με την επιταξη θα
γεμισουν, για να βγαλουνε ονειρα συντηρημενα σε κουτια μυριαδες, και χιλιαδων
λογιων εμφιαλωμενη φυση. Και θα 'ρθουνε χρονια χλωμα και αδυναμα μεσα στη
γαζα. Και θα 'χει ο καθενας τα λιγα γραμμαρια της ευτυχιας. Και θα 'ναι τα
πραγματα μεσα του κιολας ωραια ερειπια. Τοτε, μην εχοντας αλλη εξορια, που
να θρηνησει ο Ποιητης, την υγεια της καταιγιδας απο τ' ανοιχτα του του στηθη
αδειαζοντας, θα γυρισει για να σταθει στα ωραια μεσα ερειπια. Και τον πρωτο
λογο του ο στερνος των ανθρωπων θα πει, ν' αψηλωσουν τα χορτα, η γυναικα στο
πλάι του σαν αχτιδα του ηλιου να βγει. Και παλι θα λατρεψει τη γυναικα και θα την
πλαγιασει στα χορτα καθως του εταχθη. Και θα λαβουνε τα ονειρα εκδικηση, και θα
σπειρουνε γενεες στους αιωνες των αιωνων !
Δημοσίευση σχολίου