Αυτό που δεν έκανε η γενιά του Πολυτεχνείου και πρέπει να κάνει ετούτη η γενιά…

[[ δαμ-ων ]]

{ …Η μεγαλοσύνη
στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα,
με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται
και με το αίμα…}

Η γενιά του Πολυτεχνείου μας φάντασε σαν τη γενιά που θα κάνει τις μεγάλες τομές στην ελληνική κοινωνία και τη μεγάλη αλλαγή. Το μεγάλο σύνθημα « Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία » έμεινε μόνο γραμμένο στους τοίχους. Οι αγώνες πολλών από τους πρωταγωνιστές για το διώξιμο της στρατοκρατίας εξαργυρώθηκαν με θέσεις στη διοίκηση του μεταπολιτευτικού κράτους, σε μια στρεβλή και φαύλη διοίκηση. Το όραμα για “ψωμί” υλοποιήθηκε με τον εύκολο κι αδιαφανή πλουτισμό. Το όραμα για “παιδεία” με τον εκβαρβαρισμό των ηθών και του τρόπου αντιμετώπισης των συνανθρώπων, με τον παραγκωνισμό των μορφωμένων και την ανάδειξη των ημιμαθών και των ξερόλων, ενώ το όραμα για “ελευθερία” κατάντησε οχλοκρατία και υπέρμετρη εγωκεντική αλαζονεία.
Αυτή την μικρή ανάλυση θα την βασίσω πάνω στους στίχους του βαθυστόχαστου ποιητή μας Κωστή Παλαμά.
Ο λαός είναι πάντα το μαλακό προζύμι, που περιμένει τον αρτοποιό- πολιτικό να το πλάσει. Ο επιδέξιος αρτοποιός θα το κάνει ωραίο καρβέλι ή φρατζόλα, ενώ ο άσχετος αρτοποιός μια κακοσχηματισμένη μάζα για τα σκουπίδια.
Ο λαός περίμενε τον εμπνευσμένο ηγέτη που θα τον ανασύρει από την μεταεμφυλιακή κακοδαιμονία, την χουντική κληρονομιά της εθνικής ήττας στην Κύπρο και θα του δώσει ένα ευρωπαϊκό βιοτικό επίπεδο, εκμεταλλευόμενος την είσοδο στην Ε.Ε.
Ο ποιητής περιγράφει το λαό με τους στίχους:
« Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι.
Ο λαός είναι τίποτε και είν' όλα,
είναι του εκδικητή το γιαταγάνι
κι είν’ η μαϊμού η ξεδιάντροπη, η μαργιόλα,
και η ρίζα και η κορφή, ο στερνός κι ο πρώτος,
κι εγώ κι εσύ, κι ο ανθός κι η καρμανιόλα,
κι ο αρχαίος Αθηναίος κι ο Οτεντότος.
Στο τραγούδι του αηδόνι αναστενάζει,
στο θυμό του της αστραπής ο κρότος. »
Λάβαμε βοήθεια για να δημιουργήσουμε τις αναγκαίες υποδομές, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις και αγορές ισότιμα με τους άλλους εταίρους. Όμως σπαταλήσαμε τα πακέτα στήριξης με νοοτροπία νεόπλουτου. Εκλέξαμε πολιτικούς που επέτρεψαν ή καλλιέργησαν την δημόσια απάτη. Επιπλέον ανεχτήκαμε να καλλιεργηθεί ο ωχαδελφισμός και η ανοχή στη ρεμούλα, στη κλοπή του δημοσίου χρήματος, στον χρηματισμό των δημοσίων λειτουργών ή των γιατρών του ΕΣΥ, στην κλοπή του ΦΠΑ. Θεωρήθηκε δικαίωμά μας η φοροδιαφυγή ή η φοροκλοπή, το χτίσιμο αυθαίρετων, η μίζα σε κάθε αγορά και προμήθεια.

Η συνέχεια εδώ